Promo - Authentic
Genre: hardcore
21 jaar in het vak, als het niet langer is en nog steeds aan de top. Er zijn er niet veel die dat kunnen zeggen. Van "It Run's Deep" tot aan "Battling Ignorance" en verder naar "The Vow", alles wat deze man produceert, vind met gemak zijn weg naar de dansvloer. Kwaliteit staat voorop en trends zijn er om te negeren. Als iemand door de jaren heen trouw is gebleven aan zijn eigen stijl is het Promo wel. Met zijn nieuwe album "Authentic" kijkt hij zowel terug als naar de toekomst.
Het is 1996 en hardcore is booming! Op Waxweazle en Hellsound Records verschijnt opeens de naam "DJ Promo". Eerst nog in samenwerking met Da Vinci / The Judges, maar al snel volgt de "It Runs Deep-EP. Een kneiter van een hit en vanaf dat moment is de naam "Promo" een naam om in de gaten te houden. Sebastian Hoff begint aan zijn opmars binnen de hardcore-scene. Onder diverse namen weet hij keer op keer de luisteraars, van met name Thunderdome, Earthquake en Hellsound, te verrassen met originele en prikkelende releases, waaronder "Kill da Noise", "Killerz", "From da Darkside", "Shut Up" (Bootleg van "No Doubt – Don't Speak"). Vooral onder zijn alias Brian Acardy gaat hij helemaal los, waardoor menig speaker op de sloop belandt. Ondanks dat Brian Acardy een alias is, wordt de stijl waaronder we Promo begin dit Millenium kennen langzaam zichtbaar. Uitgebreide melodielijnen, veel sfeer elementen en een straffe bassline vormen de basis van wat uit zal groeien tot een handelsmerk, "The Promo-File & Promo-Style".
Terwijl de oude hardcore scene, kapot gemaakt door commercie, ten onder gaat, richt Sebastian zich op de toekomst. Uit de as van de oude scene herrijzen een aantal nieuwe labels waaronder MOH, Neophyte, Enzyme en dankzij Promo, The Third Movement. Met de oprichting van zijn eigen label (samen met DJ X-Ess) zorgt Sebastian er tevens voor dat hij creatief gezien geen concessies meer hoeft te doen ten opzichte van welk platenlabel dan ook. Hij is nu eindverantwoordelijk voor wat er uitgebracht wordt en als het publiek het niks vindt, jammer, maar dat merk je dan gauw genoeg. TTM was en is tot op de dag van vandaag echter een groot succes, wat bevestigt dat Sebastian de juiste keuzes heeft gemaakt.
In 2001 volgt zijn eerste album "Last Men Standing", gevolgd door "Never Compromise" uit 2004. Vooral die titel en de gedachte erachter staan 13 jaar later nog steeds als een huis en met dat in je achterhoofd, lees dan nog eens de titel van Promo's laatste album "Authentic". Wees jezelf! Dat is de boodschap, welke duidelijker wordt als je de twee quotes in het booklet erbij neemt:
Why compromise something beautiful to create something fake
&
If you are your authentic self, you have no competition
Promo heeft altijd gedaan wat hem goed leek. Ondanks dat ook hij zo af en toe uitstapjes maakte naar andere stijlen, is hij altijd trouw gebleven aan zijn eigen manier van werken en produceren. Dat wat Promo Promo maakte, is nu opgepoetst en in een nieuw daglicht gesteld. "Authentic" is het resultaat van een korte maar hevige inspiratie-uitbarsting, met een diepere filosofie erachter. Voor de fans van het eerste uur is dit bijna een 'trip back down memory lane'. De oude millenium-sound is terug. Melodieuze hardcore met een lekkere kick, dus verwacht geen industriële, duistere tracks, geen experimentele uitbarstingen en marginale bliepjes, maar pure authentieke hardcore zoals we van promo gewend zijn.
Sebastian opent "Authentic" met een diepere hardcore ambient vibe, intrigerend en toch ook duister, waarna de eerste echte track "Foul Behaviour" het bal echt opent. De melancholische sluier die over deze track hangt, zorgt voor een licht dramatische sfeer. "A Creature Apart" is hierna een stuk harder, gevolgd door het rustig opbouwende "A New Dawn", welke toch wel heel erg doet denken aan "I come Correct" en je verder het verlangen geeft om al die platen uit de periode 1998 – 2000 weer eens te luisteren. (Tip: luister ook eens naar de "Heroes of Hardcore" Mix uit 1999 of de live set tijdens "Sensation Black" 2004).
"Moment of Clarity" is hierna weer een stuk indringender met z'n scherpe uithalen en gruwelijke synths. Dat geldt trouwens ook voor de titeltrack "Authentic". De teksten hierin liegen er niet om: "My Shit is Real". De rauwe donkere rand rondom deze track is diep, laat staan de confronterende, resonerende kick die op vol vermogen de hele flat laat trillen op z'n palen. Daarnaast doen de synthlines denken aan die van het album "The Revolutionist". Dat geldt ook voor "Content is King", waarin we een meer filosofische kant van Promo zien, waarbij hij met teksten en geluidsfragmenten zorgt dat zijn boodschap overkomt.
"Less about the people, more about the content".
&
I only want to be able to go as far as I can with this music before I stop.
Op 6 hebben we dan nog "Lord of Undow", een track die herinneringen oproept aan tracks als "Midnight Impact", en "Patterns in Chaos". Daarnaast ademt deze track één en al sfeer uit. Een track welke Sebastian zelf erg trots op is, is "The Lion's Roar" met z'n dramatische ondertoon en klassieke elementen. Daarna is "Paid my Dues" wel een stuk ruiger met een hoger tempo.
We zijn onderhand al ruimschoots over de helft en het gaat maar door. "Past to the Present" maakt alvast de weg vrij voor ""Bron to Break", welke een samenwerking is met die andere vrij gevochten producer genaamd "Ophidian". Klassieke viool en zuivere vocalen van Myréan, lange piano arrangementen en opzwepende synths vormen de basis van een mooie doch enigszins standaard klinkende track. Vooral de main synthline komt erg bekend voor. Hier had meer ingezeten. Gelukkig toont "The King stay the King" weer wat meer ballen, dankzij de verbale agressie en scheurende synthline.
"The Drum Off" moet je gewoon lekker hard opzetten. Laat je overdonderen door de intense kickdrums, gecombineerd met rustige strings en mysterieuze bijgeluiden, waarna ineens de sfeer omslaat en de harde synthlines om je oren vliegen. Toch nog een experimenteel getinte track.
Na het interlude "Work Ethic" op 15 volgen nog 3 tracks. Allemaal een stuk sneller dan voorgaande nummers. "Fragment of a Broken Soul" onderscheidt zich met breakbeats en veel sfeervolle melodielijnen. "Crunch Time" gaat meer de up-tempo kant op en is heel intens en "Vergif" is de uitsmijter met een knipoog van het album.
Promo heeft een album afgeleverd welke niet alleen terug gaat naar de roots van zijn stijl, maar ook een album welke moeiteloos aansluit aan zijn laatste reeks "Promo-Test"-EP's. Het album is heerlijk herkenbaar en heeft daarnaast een aantal vette stevige tracks, zoals we ze graag horen. Niet zo snel als de laatste 3 tracks, maar wel lekker vol en ruig, zodat ze hun mannetje staan in een normale hardcore set, zonder dat we over hoeven te gaan naar up-tempo.
Naast dat "Authentic" erg herkenbaar overkomt heeft het album ook een aantal verborgen boodschappen die de fans wel zullen herkennen. Goed luisteren dus. Al met al is Promo er in geslaagd om een samenhangend album te produceren. Anders dan voorgaande, maar toch ook weer heel erg "Promo".
Terwijl de oude hardcore scene, kapot gemaakt door commercie, ten onder gaat, richt Sebastian zich op de toekomst. Uit de as van de oude scene herrijzen een aantal nieuwe labels waaronder MOH, Neophyte, Enzyme en dankzij Promo, The Third Movement. Met de oprichting van zijn eigen label (samen met DJ X-Ess) zorgt Sebastian er tevens voor dat hij creatief gezien geen concessies meer hoeft te doen ten opzichte van welk platenlabel dan ook. Hij is nu eindverantwoordelijk voor wat er uitgebracht wordt en als het publiek het niks vindt, jammer, maar dat merk je dan gauw genoeg. TTM was en is tot op de dag van vandaag echter een groot succes, wat bevestigt dat Sebastian de juiste keuzes heeft gemaakt.
In 2001 volgt zijn eerste album "Last Men Standing", gevolgd door "Never Compromise" uit 2004. Vooral die titel en de gedachte erachter staan 13 jaar later nog steeds als een huis en met dat in je achterhoofd, lees dan nog eens de titel van Promo's laatste album "Authentic". Wees jezelf! Dat is de boodschap, welke duidelijker wordt als je de twee quotes in het booklet erbij neemt:
Why compromise something beautiful to create something fake
&
If you are your authentic self, you have no competition
Promo heeft altijd gedaan wat hem goed leek. Ondanks dat ook hij zo af en toe uitstapjes maakte naar andere stijlen, is hij altijd trouw gebleven aan zijn eigen manier van werken en produceren. Dat wat Promo Promo maakte, is nu opgepoetst en in een nieuw daglicht gesteld. "Authentic" is het resultaat van een korte maar hevige inspiratie-uitbarsting, met een diepere filosofie erachter. Voor de fans van het eerste uur is dit bijna een 'trip back down memory lane'. De oude millenium-sound is terug. Melodieuze hardcore met een lekkere kick, dus verwacht geen industriële, duistere tracks, geen experimentele uitbarstingen en marginale bliepjes, maar pure authentieke hardcore zoals we van promo gewend zijn.
Sebastian opent "Authentic" met een diepere hardcore ambient vibe, intrigerend en toch ook duister, waarna de eerste echte track "Foul Behaviour" het bal echt opent. De melancholische sluier die over deze track hangt, zorgt voor een licht dramatische sfeer. "A Creature Apart" is hierna een stuk harder, gevolgd door het rustig opbouwende "A New Dawn", welke toch wel heel erg doet denken aan "I come Correct" en je verder het verlangen geeft om al die platen uit de periode 1998 – 2000 weer eens te luisteren. (Tip: luister ook eens naar de "Heroes of Hardcore" Mix uit 1999 of de live set tijdens "Sensation Black" 2004).
"Moment of Clarity" is hierna weer een stuk indringender met z'n scherpe uithalen en gruwelijke synths. Dat geldt trouwens ook voor de titeltrack "Authentic". De teksten hierin liegen er niet om: "My Shit is Real". De rauwe donkere rand rondom deze track is diep, laat staan de confronterende, resonerende kick die op vol vermogen de hele flat laat trillen op z'n palen. Daarnaast doen de synthlines denken aan die van het album "The Revolutionist". Dat geldt ook voor "Content is King", waarin we een meer filosofische kant van Promo zien, waarbij hij met teksten en geluidsfragmenten zorgt dat zijn boodschap overkomt.
"Less about the people, more about the content".
&
I only want to be able to go as far as I can with this music before I stop.
Op 6 hebben we dan nog "Lord of Undow", een track die herinneringen oproept aan tracks als "Midnight Impact", en "Patterns in Chaos". Daarnaast ademt deze track één en al sfeer uit. Een track welke Sebastian zelf erg trots op is, is "The Lion's Roar" met z'n dramatische ondertoon en klassieke elementen. Daarna is "Paid my Dues" wel een stuk ruiger met een hoger tempo.
We zijn onderhand al ruimschoots over de helft en het gaat maar door. "Past to the Present" maakt alvast de weg vrij voor ""Bron to Break", welke een samenwerking is met die andere vrij gevochten producer genaamd "Ophidian". Klassieke viool en zuivere vocalen van Myréan, lange piano arrangementen en opzwepende synths vormen de basis van een mooie doch enigszins standaard klinkende track. Vooral de main synthline komt erg bekend voor. Hier had meer ingezeten. Gelukkig toont "The King stay the King" weer wat meer ballen, dankzij de verbale agressie en scheurende synthline.
"The Drum Off" moet je gewoon lekker hard opzetten. Laat je overdonderen door de intense kickdrums, gecombineerd met rustige strings en mysterieuze bijgeluiden, waarna ineens de sfeer omslaat en de harde synthlines om je oren vliegen. Toch nog een experimenteel getinte track.
Na het interlude "Work Ethic" op 15 volgen nog 3 tracks. Allemaal een stuk sneller dan voorgaande nummers. "Fragment of a Broken Soul" onderscheidt zich met breakbeats en veel sfeervolle melodielijnen. "Crunch Time" gaat meer de up-tempo kant op en is heel intens en "Vergif" is de uitsmijter met een knipoog van het album.
Promo heeft een album afgeleverd welke niet alleen terug gaat naar de roots van zijn stijl, maar ook een album welke moeiteloos aansluit aan zijn laatste reeks "Promo-Test"-EP's. Het album is heerlijk herkenbaar en heeft daarnaast een aantal vette stevige tracks, zoals we ze graag horen. Niet zo snel als de laatste 3 tracks, maar wel lekker vol en ruig, zodat ze hun mannetje staan in een normale hardcore set, zonder dat we over hoeven te gaan naar up-tempo.
Naast dat "Authentic" erg herkenbaar overkomt heeft het album ook een aantal verborgen boodschappen die de fans wel zullen herkennen. Goed luisteren dus. Al met al is Promo er in geslaagd om een samenhangend album te produceren. Anders dan voorgaande, maar toch ook weer heel erg "Promo".
Tracklist
Authentic
- The Sheep Dog
- Foul Behaviour
- A Creature Apart
- A New Dawn
- Moment Of Clarity
- Lord of Undow
- Authentic
- Content is King
- The Lion's Roar
- Paid my Dues
- Past to the Present
- Born to Break (feat. Ophidian & Myréan)
- The King stay The King
- The Drum Off
- Work Ethic
- Fragment of a Broken Soul
- Crunch Time
- Vergif
45 opmerkingen
Pure hardcore zou ik het niet willen noemen.Wat is pure hardcore? Early rave ,1992-1998,millenium, 2002-2010 ,een rollende kick.? Gelukkig bevestigt hij ook nog even dat HIJ hardcore heeft gered rond het millenium.Er is qua tempo en kicks wel zeker naar hardstyle(Moment Of Clarity) gekeken, maar ook in hardstyle zijn dingen uit de hardcore overgenomen. Dus wie pikt wat Een echte hit zit er niet tussen of iets nieuws, maar een keer wat anders dan uptempo of opgepitchte raw. Mis alleen de noodzaak van het album; niets van 'wat ik nou bedacht heb', want ik hoor voornamelijk echo's en spiekwerk.Als je terug naar je roots benader het dan niet uit een RR of Thera hoek. En daardoor wordt het de herhaling van de herhaling.Ik geloof dat dit album ook voor de freestyle bedoeld is met zoveel melodie en laag tempo. Kan met het tempo daar makkelijk afsluiten.
Laat op TD aub een talent opstaan die iets nieuws kan. Wacht al meer 10 jaar op nieuwe mainstream en niemand is opgestaan. Iemand met een onafhankelijke geest graag.
Laat op TD aub een talent opstaan die iets nieuws kan. Wacht al meer 10 jaar op nieuwe mainstream en niemand is opgestaan. Iemand met een onafhankelijke geest graag.
laatste aanpassing
Dit is wel degelijk pure hardcore, waar helaas de hardstyle scene nu deels op teert. De hele terminologie rondom hardcore en hardstyle loopt echt volledig mis. Hardcore is herkenbaar door de bepaalde beat die nu ook vaak door raw hardstyle (wat eigenlijk vaak gewoon hardcore is) wordt gebruikt. Deze cd van promo is echt een teruggang naar meer melodieuze hardcore zonder dat hersenloze geram (behalve dan het laatste nummer uiteraard) wat tegenwoordig populair is en wat volgens mij gewoon een afzetting is tegen de hardstyle. Heerlijke cd en hopelijk een opmaat naar meer van dit soort producties!
een album zoals ik had verwacht van promo, na de files zijn zijn albums niet altijd geslaagd, deze is voor de helft van de nummers perfect, de andere gewoon net iets minder, meer industrial\
ik kan de nummers lords of the undow en a new dawn niet vaak genoeg luisteren. de oude promo sound, heerlijK!
ik kan de nummers lords of the undow en a new dawn niet vaak genoeg luisteren. de oude promo sound, heerlijK!
Uitspraak van gewoanRené op dinsdag 19 september 2017 om 23:12:Heerlijk dat er eindelijk weer ruimte is voor de wat langzamere hardcore. Hoop dat er meerdere producers volgen. Heerlijk herkenbare sound heeft deze man!
Laten we hopen dat het dan niet zo lijkt op de raw als dit en geen herhalingsoefening blijft.
laatste aanpassing
Uitspraak van Obscurantist op vrijdag 15 september 2017 om 11:18:Hardcore is herkenbaar door de bepaalde beat die nu ook vaak door raw hardstyle (wat eigenlijk vaak gewoon hardcore is) wordt gebruikt.
Helemaal mee eens. Raw is veelal gewoon millennium hardcore, vaak iets slechter uitgevoerd
Uitspraak van --SJON BETON--*TOTSCHLÄGER* op dinsdag 19 september 2017 om 18:56:over het algemeen voelt dit album nogal hardstyle-ish aan
Nee, er zit geen enkele vorm die ook maar een beetje aan hardstyle doet denken in. Promo had deze sound al voordat Hardstyle geboren werd. Dat de hardstyle-djs ineens hardcore maken en dit raw noemen, wil niet zeggen dat het hardstyle is.
Uitspraak van gewoanRené op dinsdag 19 september 2017 om 23:12:Heerlijk dat er eindelijk weer ruimte is voor de wat langzamere hardcore. Hoop dat er meerdere producers volgen. Heerlijk herkenbare sound heeft deze man!
Nou inderdaad! Promo heeft het op zijn vorige cd's nog een aantal keer geprobeerd, maar dat waren veelal slappe aftreksels van de echter klappers 10 jaar eerder. De nummers die ik tot nu toe gehoord heb klinken een stuk beter. Eindelijk weer een paar mainstream platen die het aanhoren waard zijn
Uitspraak van Schreudster op donderdag 21 september 2017 om 10:05:Helemaal mee eens. Raw is veelal gewoon millennium hardcore, vaak iets slechter uitgevoerd
Wat doet Raw jou dan lijken op Millennium Hardcore als ik vragen mag?
Vind ik namelijk best interessant, want deel deze mening absoluut niet
Uitspraak van Obscurantist op vrijdag 15 september 2017 om 11:18:zonder dat hersenloze geram wat tegenwoordig populair is en wat volgens mij gewoon een afzetting is tegen de hardstyle
Het aparte is dat de up-tempo Hardcore van tegenwoordig juist de generatie aantrekt die is opgegroeid met Hardstyle en dan met name de Raw.
Raw is in mijn ogen eigenlijk hetzelfde als de up-tempo Hardcore.
Hersenloos geram met wat screeches hier en daar alleen dan op een veel lager tempo.
Muziek zonder ziel en daarom wat mij betreft niet te vergelijken met de Hardcore uit de Millenium tijd.
Uitspraak van Tripmeister™ op donderdag 21 september 2017 om 15:31:Wat doet Raw jou dan lijken op Millennium Hardcore als ik vragen mag?
Vind ik namelijk best interessant, want deel deze mening absoluut niet
Ik heb het hier puur over de bass en bpm. Ik luister geen Raw als het niet hoeft, dus ken weinig nummers, maar als ik langs een raw setje kom, dan is de bass icm de bpm 2 druppels water met de millenium tijd. Het slechter uitgevoerd is omdat het de ziel van de millenium mist (de break, de melodie). Maar als ik een gemiddeld raw nummer hoor zonder te weten wat het is, denk ik eerst: hee goeie bass, en vervolgend: deceptie, het is raw.
Vandaar ook dat het vloeken is om deze cd als 'hardstyle' te classificeren, omdat de bass toevallig lijkt op de raw bass.
Ik heb overigens wel begrepen dat de raw weer een evolutie heeft ondergaan naar een compleet andere bass, die helemaal nergens naar klinkt.
Beetje zoals toen ineens bij de mainstream dat dubstep er in kwam
Uitspraak van Schreudster op donderdag 21 september 2017 om 10:05:Nee, er zit geen enkele vorm die ook maar een beetje aan hardstyle doet denken in. Promo had deze sound al voordat Hardstyle geboren werd. Dat de hardstyle-djs ineens hardcore maken en dit raw noemen, wil niet zeggen dat het hardstyle is.
wat dacht je van de 'zeehond' bass op deze cd?
die sound had hij absoluut niet. (ik spreek nu puur over de bass)
--->Dit is wel degelijk pure hardcore, waar helaas de hardstyle scene nu deels op teert. De hele terminologie rondom hardcore en hardstyle loopt echt volledig mis. Hardcore is herkenbaar door de bepaalde beat die nu ook vaak door raw hardstyle (wat eigenlijk vaak gewoon hardcore is) wordt gebruikt. Deze cd van promo is echt een teruggang naar meer melodieuze hardcore zonder dat hersenloze geram (behalve dan het laatste nummer uiteraard) wat tegenwoordig populair is en wat volgens mij gewoon een afzetting is tegen de hardstyle. Heerlijke cd en hopelijk een opmaat naar meer van dit soort producties!
Hier ben ik het wel mee eens. Ik lees allemaal reacties met rawstyle als vergelijking. Maar deze promo sound heeft in principe weinig te maken met rawstyle, behalve dat de grootste knallers op raw gebied zoals 'zeven' in weze gewoon de promo-kick gebruiken.
Maar om alle rawstyle nou ineens als hersenloos te bestempelen vind ik zeker wat te ver gaan, omdat er overall de laatste jaren op raw gebied meer sfeervolle hardcoreminded tracks zijn uitgekomen dan in de hardcore-scene zelf...
Hier ben ik het wel mee eens. Ik lees allemaal reacties met rawstyle als vergelijking. Maar deze promo sound heeft in principe weinig te maken met rawstyle, behalve dat de grootste knallers op raw gebied zoals 'zeven' in weze gewoon de promo-kick gebruiken.
Maar om alle rawstyle nou ineens als hersenloos te bestempelen vind ik zeker wat te ver gaan, omdat er overall de laatste jaren op raw gebied meer sfeervolle hardcoreminded tracks zijn uitgekomen dan in de hardcore-scene zelf...
Maar deze promo sound heeft in principe weinig te maken met rawstyle, behalve dat de grootste knallers op raw gebied zoals 'zeven' in weze gewoon de promo-kick gebruiken.
Eens
omdat er overall de laatste jaren op raw gebied meer sfeervolle hardcoreminded tracks zijn uitgekomen dan in de hardcore-scene zelf...
Eens
Geeft wel meteen aan hoe hard cds als deze nodig zijn. Net of we weer in 2001 zitten
Wacht al meer 10 jaar op nieuwe mainstream en niemand is opgestaan. Iemand met een onafhankelijke geest graag.
Wasted Mind wist mij te pakken met een vernieuwende sound en een kickdrum waar je u tegen zei
Vroeger was dat Amnesys die met iets kwam wat je van anderen nog nooit had gehoord, helaas komt daar ook geen normale productie meer uit.
Als je de termen hardcore en raw of hardstyle vergeet en ook wie nou eerst was, wat voegt dit dan toe? Afgelopen jaren is deze sound meer dan genoeg voorbij gekomen. Laten we nou wel wezen, millennium is erg geïnspireerd door trance. En om nou Bakerstreet, De Waarheid, Don't Speak en King of Pain geript met een hardcorekick eronder en gemaakt met fruityloops , nou muziek met ziel te noemen. Dat gaat mij te ver. Rude Awakening was er volgens mij ook , omdat hij ook wel eens iets credibles wilde maken.
laatste aanpassing
En om nou Bakerstreet, De Waarheid, Don't Speak en King of Pain geript met een hardcorekick eronder en gemaakt met fruityloops , nou muziek met ziel te noemen
Ik heb geen idee wat je met bakerstreet en de waarheid bedoelt, maar Don't speak is early en ik kan me niet voorstellen dat je de hele millennium periode af wil schilderen als geripte nummers met fruitlyloops.
Rude Awakening was er volgens mij ook , omdat hij ook wel eens iets credibles wilde maken.
Rude Awakening is millennium, dus ook trance en fruity loops?
laatste aanpassing
Uitspraak van Schreudster op zaterdag 23 september 2017 om 12:15:Ik heb geen idee wat je met bakerstreet en de waarheid bedoelt, maar Don't speak is early en ik kan me niet voorstellen dat je de hele millennium periode af wil schilderen als geripte nummers met fruitlyloops.
Jij dacht dat hij Up Yours en FF Slikken En Weer Doorgaan zelf bedacht had. Sorry, het was Waarom Nou Jij ipv De Waarheid. Iedereen die Jebroer afzeikt, zou deze teksten eens moeten luisteren als ze zeggen dat het vroeger beter was. Rude Awakening begon als (hard) techno en kreeg later industrial en crossbreed invloeden. Maar goed als jij alles wat toen uitgebracht is, onder millennium mainstream wil voegen, dan prima.
laatste aanpassing
Jij dacht dat hij Up Yours en FF Slikken En Weer Doorgaan zelf bedacht had.
Nee, maar om een nietszeggend nummer, wat totaal geen 'hit' is geweest en wat nog net in millennium tijdperk uitgebracht is aan te voeren als 'dit is kenmerkend voor millennium', dan ben je wel erg aan het zoeken. En Up yours is origineel van Guru Josh uit 1989.
Maar als je naar millennium nummers van promo zoekt en die wij allemaal bedoelen, dan kom je op Vicious Circle, Messin'with yo mind, Escape from the Hostile, Phreak Ya Speaka, My Underground Madness, Serious Damage, I Come Correct, Pressure On The Fakes, I Called You, Lyin' Through Your Teeth, Demons.
Dan vind ik het niet heel gek om dit, in vergelijking met de raw van nu, muziek met een 'ziel' te noemen.
Maar goed als jij alles wat toen uitgebracht is, onder millennium mainstream wil voegen,
Millennium mainstream is wat anders dan Millennium, net zoals Early mainstream anders is dan Early. Maar Rude Awakening, Peaky Pounder en alles wat toen onder RA_W viel was door de populariteit toch ook wel redelijk mainstream (=werd gedraaid op mainstages toendertijd).
laatste aanpassing
Uitspraak van Schreudster op zondag 24 september 2017 om 22:21:Dan vind ik het niet heel gek om dit, in vergelijking met de raw van nu, muziek met een 'ziel' te noemen.
En alle rap van de West Coast en East Coast vindt zijn oorsprong in Purmerend of is natuurlijk de ziel van Purmerend. In veel van de door jouw genoemde nummers hoor je geripte raps , trance of happy invloeden . 1,4 miljoen views voor Up Yours tov 70k voor Phreak Ya Speaka maakt geen hit volgens jou. Of in jouw Pussy Lounge termen: de nieuwe generatie kwam in aanraking met hardcore. Hij verklaarde zelf dat hij hardcore met trance maakte.Lees interviews er maar op na. Drie nummers van RA_W achter elkaar op een festival en je stond weer een kwartier in de rij voor de bar.
laatste aanpassing
1,4 miljoen views voor Up Yours tov 70k voor Phreak Ya Speaka maakt geen hit volgens jou
Ja en Up Yours is inderdaad eind millennium periode gemaakt. Lees je uberhaupt wel? Dat ging over 'Even slikken en weer doorgaan'
Hij verklaarde zelf dat hij hardcore met trance maakte
Waar ontken ik dat? Dat is toch gewoon zo? Maar 3 zinnen van een rapper pakken, wat praktisch alle muziek doet, is geen vergelijking met de complete rip-off nummers die jij aandroeg.
Drie nummers van RA_W achter elkaar op een festival
Gelukkig waren er in die tijd nog niet zoveel festivals, dus daar hebben niet veel mensen last van gehad.
Maar op die kleinere feestjes bij de Rude Awakening world tour 2002 of TTM label night was het prima vertoeven
Zijn jullie er nu nog niet uit wie van jullie nou echt écht ECHT het meeste verstand van hardcore heeft? Ga nou maar.gewoon kijken wie de langste piemel heeft en dan wint die, oké?
Verstand hebben we er allemaal niet van. We gaan het ook nooit eens worden omdat we nou eenmaal een andere smaak hebben, maar dat wil niet zeggen dat de schoonheid van een goede discussie uit de weg gegaan moet worden
Maar om alle rawstyle nou ineens als hersenloos te bestempelen vind ik zeker wat te ver gaan, omdat er overall de laatste jaren op raw gebied meer sfeervolle hardcoreminded tracks zijn uitgekomen dan in de hardcore-scene zelf...
Amen to that
Maar om alle rawstyle nou ineens als hersenloos te bestempelen vind ik zeker wat te ver gaan, omdat er overall de laatste jaren op raw gebied meer sfeervolle hardcoreminded tracks zijn uitgekomen dan in de hardcore-scene zelf...
Amen to that
Platen zoals deze :
https://youtu.be/xSQ1GocRPA0
Kan de hardcore scene nog wat van leren tegenwoordig
laatste aanpassing
Uitspraak van Tripmeister™ op dinsdag 10 oktober 2017 om 12:27:Zou eerder hier aan denken dan.
Of de oude wavolizer toen hij nog in die scene zat
Uitspraak van Tripmeister™ op dinsdag 10 oktober 2017 om 16:06:Vond die tracks beter dan het nieuwe spul wat hij uitbrengt eerlijk gezegd haha.
tegenwoordig is het met nadruk op crossbreed volgens mij