Ben al een hele tijd niet meer hier geweest... Ben er ook niet echt actief meer mee bezig geweest....
Mijn pa was een tijdje kankervrij verklaard. Helaas was dit niet het geval... Niet meer in ieder geval... Afgelopen april hebben we de diagnose te horen gekregen dat de blaaskanker terug is (als die al niet weg is geweest).
In januari 2009 werd de blaaskanker voor het eerst geconstateerd, toen volgde een behandeling met een lichte vorm van Tuberculose. Dit is (zoals de meeste misschien weten) een ernstige ziekte, maar dit is een natuurlijke bestrijdingsvorm van de blaaskanker. Aangezien chemokuren en bestralingen een grotere impact hebben op je lichaam hebben ze het eerst met de TBC methode geprobeerd.
Tijdens deze behandeling was mijn vader ook nog één van de 10.000 uitzonderlijke gevallen die dus daadwerkelijk een tuberculose besmetting op liep. Door het inbrengen van die behandeling via een buisje in de urineleider richting de nier is goed weefsel beschadigd waardoor toen zijn bloed in contact is gekomen met de tuberculose. Daarvan is hij doodziek geworden en dachten we hem te verliezen. In 3 weken tijd ziekenhuis is hij toen 15 kg afgevallen, dagelijks varieerde zijn lichaamstemperatuur tussen de 36 en 41 graden. Dit veranderde op tijd van een aantal minuten. Dit was toen echt kritiek. Gelukkig is hij er toen bovenop gekomen en kankervrij verklaard.
A.s. maandag wordt m'n pa geopereerd, inmiddels heeft hij al 6 chemokuren gehad, daar ie ie wel goed doorheen gekomen gelukkig
Maandag worden tijdens een 8 uur durende operatie zijn blaas, prostaat en urineleider eruit gehaald en zal hij voor de rest van zijn leven een stoma krijgen. Na de operatie zal m'n pa nog zeker zo'n 7 tot 10 dagen in het ziekenhuis liggen als alles goed gaat en daarna volgt een lange periode van herstel... We gaan er vanuit dat alles goed komt, maar het wordt een hele spannende en zware periode.
Vorige week kregen we heeeel slecht nieuws, de dokters hadden plekjes in de longen en lever gezien op een scan, wat mogelijk op uitzaaiingen duidde. Als dit het geval zou zijn zou het sowieso einde oefening zijn geweest. Dan hadden ze de uitzaaiingen operatief kunnen verwijderen, maar zouden deze toch weer op een andere plek terug komen en zouden we de dagen, maanden of jaren kunnen aftellen. Gelukkig was dit vals alarm, de plekjes zijn onschuldig en waren al te zien op scans van 2009 en waarschijnlijk een gevolg van de tuberculose besmetting die hij eerder had opgelopen tijdens de behandelingen. De plekjes zijn een soort van littekenweefsel
Toch kwam het eerste bericht heel hard aan, de grond viel onder me vandaan en m'n toekomst was zwart.
De diagnose over die vlekjes was verkeerd, de plekjes zaten er al langer en zijn onschuldig, thank god!!! Maar toch, wat je met zo'n bericht voelt, dat gun ik niemand.
Gedachtes over mijn (mogelijke) huwelijk later... Ik wil dat mijn pa me weg kan geven... Hij moet bij mijn diploma uitreiking zijn, hij moet nog opa worden. Er zijn nog zóveel dingen waarvan mn pa moet kunnen genieten, die hij niet mag missen!!!
Het is zo oneerlijk deze ziekte!!!
Veel vrienden tonen medeleven, echt super! Maar toch, bijna niemand weet (gelukkig) hoe het echt is. Hoe goed bedoeld de reacties van mijn vrienden ook zijn... Geen een ervan weet hoe het echt is, om telkens in afwachting te moeten blijven op een teken dat het verschil tussen leven en dood moet uit maken...
Mensen uit de Randstad die continu in zinnen het woord "kanker" gebruiken om mee te schelden...
Het is zó moeilijk
Ik kan daar zó moeilijk mee omgaan! Elke keer uit ik mijn frustratie erover, maar veranderen doet het toch niet... Die mensen weten niet wat het is om iemand heel dichtbij mee te maken die écht voor kanker moet vechten!
Ik vind het fijn dat ik hier mijn verhaal kwijt kan, een plekje waar meerdere mensen met hetzelfde verdriet zitten, dezelfde woede, dezelfde frustratie, dezelfde wil om te overleven en strijden!
Intussen heb ik gelukkig ook contact bij een psychologe in de mantelzorg, want in feite zijn wij op dit forum allemaal mantelzorgers.
Er wordt veel zorg gegeven aan de personen die tegen kanker strijden, zoveel fysiek als mentaal, maar de kinderen, partners en andere personen die hier dichtbij staan hebben even goed veel zorg nodig. Vooral mentaal!!
Gelukkig zijn er instanties die je hierin ook kunnen opvangen. Alleen had ik het bijltje al lang willen neer gooien. Het is zó oneerlijk
Niemand verdiend kanker, echt niemand! We zullen er alleen het best van maken...
Iedereen die momenteel met kanker te maken heeft, zelf of heel dichtbij in de familie- of vriendenkring wens ik heel veel sterkte en succes en beterschap! Met z'n allen staan we sterk, we moeten elkaar steunen!
Hoop dat iedereen er bovenop komt!
dan word ze in utrecht opgenomen en dinsdag een kijkoperatie..waarbij ze stukjes weefsel gaan wegnemen en onderzoeken. ook nog een scan van haar hals erbij en dan krijgen we volgende week donderdag duz te horen of ze er wat aan kunnen doen of dat het niet behandelbaar is
echt lijkt of ik in een waas leef en ineens word wakker geschud en ik besef dat me moeder wel eens dood kan gaan.. zo ineens
i.i.d geval sluiten ze niet uit dat t een hodskinsvorm kan zijn
