Defqon.1 Festival 2007
anoniem gepubliceerd op , waardering: 74/100
4 juli 2007
Feest | Defqon.1 Festival |
Organisatie | Q-dance |
Artiesten | Rob The Prophet Vince Zany D-Passion Dr. Rude Jowan Manu Kenton Q-ic Dr. Willis |
Genre: early hardcore, hard dance, hard trance, hardcore, hardstyle, industrial hardcore, jump, oldschool, schranz, techno, trance
Op 16 juni jongstleden vond alweer voor de vijfde keer het Defqon.1 festival plaats op het Almere Strand. De compilatie-cd, met daarop liefst acht mixes, ligt nu in de winkel.
Intro
Op 16 juni jongstleden vond alweer voor de vijfde keer het Defqon.1 Festival plaats op het Almeerderstrand. Dit jaar verliep de voorverkoop onder Sensation White achtige omstandigheden en waren alle kaarten binnen recordtijd verkocht. Het weer was die dag wat wisselvallig, maar met de vele area’s met ieder zijn eigen muziekstijl, de uitgebreide line-up met aansprekende namen, de mooie aankleding en het uitverkochte huis waren alle aan voorwaarderen voldaan om er een geslaagd feest van te maken. Zo geschiedde het dan ook en voor wie er maar geen genoeg van kan krijgen is er nu de Defqon.1 compilatie-cd, met daarop acht (vooraf opgenomen) mixes om alles thuis nog een keer te kunnen beleven.
Bij feesten van deze omvang is het altijd lastig een compilatie-cd samen te stellen. Er zijn zoveel stijlen op het feest te horen geweest, welke kiest men uit voor de cd? Vaak wordt er (logischerwijs) gekozen voor de meest populaire stijl(en), maar Q-dance heeft met deze cd voor een bredere opzet gekozen, door liefst zeven verschillende stijlen (gelinkt aan de desbetreffende kleuren van de tenten op het feest zelf) ten gehore te brengen. Omdat een product bestaande uit zoveel cd's iets teveel van het goede zou zijn, zijn de mixes wel iets korter dan we normaal gewend zijn. Zo bevat de eerste cd twee mixes en de overige twee cd’s drie.
CD1 - Red & Blue
De eerste cd staat volledig in het teken van de hardstyle, ondanks de populariteit van jump en hardcore toch waarschijnlijk nog de populairste stijl. Het wekte dan ook geen verbazing dat de mainstage (Red area) tijdens het festival grotendeels bevolkt werd door hardstyle-dj’s. Afsluiter aldaar was The Prophet en hij neemt ook de eerste mix van de eerste cd voor zijn rekening. Hij opent de mix met de themesong van dit jaar, welke een lekkere, melodieuze en opzwepende binnenkomer is. Wat volgt is een degelijke mix, waarbij lekkere platen echter worden afgewisseld met wat minder sterke tracks. Zo gaat ‘Beatz 4 U’ van Davide Sonar lekker los onder aanvoering van een vrolijke melodie, maar werkt ‘Freek it up’ van A-lusion ons enigszins op de zenuwen. Een aantal platen uit de eigen Scantraxx-stal mogen natuurlijk ook niet ontbreken en de uitstekende Isaac remix van ‘Housenation’ beëindigd de mix op een prima manier.
Een andere vaderlandse hardstyleheld is DJ Zany, die vorig jaar op de Defqon.1 dvd ook al in de schijnwerpers stond en nu dus ook een setje mocht opnemen voor de cd van 2007. De opener van The Southstylers geeft ons gelijk een vrolijk en goed gevoel, iets wat ook van toepassing is op ‘The unknown’ van DJ Tony. Echter met de inbreng van een aantal platen van Zany zelf (in samenwerking met DV8) en die van de Noisecontrollers wordt de toon wat steviger en duisterder, desalniettemin erg lekker. Ook hier een goedgekozen afsluiter, namelijk het knallende ‘Annihilating’ van Zany & The The Beholder.
CD2 - Orange, Green & Brown
Op de tweede cd dus drie sets, te beginnen met die van Jowan & Dr. Willis, die de eer hadden de Orange-tent te openen tijdens het festival. Met het energieke ‘Needle werk’ van Gleave krijgen zij gelijk de voetjes van de vloer. Wat volgt is een prima mengeling van trance, hardtrance en harddance. Het heeft een prima warme, pakkende en richting het eind opzwepend en knallende mix opgeleverd. Met vijf platen is de mix echter wel een beetje aan de korte kant.
Het technogedeelte (Green area) komt voor rekening voor Q-ic & Manu Kenton, die ook op het feest samen acte de présence hebben gegeven. Zij leveren een vlotte mix af, waarbij ze de platen vrij snel afwisselen. Zij beginnen met funky, ‘softe’ (in vergelijking met de platen op het eind van hun mix) techno van Belgische komaf. Vanaf nummer tien vind er echt een omslag plaats en wordt het tempo verhoogd. Niks funky techno meer, maar schurende tek-platen en stevige hardtechno. Vooral het opzwepende ‘Reality’ van Paul Langley valt op. Dit vanwege de lekkere kick, het hoge tempo en de gefreakte beats. Ook Q-ic zelf laat een aantal keren van zich horen. Tweemaal met hardtechno grootheid Marco Remus en eenmaal met Belgisch oudgediende Ghost, waarbij hun gezamenlijke productie ‘S.O.S.’ in sneltreinvaart voorbij raast.
Dr. Rude stond dit jaar al voor de derde keer op Defqon.1 en zette die dag de jump-tent (Brown area) op zijn kop. Het is de eerste keer dat er een cd van de dokter in de winkels ligt maar zeker niet de laatste, want 13 juli verschijnt zijn eigen mix-cd ‘Jump up the volume’. De mix op déze cd begint hij met een eigen track, ‘Jump it up you’, welke gelijk de sfeer er goed in brengt. Wat volgt is een opzwepende set, waarbij de gevarieerde platen elkaar soepel en vlot opvolgen. Q-ic drukt een flinke stempel op de mix met twee uitstekende platen: te weten het pakkende ‘Punk shock’ (samen met Lethal MG) en het originele en stoere ‘Approaching’. Ook Dr. Rude zelf laat van zich horen met een aantal eigen producties zoals zijn geslaagde remix van Chicago Zone - Private projection’, welke door vele top-dj’s wordt gedraaid en zijn nieuwste release op Rude Records (#004) ‘Jumping electronics’.
CD3 - Grey, Black & Silver
De derde cd staat in het teken van verschillende stijlen hardcore: oldstyle, hardcore van dit moment en industrial hardcore. De Rotterdamse DJ Rob is inmiddels een veteraan binnen de scene en heeft absoluut zijn sporen verdiend. Dat de keuze op hem is gevallen om de oldstyle-cd voor zijn rekening te nemen is dan ook niet zo gek. Dat Rob van flink beukende bassen en kicks houdt is te merken aan de aanwezigheid van de tracks ‘Nobody harder (Kicken bass remix)’ en ‘More bazz’, beiden nummers waar flink gespeeld wordt met de bassdrum. De bekende klapper ’98 to piano’ en het duistere ‘Sweet dreams you bastard’ mogen er ook zijn. Afsluiter is ‘Atmos-fear’ van Rave Creator, deze keer weer eens het origineel en niet de grijsgedraaide Catscan remix (zoals de hoes overigens wel zegt).
De hedendaagse hardcore wordt door Vince ten gehore gebracht. Met het flink gepitchde ‘Doing my thing’ van Promo zet Vince gelijk goed de toon voor een snelle en opzwepende mix die zal volgen. Nummers als de vette Dione remix van ‘We’re gonna get this place’, het gefreakte ‘One man army’ van Negative A, het pakkende ‘Welcome down’ van DJ Mad Dog (met een lekkere agressieve MC) en de hit van Tha Playah (I call the shots) knallen je speakers uit. Een feestje bouwen kan je absoluut wel over laten aan Vince.
Last but not least, het rauwere werk van D-Passion, die voornamelijk voor eigen werk en andere platen uit The Third Movement stal gekozen heeft. D-Passion heeft al heel wat platen uitgebracht en ondanks de variëteit hierin, zijn ze toch altijd herkenbaar als een ‘D-Passion-plaat’. Zijn platen beuken flink, maar brengen tegelijkertijd ook veel energie met zich mee en zijn herkenbaar aan de piepende en snerpende melodieën. Goede voorbeelden hiervan zijn bijvoorbeeld de nummers ‘0% Fat’, ‘What’s going on?’ (bouwt twee keer heerlijk op naar een climax) en ‘Unstoppable’. Het al oudere ‘Put things right’ blijft lekker om te horen, net zoals zijn remix van Promo - Running against the rules’ een waardevolle toevoeging is aan het origineel. Een uitstekende mix dus!
Outro
Bij festivals met een omvang als Defqon.1, is het altijd lastig om een compilatie-cd samen te stellen die een goed beeld geeft van het feest. Q-dance is hier deze keer toch zeer behoorlijk in geslaagd door liefst zeven muziekstijlen aan bod te laten komen op deze cd, onderverdeeld in acht mixes. Dit heeft tot een gevarieerde cd geleid, waarbij elke dj duidelijk zijn eigen stijl heeft. Zo leveren The Prophet en Zany een degelijke en vloeiende set af, waarbij het wel opvalt dat ze de platen vrij lang laten doorlopen. Daar waar Q-ic & Manu Kenton en Dr. Rude bijvoorbeeld de platen veel sneller afwisselen. Jowan en Dr. Willis gaan voor een wat vrolijker geluid, terwijl D-Passion juist snoeihard de boxen uit komt knallen. Zo is er voor iedere wat wils en hoewel het absoluut niks wereldschokkends of nieuws onder de zon is, zal het waarschijnlijk goed vallen bij het grote publiek en de danceliefhebber met een brede smaak.
Score: 74/100
www.q-dance.nl
www.universalmusic.com
Op 16 juni jongstleden vond alweer voor de vijfde keer het Defqon.1 Festival plaats op het Almeerderstrand. Dit jaar verliep de voorverkoop onder Sensation White achtige omstandigheden en waren alle kaarten binnen recordtijd verkocht. Het weer was die dag wat wisselvallig, maar met de vele area’s met ieder zijn eigen muziekstijl, de uitgebreide line-up met aansprekende namen, de mooie aankleding en het uitverkochte huis waren alle aan voorwaarderen voldaan om er een geslaagd feest van te maken. Zo geschiedde het dan ook en voor wie er maar geen genoeg van kan krijgen is er nu de Defqon.1 compilatie-cd, met daarop acht (vooraf opgenomen) mixes om alles thuis nog een keer te kunnen beleven.
Bij feesten van deze omvang is het altijd lastig een compilatie-cd samen te stellen. Er zijn zoveel stijlen op het feest te horen geweest, welke kiest men uit voor de cd? Vaak wordt er (logischerwijs) gekozen voor de meest populaire stijl(en), maar Q-dance heeft met deze cd voor een bredere opzet gekozen, door liefst zeven verschillende stijlen (gelinkt aan de desbetreffende kleuren van de tenten op het feest zelf) ten gehore te brengen. Omdat een product bestaande uit zoveel cd's iets teveel van het goede zou zijn, zijn de mixes wel iets korter dan we normaal gewend zijn. Zo bevat de eerste cd twee mixes en de overige twee cd’s drie.
CD1 - Red & Blue
De eerste cd staat volledig in het teken van de hardstyle, ondanks de populariteit van jump en hardcore toch waarschijnlijk nog de populairste stijl. Het wekte dan ook geen verbazing dat de mainstage (Red area) tijdens het festival grotendeels bevolkt werd door hardstyle-dj’s. Afsluiter aldaar was The Prophet en hij neemt ook de eerste mix van de eerste cd voor zijn rekening. Hij opent de mix met de themesong van dit jaar, welke een lekkere, melodieuze en opzwepende binnenkomer is. Wat volgt is een degelijke mix, waarbij lekkere platen echter worden afgewisseld met wat minder sterke tracks. Zo gaat ‘Beatz 4 U’ van Davide Sonar lekker los onder aanvoering van een vrolijke melodie, maar werkt ‘Freek it up’ van A-lusion ons enigszins op de zenuwen. Een aantal platen uit de eigen Scantraxx-stal mogen natuurlijk ook niet ontbreken en de uitstekende Isaac remix van ‘Housenation’ beëindigd de mix op een prima manier.
Een andere vaderlandse hardstyleheld is DJ Zany, die vorig jaar op de Defqon.1 dvd ook al in de schijnwerpers stond en nu dus ook een setje mocht opnemen voor de cd van 2007. De opener van The Southstylers geeft ons gelijk een vrolijk en goed gevoel, iets wat ook van toepassing is op ‘The unknown’ van DJ Tony. Echter met de inbreng van een aantal platen van Zany zelf (in samenwerking met DV8) en die van de Noisecontrollers wordt de toon wat steviger en duisterder, desalniettemin erg lekker. Ook hier een goedgekozen afsluiter, namelijk het knallende ‘Annihilating’ van Zany & The The Beholder.
CD2 - Orange, Green & Brown
Op de tweede cd dus drie sets, te beginnen met die van Jowan & Dr. Willis, die de eer hadden de Orange-tent te openen tijdens het festival. Met het energieke ‘Needle werk’ van Gleave krijgen zij gelijk de voetjes van de vloer. Wat volgt is een prima mengeling van trance, hardtrance en harddance. Het heeft een prima warme, pakkende en richting het eind opzwepend en knallende mix opgeleverd. Met vijf platen is de mix echter wel een beetje aan de korte kant.
Het technogedeelte (Green area) komt voor rekening voor Q-ic & Manu Kenton, die ook op het feest samen acte de présence hebben gegeven. Zij leveren een vlotte mix af, waarbij ze de platen vrij snel afwisselen. Zij beginnen met funky, ‘softe’ (in vergelijking met de platen op het eind van hun mix) techno van Belgische komaf. Vanaf nummer tien vind er echt een omslag plaats en wordt het tempo verhoogd. Niks funky techno meer, maar schurende tek-platen en stevige hardtechno. Vooral het opzwepende ‘Reality’ van Paul Langley valt op. Dit vanwege de lekkere kick, het hoge tempo en de gefreakte beats. Ook Q-ic zelf laat een aantal keren van zich horen. Tweemaal met hardtechno grootheid Marco Remus en eenmaal met Belgisch oudgediende Ghost, waarbij hun gezamenlijke productie ‘S.O.S.’ in sneltreinvaart voorbij raast.
Dr. Rude stond dit jaar al voor de derde keer op Defqon.1 en zette die dag de jump-tent (Brown area) op zijn kop. Het is de eerste keer dat er een cd van de dokter in de winkels ligt maar zeker niet de laatste, want 13 juli verschijnt zijn eigen mix-cd ‘Jump up the volume’. De mix op déze cd begint hij met een eigen track, ‘Jump it up you’, welke gelijk de sfeer er goed in brengt. Wat volgt is een opzwepende set, waarbij de gevarieerde platen elkaar soepel en vlot opvolgen. Q-ic drukt een flinke stempel op de mix met twee uitstekende platen: te weten het pakkende ‘Punk shock’ (samen met Lethal MG) en het originele en stoere ‘Approaching’. Ook Dr. Rude zelf laat van zich horen met een aantal eigen producties zoals zijn geslaagde remix van Chicago Zone - Private projection’, welke door vele top-dj’s wordt gedraaid en zijn nieuwste release op Rude Records (#004) ‘Jumping electronics’.
CD3 - Grey, Black & Silver
De derde cd staat in het teken van verschillende stijlen hardcore: oldstyle, hardcore van dit moment en industrial hardcore. De Rotterdamse DJ Rob is inmiddels een veteraan binnen de scene en heeft absoluut zijn sporen verdiend. Dat de keuze op hem is gevallen om de oldstyle-cd voor zijn rekening te nemen is dan ook niet zo gek. Dat Rob van flink beukende bassen en kicks houdt is te merken aan de aanwezigheid van de tracks ‘Nobody harder (Kicken bass remix)’ en ‘More bazz’, beiden nummers waar flink gespeeld wordt met de bassdrum. De bekende klapper ’98 to piano’ en het duistere ‘Sweet dreams you bastard’ mogen er ook zijn. Afsluiter is ‘Atmos-fear’ van Rave Creator, deze keer weer eens het origineel en niet de grijsgedraaide Catscan remix (zoals de hoes overigens wel zegt).
De hedendaagse hardcore wordt door Vince ten gehore gebracht. Met het flink gepitchde ‘Doing my thing’ van Promo zet Vince gelijk goed de toon voor een snelle en opzwepende mix die zal volgen. Nummers als de vette Dione remix van ‘We’re gonna get this place’, het gefreakte ‘One man army’ van Negative A, het pakkende ‘Welcome down’ van DJ Mad Dog (met een lekkere agressieve MC) en de hit van Tha Playah (I call the shots) knallen je speakers uit. Een feestje bouwen kan je absoluut wel over laten aan Vince.
Last but not least, het rauwere werk van D-Passion, die voornamelijk voor eigen werk en andere platen uit The Third Movement stal gekozen heeft. D-Passion heeft al heel wat platen uitgebracht en ondanks de variëteit hierin, zijn ze toch altijd herkenbaar als een ‘D-Passion-plaat’. Zijn platen beuken flink, maar brengen tegelijkertijd ook veel energie met zich mee en zijn herkenbaar aan de piepende en snerpende melodieën. Goede voorbeelden hiervan zijn bijvoorbeeld de nummers ‘0% Fat’, ‘What’s going on?’ (bouwt twee keer heerlijk op naar een climax) en ‘Unstoppable’. Het al oudere ‘Put things right’ blijft lekker om te horen, net zoals zijn remix van Promo - Running against the rules’ een waardevolle toevoeging is aan het origineel. Een uitstekende mix dus!
Outro
Bij festivals met een omvang als Defqon.1, is het altijd lastig om een compilatie-cd samen te stellen die een goed beeld geeft van het feest. Q-dance is hier deze keer toch zeer behoorlijk in geslaagd door liefst zeven muziekstijlen aan bod te laten komen op deze cd, onderverdeeld in acht mixes. Dit heeft tot een gevarieerde cd geleid, waarbij elke dj duidelijk zijn eigen stijl heeft. Zo leveren The Prophet en Zany een degelijke en vloeiende set af, waarbij het wel opvalt dat ze de platen vrij lang laten doorlopen. Daar waar Q-ic & Manu Kenton en Dr. Rude bijvoorbeeld de platen veel sneller afwisselen. Jowan en Dr. Willis gaan voor een wat vrolijker geluid, terwijl D-Passion juist snoeihard de boxen uit komt knallen. Zo is er voor iedere wat wils en hoewel het absoluut niks wereldschokkends of nieuws onder de zon is, zal het waarschijnlijk goed vallen bij het grote publiek en de danceliefhebber met een brede smaak.
Score: 74/100
www.q-dance.nl
www.universalmusic.com
Tracklists
CD1 - Red & Blue
- The Prophet
- Brennan Heart vs JDX - Get Wasted (Blademasterz Remix)
- A-Lusion - Freek It Up
- The Prophet feat. Headhunterz - Scar Ur Face
- Davide Sonar - Beatz 4 U
- JDX - Nize & Cloze
- Brennan Heart a.k.a. Blademasterz - One Blade
- Headhunterz - Rock Civilization
- Tuneboy - Housensation (DJ Isaac Remix)
CD2 - Orange, Green & Brown
- Jowan & Dr. Willis
- Gleave - Needle Werk
- Jowan - Awake (Original Mix)
- Syntone - Heal My World (Jesselyn Remix)
- Mark Sherry vs Dr Willis - Here Come The Drums
- Jowan - Ascendance (Original Mix)
- Q-ic & Manu Kenton
06. Q-ic & C.J. Bolland - Qicjbolland
07. Ortin Cam - Father Figure
08. Marco Bailey & Tom Hades - Smooth Driver (Original Mix)
09. Tube-Tech & The Advent - Walk The Line
10. Alex Calver - Pop Dem Tingz
11. Torsten Kanzler & Alexander Weinstein - Ich Fang An Zu Friern
12. Manu Kenton - Hysteria
13. Q-ic & Marco Remus - Let`s Kick
14. Kamikaze - Dry Ass Bang
15. Paul Langley - Reality
16. Q-ic & Marco Remus - Bang To The Beat
17. Lukas & Mahatma - Panther Slap
18. Max Walder - Self Control
19. Q-ic & Ghost - S.O.S. - Dr. Rude
- Dr. Rude - Jump It Up Yo
- Electrostan - Flashback (Chicago Zone Remix)
- Mark With A K - Distorted
- Q-ic & Lethal MG - Punk Shock
- The Nasty Trio - Hype My Dick
- Q-ic - Approaching
- The Playboyz - Ghost Story
- DJ Coone - Keep It Whoat
- Chicago Connection - Private Projection (Dr. Rude Remix)
- Dr. Rude Meets Lobotomy Inc. - Jumpin` Electronics (Dutch Version)
- Lobotomy Inc. vs Dr. Rude – Saxoform (Dr. Rude Remix)
- DJ Greg C - Let`s Try Again
CD3 - Grey, Black & Silver
- DJ Rob
- Hardcore Factory - Nobody Harder (Kicken Bass Mix)
- Forze DJ Team - 98 To Piano
- The Headbanger - Sweet Dreams You Bastard
- Hard Creation - Bastard, Asshole
- DJ Rob vs Da Future - Let`s Go
- DJ Vince vs DJ Zany - More Bazz
- The Prophet - In The Place 2 Be
- The Mover vs Rave Creator - Atmos-Fear
- Vince
- Promo - Doing My Thing
- Angels Of Darkness - Evil Inside
- Too Fast For Mellow - We Gonna Get This Place (DJ Dione Remix)
- Negative-A - One Man Army
- E-Noid - Intergalactic Spacyness
- DJ Mad Dog - Welcome Down
- Masters Of Ceremony - Abacadabra
- Tha Playah - I Call The Shots
173 opmerkingen
Grote jongen hoorUitspraak van The Drummaster op vrijdag 6 juli 2007 om 01:52:maja ik heb em al lekker langer
Heb je er wel eens nagedacht dat het ook nog wel even wat tijd vergt om alle cd's aandachtig te luisteren en hier een uitgebreide recensie over te schrijven? Plus dat wij niet meer 15 zijn en geen grote vakantie hebben, maar gewoon een baan van 40 uur in de week
Heb je er wel eens nagedacht dat het ook nog wel even wat tijd vergt om alle cd's aandachtig te luisteren en hier een uitgebreide recensie over te schrijven? Plus dat wij niet meer 15 zijn en geen grote vakantie hebben, maar gewoon een baan van 40 uur in de week
Zeurpiet Heb aangeboden een recensie te schrijven, maar schijnbaar kunnen alleen bepaalde PF-ers dat
laatste aanpassing
Goeie CD, alleen cd 2 hadden ze van mij er wel uit mogen laten.. totaal niet mijn smaak!
Nee idd. Had dan op zn minst een echte hardtrance DJ de orange mix laten samen stellen, zo iemand als Tommy Pulse weet tenminste kwa stijl nog hardstylers aan te spreken enzo, die lauwe techtrance shit is niks
Uitspraak van [SF] Schñjoep [2x5]... op vrijdag 6 juli 2007 om 15:44:waarom uit alle djs van silver uitgerekend d-passion kiezen?
alle respect voor hem , maar had liever vis en akira of manu en producer erop zien staan ...
waarschijnlijk omdat een Defqon cd toegankelijk voor het grote publiek moet zijn. En om nu op CD3 ineens keiharde UK hardcoreset van Bryan Fury te zetten, moeten de andere cd's ook een stuk harder zijn. Daarom hebben ze D-passion denk ik gekozen omdat zijn stijl heel erg op mainstream hardcore lijkt en het dus lekker op Vince aansluit.
laatste aanpassing
Lijkt me niet dat dat de bedoeling was, aangezien er al een hele cd voor de hardstylers isUitspraak van verwijderd op vrijdag 6 juli 2007 om 14:00:tenminste kwa stijl nog hardstylers aan te spreken