Sensation - Wicked Wonderland

Sensation White, wie kent het niet? Begonnen in 2000 als uitprobeersel van ID&T, in 2009 omgetoverd tot spektakelshow. Er is in het verleden al veel gediscussieerd over de opzet van Sensation; de één vindt het te commercieel geworden en wil terug naar de tijd van Ferry Corsten en Johan Gielen die de ArenA op z’n kop zetten, de ander vindt het prima zoals het nu is. Ik hoor persoonlijk bij de eerste groep, ik heb ontzettend veel goede herinneringen aan een aantal Sensation-edities waar o.a. Johan Gielen, Armin van Buuren, Ferry Corsten, Jean, Rank 1 en Marco V het stadion lieten ontploffen met heerlijke, euforische trance. Vandaag de dag is het house dat domineert, Sensation is compleet veranderd en dus zijn ook de bijbehorende cd’s veranderd.

De eerste disc is duidelijk gericht op het hitjespubliek. Veel commerciële klanken, een aantal radiohits waar je ‘u’ tegen zegt en geen echte opbouw in de mix. Aan de andere kant is dit wel precies wat Sensation uitstraalt: als de massa het maar leuk vindt. En uiteraard is daar niks mis mee, het is een overduidelijke retail-cd die ongetwijfeld de schappen uitvliegt. Alleen bij het horen van deze cd denk ik: “Allemaal leuk en aardig, maar wat blijft er voor mij, en menig ander, als liefhebber dan nog over?”

Het antwoord op die vraag is heel simpel: disc twee, allemensen wat is dit een feest! Tegen mijn verwachtingen in heeft ID&T op dit tweede schijfje een behoorlijk aantal undergroundtracks gezet en dit is wat ik wil horen. Ik ken misschien drie namen van de tracklist, maar mijn interesse is meteen wakkergeschud aan het begin van de cd. Een dik uur lang komen er alleen maar vette funky beats uit m’n speakers en krijg ik zowaar de neiging om mijn witte shirt met bijbehorend witte broek uit de kast te trekken. En nadat je helemaal bent meegesleept in deze heerlijke mix krijg je als uitsmijter ook nog Paul & Fritz Kalbrenner’s ‘Sky And Sand’. Ik had het nooit verwacht, maar eindelijk is er dan een dancetrack die, naar mijn mening, ‘Born Slippy’ van Underworld overtreft. Een perfect einde van een zeer verrassende cd.

Kortom, er is dus wel degelijk goed nagedacht door ID&T over de opbouw van deze compilatie. Op de eerste cd wordt het hitjespubliek bediend, de liefhebbers komen daarna aan de beurt op cd nummer twee. Het enige wat ik echt niet begrijp, is het feit dat ID&T naar buiten brengt dat het kiest voor een groep DJ’s (Sander van Doorn, Erick E, Sebastian Ingrosso, Fedde le Grand) die voortaan op zo’n beetje elke White-editie zullen draaien, terwijl er maar een paar tracks van deze heren op de cd te vinden zijn. Daarbij komt ook nog dat er niet één track op staat van Sander van Doorn en dat is echt een misser bij uitstek. Al was het maar zijn briljante, ietwat commerciële remix van ‘Don’t Turn Your Back On Me’.

Score: 69/100


www.id-t.com