Aan allen
Ik zoek hier niet eens naar oplossingen, denk ik, maar waarschijnlijk meer een klop op de schouder, wat begrip voor mijn situatie
Moet ergens heen met mijn verhaal. Niet een probleem waar je even bij iemand neerlegt, ook al zijn het je vrienden.
Ik zal het, vrij complexe probleem, zo simpel mogelijk uit eenzetten.
Zij:
45, fysiek en mentaal al ruim 3 jaar niet meer instaat om intiem met mij te zijn in welke vorm dan ook.
Daarnaast eigenlijk ook problemen met mijn masturbatie, maar probeert daar in nu losser in te zijn.
Had eisen ervoor: niet als zij thuis is, alleen in mijn eigen kamer en enkel foto's.
Ik
45, laat ontmaagd (26/27), nog later eerste vaste relatie (32), had in vorige relatie ook libido problemen, zij laag vanwege chemotherapie als kind, kind, slikken van de pil en misschien van nature, ik hoger vanwege frustratie van jaren zonder vrouw en misschien ook van nature.
Wij
5 jaar samen, 4 jaar getrouwd, 2 jaar relatie therapie, veel problemen gehad, ieder persoonlijk (zij huidkanker, ik ontslagen, behandeling voor jeugdtrauma's en familie ruzies), maar ook samen (rechtzaken tegen aannemers, lekkages, stormschades, verbouwingen). Huis komende 3 jaar onverkoopbaar gedeeltelijk vanwege schade van eerdere lekkages en wateroverlast en gedeeltelijk vanwege een regeling die is tijdens plaatsen geluidsdempend materiaal tegen overvliegende vliegtuigen is un gegaan.
Kortom: relatie zonder sex/intimiteit, voorlopig geen uitzicht op verandering en/of scheiding, maar wel samen moeten (willen?) verder leven.
Status nu: deze week is er wel iets geknapt bij ons, beiden aangegeven dat we niet zo verder te kunnen. Het vooruitzicht dat ik al van af mn 42ste (terugrekenend) geen sex meer zal hebben, maakt me zeer depressief en wrokkig. Zij wilt niet meer leven met iemand die nare opmerkingen maakt uit frustratie over iets waar zij niet veel aan kan doen.
Zucht ... nou dat dus ...
Ik zoek hier niet eens naar oplossingen, denk ik, maar waarschijnlijk meer een klop op de schouder, wat begrip voor mijn situatie
Moet ergens heen met mijn verhaal. Niet een probleem waar je even bij iemand neerlegt, ook al zijn het je vrienden.
Ik zal het, vrij complexe probleem, zo simpel mogelijk uit eenzetten.
Zij:
45, fysiek en mentaal al ruim 3 jaar niet meer instaat om intiem met mij te zijn in welke vorm dan ook.
Daarnaast eigenlijk ook problemen met mijn masturbatie, maar probeert daar in nu losser in te zijn.
Had eisen ervoor: niet als zij thuis is, alleen in mijn eigen kamer en enkel foto's.
Ik
45, laat ontmaagd (26/27), nog later eerste vaste relatie (32), had in vorige relatie ook libido problemen, zij laag vanwege chemotherapie als kind, kind, slikken van de pil en misschien van nature, ik hoger vanwege frustratie van jaren zonder vrouw en misschien ook van nature.
Wij
5 jaar samen, 4 jaar getrouwd, 2 jaar relatie therapie, veel problemen gehad, ieder persoonlijk (zij huidkanker, ik ontslagen, behandeling voor jeugdtrauma's en familie ruzies), maar ook samen (rechtzaken tegen aannemers, lekkages, stormschades, verbouwingen). Huis komende 3 jaar onverkoopbaar gedeeltelijk vanwege schade van eerdere lekkages en wateroverlast en gedeeltelijk vanwege een regeling die is tijdens plaatsen geluidsdempend materiaal tegen overvliegende vliegtuigen is un gegaan.
Kortom: relatie zonder sex/intimiteit, voorlopig geen uitzicht op verandering en/of scheiding, maar wel samen moeten (willen?) verder leven.
Status nu: deze week is er wel iets geknapt bij ons, beiden aangegeven dat we niet zo verder te kunnen. Het vooruitzicht dat ik al van af mn 42ste (terugrekenend) geen sex meer zal hebben, maakt me zeer depressief en wrokkig. Zij wilt niet meer leven met iemand die nare opmerkingen maakt uit frustratie over iets waar zij niet veel aan kan doen.
Zucht ... nou dat dus ...
laatste aanpassing
