Solstice Trance Sessions

Er was een tijd dat Nukleuz Records hit na hit scoorde. Elke week was er minstens één nieuwe release, die dan binnen no time was uitverkocht en meteen toe was aan een repress. BK lanceerde talloze hits op dit label, sommige vinylreleases kwamen door de enorme verkoopcijfers zelfs in de Engelse charts terecht. Samen met Ed Real bouwde BK een legende op, die daarna nooit meer door een dancelabel zou worden overtroffen, hoewel Tidy Traxx ernstig dicht in de buurt van dit succes kwam. BK en Ed Real verlieten Nukleuz en het was vrijwel meteen gedaan met het succes. Het A&R management liep niet, de verkoop werd steeds minder (natuurlijk ook door de opkomst van het downloaden) en het leek er even op alsof dit ooit zo roemruchte label ten onder zou gaan. Gelukkig zijn er mensen geweest die de ondergang wilden en konden voorkomen, Nukleuz zit weer in de lift en dat willen ze laten zien met ‘Trance Sessions – Solstice’, een trancedubbelaar die de volwassenheid van de Engelse scene weer moet geven. Het brein achter deze uitgave is Pierre Pienaar, de A&R manager van het sublabel Nukleuz Green (wat voor ‘trance’ staat, zoals Nukleuz Black voor hardstyle staat en Nukleuz Blue voor hardhouse).

De eerste cd is gemixt door Nukleuz DJs en ik moet eerlijk bekennen dat ik geen idee heb wie er onder dit pseudoniem schuilgaat. Who cares, kom maar op met die lekkere tunes!

De opening is leuk, Fonzarelli’s ‘Moonlight Party’ pakte meteen mijn aandacht toen ik die track voor het eerst op de radio hoorde en het blijft iets met me doen, ondanks dat het eigenlijk een net iets te commercieel plaatje is om op een cd te staan die ‘Trance Sessions’ heet. Maar de sound klopt wel met het artwork van de cd: een ondergaande zon en een schitterend stille zee sieren de cover en doen je denken aan Ibiza, Kreta of Mallorca, een associatie die je ook maakt als je naar deze cd luistert. Er zitten zelfs invloeden uit de minimal in, Mauro Picotto’s remix van ‘PPD – Enjoy The Silence’ doet in niks meer denken aan zijn hits van een paar jaar geleden.

Een dikke aanrader voor alle trance DJ’s die deze plaat nog niet hebben: Andy Boph met ‘Rattrap’, de Melodia remix. Ik ben erg blij dat ik hierdoor even niet de wind hoor die om het huis heen waait en me eraan herinnert dat de zomer nog lang niet in volle gang is. Wat dat betreft is de tracklist ook erg goed, want je wordt min of meer meegevoerd naar het einde van de cd. Je komt langs schitterende tracks die het zomergevoel hebben, maar eigenlijk word je klaargestoomd voor de explosie aan het einde. Het geheel wordt steeds een tandje hoger opgeschroefd richting de hardere trance, met uitschieters als de Mark Sherry remix van ‘7 Days & 1 Week’, ‘Darren Styles & Mark Breeze – Chemical Love’ en de ongeëvenaarde Alphazone remix van BK’s wereldhit ‘Revolution’. Een schitterend einde waar de euforie vanaf druipt. Hulde!

Dan is het de beurt aan Pierre Pienaar zelf om ons te blijven verrassen. Als ik het goed heb is Pienaar pas tweeëntwintig jaar oud, maar we kunnen nu al zeggen dat hij één van de grootste buitenlandse tranceproducers gaat worden, voor zover hij dat al niet is. Als DJ doet hij het ook goed, zijn tours in de UK waren een succes en hij vliegt sinds die tijd geregeld naar onze westerburen om één van zijn befaamde sets neer te zetten. Zweverige strings zetten je in eerste instantie op het verkeerde been, want daarna kickt er een heerlijk smerige bass in die de gemiddelde dansvloer zeker kan laten ontploffen. En alsof dat nog niet genoeg is, gooit hij maar meteen even de Wippenberg remix van ‘Cosmic Gate – Should’ve Known’ er in. Het kan al bijna niet meer stuk!

Pienaar blijft doorgaan met waar hij goed in is: opbouwen. Zijn tracks zijn soms wat aan de lange kant, maar als je daar doorheen luistert, hoor je dat hij altijd de perfecte opbouw wil hebben. Zijn sets zijn net zo, met af en toe een rustpuntje. Deze mix is op dezelfde manier opgebouwd, van langzaam en smerig gaat het in een lekker tempo naar uitbundig en euforisch. Zijn eigen werk is ook ruim vertegenwoordigd op de cd, acht stuks om precies te zijn. Je kunt duidelijk zijn twee aliassen scheiden, de Pierre Pienaar tracks zijn zoals je trance gewend bent van een jaar of drie, vier geleden. De producties onder de naam P.H.A.T.T. hebben meer raakvlakken met Duitse en Engelse hardtrance, perfect voor het einde van een cd. En wat voor een cd! Hoogtepunten zijn ‘TFT – Aspiration’, ‘Sassot – Suddenly’, ‘Pierre Pienaar – Daybreak’ en ‘Aftershok – It Gets Better’. Het enige minpuntje is ‘Technikal – Terminal Velocity’, die er naar mijn mening niet helemaal tussen past.

Het was lang geleden dat ik een echt goede trance cd hoorde, met trance zoals het volgens mij bedoeld is. De sound waar ik rond 1998 verliefd op werd is de laatste jaren ver te zoeken, maar met deze dubbel cd is het weer helemaal terug, al is het maar voor even. Een groot compliment voor Nukleuz dat ze dit aan hebben gedurfd, eindelijk laten ze zien dat ze ballen hebben. Voor iedereen die van trance houdt zou ik zeggen: zorg dat je Solstice Trance Sessions zo snel mogelijk in huis haalt, want dit is ouderwets genieten.