TM404 - TM404

De Zweedse producer Andreas Tilliander is al lang geen onbekende meer in de edm/techno scene. Hij heeft al een indrukwekkende lijst van albums ("Ljud", "World Industries", "Show") op zijn naam staan en produceert onder verschillende alter ego's, waarvan Lowfour & Mokira de bekendste zijn. Zijn stijl valt niet zo 1-2-3 in een hokje te plaatsen. Van poppy electro tot diepe techno, van tech-house tot ultiem zweverige ambiënt, hij doet het allemaal. Zegt dat iets over wat we hier kunnen verwachten? Nee! Want ook nu weer heeft hij een nieuw pseudoniem gebruikt voor weer een andere 'kleur' uit het elektronische spectrum.

Voor dit album heeft Andreas Tilliander speciaal gebruik gemaakt van de oudere 202, 303, 606, 707 en 808 synthesizers van Roland. Hij heeft bewust de 505 en 909 buiten voorgaand rijtje gehouden om de muziek zo basic mogelijk te houden. Om die reden is er ook maar 1 waveform van de 303 gebruikt ipv beide, zo staat er in het persbericht. Het gebruikte pseudoniem 'TM404' is dan ook bewust gekozen. Omdat de klank voor 4 'chi' in het bijgelovige Japan ook de klank voor 'dood' is, is de TB-/TR-404 nooit uitgebracht, vanwege het taboe wat erop rustte. Dus eigenlijk is dit ook een verkapte 'ode' aan de synthesizer die nooit bestaan heeft. (De Roland SP-404 daar gelaten, welke een sampler en geen synthesizer betreft.) Waren de diverse tracks qua titel al verrekte moeilijk uit elkaar te houden, ook qua sound lijken ze heel erg op elkaar. Logisch natuurlijk omdat ze allemaal dezelfde basis, de TB303' hebben. Ondanks dat er 8 losse nummers op de cd staan, moet je ze toch als 1 geheel zien.

De cd begint met een langzame warme woofer/acid-sound, die zichzelf keer op keer herhaalt en beetje bij beetje wordt uitgebouwd met diverse effecten. Op de achtergrond horen we diverse geluidjes die doen denken aan een LP op een oude pick-up, waarbij de naald in de laatste groef blijft hangen na afloop. Het geheel wordt afgeserveerd met een zeer rustige bass en opkomende 2e synth-lijn. De tweede track begint met een meer vloeiende golvende acid-lijn die gedurende de hele plaat redelijk constant blijft met enkele vervormingen als we het einde van deze track naderen. Heel hypnotiserend. We vervolgen onze reis door het acid-landschap met wederom een prikkelende intense synth-lijn, die beetje bij beetje wat energieker en gevarieerder wordt gedurende deze 8 minuten durende track. Het wordt onderhand wel duidelijk dat dit absoluut geen dansvloer gerichte cd is maar pure luister techno. Wat vooral tijdens tracks 4 en 7 opvalt is het gebruik van veel echoënde effecten. Hierdoor lijkt het alsof je met apparatuur en al in een holle betegelde ruimte staat, laten we zeggen de doucheruimte van een ruime kleedkamer (track 4) en een ondergrondse fabrieksruimte, waar de loden leidingen meetrillen en zo nu en dan de overdrukventielen open springen om stoom af te blazen (track 7). Toch klinken deze nummers alles behalve koud. De warme ondertoon is duidelijk aanwezig en een mooie tegenhanger van de eerdere effecten. Ook de heldere synthesizertoon waarmee track 7 opent zorgt voor kippenvel. Na het ruimtelijke echoënde geluid van track 4 klinkt nummer 5 een stuk rustiger. Alsof je half in een sprookje in een grote tuin rond dwaalt. Het klinkt bijna lieflijk, zo subtiel is deze track opgebouwd. Maar ook deze golvende ambiënt track bevat zo de nodige uitschieters. Dat geld ook voor track 6 welke weer net iets meer bassdrum bevat, waardoor je ongemerkt toch weer begint mee te knikken op de flow. De laatste en 8e track van dit album begint wederom zeer rustig. Ook dit nummer heeft een licht industrieel tintje en neemt je nog één keer mee naar een andere wereld dankzij de oscillerende tonen en ruimtelijke effecten.

Omdat dit album geheel gewijd is aan de analoge Roland TB303 sound en die van aanverwante synthesizers lijken de tracks heel erg op elkaar. Echter, na het beluisteren van de eerste track zit je volledig in de cd en zweef je de overige 7 nummers ook zo door, alsof er even geen tijd en ruimte bestaan. Het is een ander geluid dan wat de meeste luisteraars gewend zijn, maar als je van 'puur' houdt, is dit zeker een album om aan te schaffen. Mensen die de oude Decks&EFX-serie (met name "Closer to the Edit") van Richie Hawtin nog kennen, zullen dit zeker kunnen waarderen net als degenen die een fan waren van het oude X-Trax label (van DJ Misjah). Geen beats deze keer, maar o-zo ideaal om 's avonds op te zetten als achtergrond tijdens het chillen met vrienden, of om gewoon even lekker een klein uurtje weg te spacen.

Net als "April – The Analog Session", is ook dit album met oudere apparatuur 'live' opgenomen in 1 sessie. Daarbij is ook deze keer de daadwerkelijke uitvoering gefilmd en op You-Tube geplaatst. Zie:

Score: 83/100

www.kontra-musik.com