Anja

Weer een onnodige dode in het nieuws. Oneerlijk. En zoiets roept dit bij mij op:


Weer een leven voorbij, leven keert terug tot de namaak schone lei, al was ik er niet bij, toch grijpt het gevoel me diep, gelogen herinneringen aan wat ze riep, diep van binnen voel ik me alleen, mijn hart veranderd n versteend, van binnen voel ik me koud en kil, waarom staat de tijd niet stil ?

Mensen moeten leren, anderen te respecteren, niet te confronteren, maar te garanderen, geen zin om te condoleren, zoals de vorige keren.

Een diep gevoel van verlies, gedachtes wanordelijk hectisch, ik kan het niet begrijpen, duistere gedachtes vallen te verdrijven, weer word ik gedwongen te strijden, vermalijden, geleerd om strijd te vermijden, word ik door de dood gedwongen, lucht verdreven uit mijn longen, mijn keel dichtgeknepen, heeft niemand het dan begrepen ?

Mensen moeten leren, anderen te respecteren, niet te confronteren, maar te garanderen, geen zin om te condoleren, zoals de vorige keren.

Een persoon ongekend, onbekend, emoties in mijn hoofd bedelend, gevoel ongewend en toch raakt het me diep van binnen, is deze strijd nog te winnen ?

ik ken het, ik ken haar niet maar heb gisteren heel hard erom moeten huilen.
wat kan je doen om mensen te helpen zodat dit onnodige niet meer zal gebeuren?

Kweenie. Ieder zal op zijn eigen manier zoiets moeten verwerken en zulke mensen helpen. Het enige wat ik kan doen is mijn (en mogelijkerwijs die van andere mensen) frustratie te verwoorden, op papier te zetten en erover te nederhoppen....

Mensen moeten leren, anderen te respecteren, niet te confronteren, maar te garanderen, geen zin om te condoleren, zoals de vorige keren.

Waar een wil is, is een weg, het leven diep van binnen nep, alleen bij frustratie, komt bij mij de inspiratie, voor een dergelijke creatie, compleet naar boven gedreven, weer een ziel verdwenen, voel me schuldig, terwijl ik eigen talenten huldig, is onschuld gestorven, aspect van het leven bedorven, iets dat ik nu uitbuit, een ongehoord geluid, geen daad maar meerdere woorden, opgedragen aan de ongehoorden, zij die hebben gestreden, onterecht geleden, onterechte bevelen, zal ook dit verhaal vergelen ?

Mensen moeten leren, anderen te respecteren, niet te confronteren, maar te garanderen, geen zin om te condoleren, zoals de vorige keren.

Voel me schuldig over de bron, iets dat ik vroeger niet kon, een bron van inspiratie, zielloze devaluatie, maar misschien kan ik zo voor hen strijden, die alleen ongehoord lijden, rusteloze tijden, zullen ooit nog onze ogen verwijden ?

uuhhh hoe was ze dood gegaan dan?

Slachtoffer van de cafebrand in volendam
Ze had niet hoeven sterven, maar door "fouten" wel