Bodyshock - Riot & Rise
Masters of Hardcore, Bodyshock en een lading collega's. Brengt dit een album die staat als een huis of is het te vergelijken met het zandkasteeltje van je zusje na een storm?
Masters of Hardcore staat voor de grootste kwaliteit hardcore feesten die ons land kent. Het ene na het andere succesvolle concept komt uit het kantoor van Art of Dance. Dat doen ze al vele jaren. Daarbij zijn ze na al die jaren ook qua artiesten bestand "masters" geworden. Toch is er een groot verschil met andere grote organisaties.
Talent herkennen, binnenhalen en succesvol maken. En niet alleen in de zaal bij de toiletten, maar tot aan anthem makers van hun parade paardje Masters of hardcore.
Bodyshock is hier een voorbeeld van. Het was al een top producer in de hardstyle. Alleen hij kreeg een liefde voor de hardcore. En binnen een paar jaar stond hij meermaals mainstage, samenwerken met de grootste namen en dan ook nog het 20 jarig jubileum anthem mogen maken voor Masters of Hardcore. Een album kon niet uitblijven.
Zo verrassend als zijn carrière in de lift zat, zo verrassend begint de recensie. Normaal bouw je een verhaal en geef je je eindconclusie. Voor deze keer beginnen we ermee.
Steven is ruim geslaagd voor zijn eerste album. Verrassing na verrassing denderen onze oren binnen en de relatief mindere tracks zijn naar jullie recensent zijn mening de remixen. Om maar gelijk het bekende hamburger model erbij te pakken leggen we de mindere tracks bij de remixen neer zoals eerder gezegd. Bv "The Darkness", 1 van zijn eerste tracks die uitkwam, de melodie lijnen waren zo mooi en de focus in de remix is duidelijk verschoven. Erg jammer, hoewel hier het niet iedereen mee eens zal zijn. Zelfde toch ook wel met "Rise Above". Vrij schel geheel, wat erg jammer is. Het is geen onvoldoende alleen er had meer ingezeten.
Alleen genoeg ge-negatieft (let maar op, dit wordt een nieuw werkwoord) op naar 90% van de rest van het album. Elke track bespreken is zinloos. Kwaliteit herken je gewoon gelijk. Welke tracks er wel echt uitspringen zijn onder andere de op het eerste oog vreemde samenwerking met niemand dan Atmozfears. Dat het vrienden zijn was wel bekend, maar wat wint? De hardcore is duidelijk voorop gezet, wat natuurlijk wenselijk is, maar dat het zo een knal track zou zijn? Nee die zie je niet aankomen en horen aankomen ook niet.
Andere heerlijke samenwerkingen vinden plaats met de grote man Angerfist, wat een heerlijke Main klapper is geworden. Bloodcage laat ook van zich horen met een kenmerkende stijl waar het gemiddelde industrial hartje harder van gaat stuiteren.
Zo kunnen we alles wel bespreken en alles wat niet besproken is doen we nu zeker te kort, maar geloof maar wat er eerder is geschreven, een top album, gevarieerd en een must have voor de allround hardcore liefhebber.
Om te eindigen met het begin is dus de intro van het album. Een klasse apart wat hier wordt neergezet. Pakkend en daarna je voor het gezicht slaan en dat je dit portie rammel ook nog accepteert omdat je het verdiende. Dat is "Riot & Rise" aangevuld met de meesterlijke stem van Syco.
90/100
Talent herkennen, binnenhalen en succesvol maken. En niet alleen in de zaal bij de toiletten, maar tot aan anthem makers van hun parade paardje Masters of hardcore.
Bodyshock is hier een voorbeeld van. Het was al een top producer in de hardstyle. Alleen hij kreeg een liefde voor de hardcore. En binnen een paar jaar stond hij meermaals mainstage, samenwerken met de grootste namen en dan ook nog het 20 jarig jubileum anthem mogen maken voor Masters of Hardcore. Een album kon niet uitblijven.
Zo verrassend als zijn carrière in de lift zat, zo verrassend begint de recensie. Normaal bouw je een verhaal en geef je je eindconclusie. Voor deze keer beginnen we ermee.
Steven is ruim geslaagd voor zijn eerste album. Verrassing na verrassing denderen onze oren binnen en de relatief mindere tracks zijn naar jullie recensent zijn mening de remixen. Om maar gelijk het bekende hamburger model erbij te pakken leggen we de mindere tracks bij de remixen neer zoals eerder gezegd. Bv "The Darkness", 1 van zijn eerste tracks die uitkwam, de melodie lijnen waren zo mooi en de focus in de remix is duidelijk verschoven. Erg jammer, hoewel hier het niet iedereen mee eens zal zijn. Zelfde toch ook wel met "Rise Above". Vrij schel geheel, wat erg jammer is. Het is geen onvoldoende alleen er had meer ingezeten.
Alleen genoeg ge-negatieft (let maar op, dit wordt een nieuw werkwoord) op naar 90% van de rest van het album. Elke track bespreken is zinloos. Kwaliteit herken je gewoon gelijk. Welke tracks er wel echt uitspringen zijn onder andere de op het eerste oog vreemde samenwerking met niemand dan Atmozfears. Dat het vrienden zijn was wel bekend, maar wat wint? De hardcore is duidelijk voorop gezet, wat natuurlijk wenselijk is, maar dat het zo een knal track zou zijn? Nee die zie je niet aankomen en horen aankomen ook niet.
Andere heerlijke samenwerkingen vinden plaats met de grote man Angerfist, wat een heerlijke Main klapper is geworden. Bloodcage laat ook van zich horen met een kenmerkende stijl waar het gemiddelde industrial hartje harder van gaat stuiteren.
Zo kunnen we alles wel bespreken en alles wat niet besproken is doen we nu zeker te kort, maar geloof maar wat er eerder is geschreven, een top album, gevarieerd en een must have voor de allround hardcore liefhebber.
Om te eindigen met het begin is dus de intro van het album. Een klasse apart wat hier wordt neergezet. Pakkend en daarna je voor het gezicht slaan en dat je dit portie rammel ook nog accepteert omdat je het verdiende. Dat is "Riot & Rise" aangevuld met de meesterlijke stem van Syco.
90/100
Tracklists
CD1
- Bodyshock ft. MC Syco - Riot & Rise
- Bodyshock - The Gangster's Back
- Bodyshock - The Darkness (Koozah Remix)
- Bodyshock - E.A.S.T.S.I.D.E
- Bodyshock - Rise Above (Meltdown Remix)
- Bodyshock & Re-Style ft. MC Nolz - Wild Sparks
- Bodyshock Angerfist ft. Tha Watcher - Blood For Blood
- Bodyshock & Noize Suppressor - Smack This
- Bodyshock & Predator - Sniper
- Bodyshock & Bloodcage - Pusher
- Bodyshock - Search And Destroy (Luxxer Remix)
- Bodyshock - Hyperactive
- Bodyshock - Let's Get Shocked Up
- Bodyshock - Underground Masses
CD2
- Bodyshock - Bitch! (Restrained Remix)
- Bodyshock - Fire
- Bodyshock & Atmozfears - Talk Facts
- Bodyshock - I Am Death (Tears of Fury Remix)
- Bodyshock ft. Tha Watcher - The Storm (MOH Russia 2016 Anthem)
- Bodyshock - Test My Style (Crossfiyah Remix)
- Bodyshock & Ignite - Venture
- Bodyshock & Destructive Tendencies ft. MC Jeff - Cannonball
- Bodyshock - Maniac
- Bodyshock & Furyan ft. MC Alee - Murder
- Bodyshock - Hittin' Hardest
- Bodyshock - System Corrupt
- Bodyshock & Drokz - Rock It
5 opmerkingen
Jij hebt in essentie gelijk. Ik had dit erbij moeten vermelden dat ik die niet mee rekende als eerste album omdat het afbreuk doet aan de artiest in mijn ogen. Sowieso vind ik die combinatie nooit erg tof. Zijn meerdere pareltjes verloren gegaan hiermee.
Als rectificatie: zijn eerste op zichzelf staande album.
Als rectificatie: zijn eerste op zichzelf staande album.
Uitspraak van Rico [Niet Verhoeven] op zondag 1 oktober 2017 om 23:44:Jij hebt in essentie gelijk. Ik had dit erbij moeten vermelden dat ik die niet mee rekende als eerste album omdat het afbreuk doet aan de artiest in mijn ogen. Sowieso vind ik die combinatie nooit erg tof. Zijn meerdere pareltjes verloren gegaan hiermee.
Als rectificatie: zijn eerste op zichzelf staande album.
Lol
Je hebt gewoon geen gelijk en probeert je er uit te lullen.
Duidelijk
Je hebt gewoon geen gelijk en probeert je er uit te lullen.
he. was het zo opzichtig? gehe.
nee. het is wel serieus. het spookte even door mijn hoofd. de artiest heeft zelf ook het stuk gelezen en als hij er al niks over zegt dan is het voor mij goed.
ik zie een cd3 als een soort bijlage gewoon niet als solo album.
Uitspraak van TheWhiteraver op maandag 2 oktober 2017 om 12:50:Aardig album, maar kan voor mij echt niet tippen aan Promo's nieuwe album: Authentic
Gelukkig heeft iedereen zijn eigen smaak. Alhoewel ik de eer heb om een ruime liefde voor muziek te hebben.
Promo staat ook weer als een huis. Ook te titel is gewoon kloppend.
Wilde hij vroeger even laten zien dat hij de man was met zijn album titels, is dit voor zijn doen een bescheiden titel en zo ontzettend passend bij het album. had hem graag willen reviewen.