Tidy Trax presents The Producer Series: Dark by Design

Dark by Design is uitgegroeid van wonderkind tot fenomeen. Nog voordat hij de leeftijd van vijfentwintig haalt, heeft hij al een discografie zo groot als die van de Rolling Stones, die deden er alleen net iets langer over om tot een indrukwekkend groot aantal tracks te komen. Het precieze aantal weet Gaz waarschijnlijk zelf niet eens, maar het zal ongetwijfeld ergens rond de vijfhonderd liggen.

CD1 - New and unreleased
Na een korte intro, waarin West heerlijk veel herrie maakt, gooit ‘ie er meteen maar één van mijn favoriete tracks van dit moment in. Samen met Steve Hill en Alexis Hart werd een remake van het bekende ‘Hypnotizing’ gemaakt, genaamd ‘Hypnotized’. Een lekker smerige bass en een harde synth lopen al vrij snel over in de volgende track. Een hoog tempo qua beats, maar ook qua afwisseling, waardoor je niet alle tracks volledig hoort. Dit voorkomt dat het saai zal worden, omdat West echt een heel specifiek eigen geluid heeft dat in elke track is te horen, slim gedaan dus.

‘The Storm’ van DBD en Kain Marco is erg goed, de track die daarop volgt is eigenlijk behoorlijk fout, maar toch heeft het ook wel iets grappigs. Als ik zeg ‘Tetris’ dan weet iedereen welk melodietje in bedoel en daar is nu dus ook een Dark By Design versie van. Volgens mij is dit al eens door Daniele Mondello gedaan, maar de Gaz West versie vind ik beter. ‘Freedom’ (vette uplifting melodie), ‘Is Anybody There’ (kippenvelbreak), ‘Girls & Boys’ (sterke vocal), ‘No Go Go For Launch’ (rammende bassline) en ‘Shogun Of The Dark’ (geweldige sample uit een foute shogunfilm) zijn ook allemaal goed te doen, tot nu toe scoort dit album een voldoende.

Verantwoordelijk voor ’Boot It Up’zijn Alex Kidd en de Organ Donors en het origineel zit eigenlijk al meer dan een jaar in bijna iedere set die ik doe. De track is iets meer dan twee maanden uit op het nieuwe Dark By Design label en de remix is natuurlijk voor DBD himself. Een schranzremix deze keer, die op zich goed is, maar waarin de DBlue Glitch plugin te vaak is gebruikt. Dat maakt het geheel iets te onrustig. Na ‘STFU’ en ‘Hate’ kom ik aan bij mijn meest favoriete hardstyletrack van dit moment: Dark by Design & Alex Kidd - Money Shot’. Ik ben bang dat dit een megahit gaat worden in zowel Engeland als in Nederland. Hou dit nummer in de gaten, want de vocal zet elke dansvloer in vuur en vlam. ‘Walking In The Air’ en ‘Something Bad’ zijn o.k. en de cd eindigt in stijl met de 2006 remix van ‘Severe Punishment’. Weer een track die de Nederlandse hardstyle-DJ’s en -producers op zouden moeten pikken. Geen lompe hardcorekicks en geen in twintig seconden gemaakte synths en stab-lijnen, maar gewoon lekkere krachtige sounds. That’s the way I like it.

CD2 - Remixes and classics
In 1998 overleed de absolute Godfather Of Hardhouse, Tony DeVit. Vlak voor zijn dood maakte hij ‘The Dawn’, een track die inmiddels tot überclassic is verheven. En terecht. Ik kan er nog steeds niet naar luisteren zonder dat ik kippenvel krijg, en laat de Dark By Design remix nou net de opening zijn voor de remix en classic cd van dit album. Het kan eigenlijk al niet meer stuk… Gaz gaat vrolijk verder met goed bezig zijn, want zijn remix van ‘OD404 - 9Bar’ is wederom een staaltje meesterlijkheid. ‘Strapped In’, ‘Cloudwalking’ en ‘Playing With Fire’ komen van zijn eigen hand en zijn niet slecht, maar de remix van ‘Heaven’s Cry - Till Tears Do Us Part’ blijft iets speciaals hebben. De officiële versie vind ik alleen net iets minder goed dan de bootleg versie die drie jaar geleden al over het internet zwierf, de remake van deze remix was misschien niet nodig geweest.

‘My Angel’ en ‘Stay’ zijn leuk, niet meer dan dat. ‘Bitch’ daarentegen is weer zo’n track met een sublieme vocal waardoor de track een floofiller is van de bovenste plank. Ook de remix van ‘Dave Joy - First Impression’ is weer helemaal te gek, ik herinner me dat ik die plaat grijs heb gedraaid toen hij net uit was. ‘Basic Dawn - Pure Thrust (DbD & Steve Hill Remix)’ had achterwegen kunnen blijven, geen goed plan om deze classic in een nieuw jasje te steken. En al helemaal niet in dit jasje, want ik word er niet vrolijk van (zou die kerel van de Smaakpolitie zeggen). Avaline’s ‘Never Sever’ werd door West geproduceerd en ook deze plaat springt eruit door zijn verrassende vocal. Nogmaals voor de Nederlandse hardstyle aanhangers: dit is een must! Wat helaas geen must is, is de remix van Scot Project’s megahit ‘O (Overdrive)’. Was ook niet nodig geweest.

Samen met Alex Kidd remixte Gaz ‘Hennes & Cold - The Second Trip’, een beduidend betere remix dan die van ‘O’ en ‘Pure Thrust’. Ik hoopte hierdoor op een knallend einde, maar dat is een beetje de spreekwoordelijke koude kermis. De 2006 versie van ‘Blackout’ is lang niet zo goed als het origineel, hoewel ik daar ook nog steeds niet echt gek op ben vanwege de zeer matige geluidskwaliteit. Hier had een beter einde in gezeten, jammer.

Leuk album, hoewel er ook een aantal tracks op stond waarvan ik had gehoopt ze niet op dit album terug te zien. Daartegenover staat een aantal voltreffers, dus het heft elkaar eigenlijk op. Ik heb het een paar keer laten vallen, maar ik hoop echt dat Nederlandse hardstyle liefhebbers hier eens naar luisteren. Dit is nou eens niet de afgezaagde (sorry voor de woordspeling) dertien-in-een-dozijn bagger, maar hardstyle waar over nagedacht is. Iets dat ik al meer dan twee jaar in veel te weinig Nederlandse producties meer hoor.

Score: 80/100