Q-BASE 2017 - The Album

9 September, dé dag waarop ruim 25.000 Hardstyle liefhebbers zich al sinds 2004 verzamelen op een voormalig RAF-legerbasis in Weeze net over de grens in Duitsland. Wat in 2004 werd geintroduceerd als 'The international dance festival' kennen wij nu als Q-Base. Traditie getrouw dé 14 uur durende afsluiter van het 'open-air' festival seizoen. Een dag waar ik (en mijn maten) elk jaar naar uit kijken maar ook stiekem hopen dat het 'nog even niet zo ver is'.

Zoals we van Q-dance gewend zijn, (in tegenstelling tot de aftermovies) ligt op de dag zelf je potentieel geliefde festival album al klaar om te kopen.

Het Q-base album is dit jaar onder handen genomen door een paar echte helden;
Noisecontrollers, Sub Zero Project, D-Fence en The sickest Squad

Noisecontrollers is verantwoordelijk geweest voor het officiële Q-Base anthem (Noisecontrollers – Strike as a die hard) ook trapt hij de eerste mix af met heerlijke Euphoric hardstyle, zorgvuldig uitgekozen platen zorgen ervoor dat je geboeid blijft, hier en daar een keer grinnikt doordat je die ene plaat even niet had verwacht (Armin van Buuren VS Vini Vici FT. Hilight Tribe – Great Spirit) uiteraard de betere Wildstylez remix. Support voor Keltek is een mooie verrassing met zijn track Down to Earth en ik werd erg gelukkig dat we mogen genieten van Adrenalize & Pulse – The Future na ongeveer een half uur onderweg te zijn.
Noisecontrollers sluit zijn mix af met Hard Driver – Welcome met een hele duidelijke boodschap…. Welcome to the world of Hardstyle motherf*cker…. En dat is wat mij betreft precies de eerste indruk van dit Album.

De jongens van Sub Zero Project hebben CD2 onder handen genomen, het lijkt wel alsof ze geluisterd/gekeken hebben naar de mix van Noisecontrollers want hij sluit perfect aan op de voorganger. Uiteraard een tandje harder en rauwer met bijvoorbeeld Sub Sonik & Sub Zero Project – Ready fort his. Phuture Noize – The Aftershock. The Italian Hero; Zatox – My strenght is hardstyle en Radical redemption & Warface – Undercover. Ook hier stuk voor stuk strak in elkaar gemixt met één 'huh' momentje tussen The Project van SZP en Freedom van B-Freqz. Hier had ik graag de basstrain erin gehouden. Héy maar wie ben ik . Verder niet vergeten dat de monsterhit Zombie van Ran-D ook de revue nog even passeert, waar menig een die bij mij in de auto zit blijvende gehoorbeschadiging aan oploopt.

D-Fence zet je (uitgestelde) Q-Base ervaring even op standje 'Boomm Boomm' met als aftrap één van de twee officiele Q-Base warehouse soundtracks; Lost in Dreams. The man behind the mask says 'Why so serious'? als een echte hollander betaamt, klopt hij er zijn eigen 'Koekoek Jonguh' even in. Dit zijn toch momenten die een 'smile op je face' toveren met 200 BPM. Met tracks van Destructive Tendencies, Miss K8, Furyan, N-Vitral en vele meer stamp je gegarandeerd de lucht uit je Nike's. Vraag ik mij eigenlijk af, is die Hangar nog wel heel ? Aangename bijkomstigheid is naar mijn mening Dogfight van DJ Mad Dog en Bassdrop van Penta. Dyprax - Zultkoppen koorts ? of gewoon 'Colombiaanse verkoudheid'? Brutale aap, trek even een sprintje naar de dichtstbijzijnde bar voor een biertje (of water) want daar heb je de rest van deze mix geen tijd meer voor. CD3 sluit D-Fence af met een dikke klapper Partyraiser & Bulletproof – TNT. Ik word hier gelukkig van.

The Sickest Squad doet er nog een schepje bovenop en zet alles op standje maximaal, trek je het nog of ben je druk condens aan het opvangen wat van het plafond af druipt? OGM909 - Lazycrazy blues volgt TNT op, gevolgd door Detest – Switch it up. Een goud begin als je het mij vraagt. Je eerste paar seconden rust vind je tussen Strike en Mouth Washer, verder komen we niet onder de 200 BPM het komende uur door tracks als The Annunaki & The Satan – Celebration of death, Bit Reactors - Between en Mister BPM himself Dr. Peacock. The Sickest Squad levert een heerlijke mix af en stelt eigenlijk geen moment teleur. Stevig, Vlot, een tikje duister op de goeie momenten. Kort samengevat? Brutal Hardcore Motherf*cker. I:Gor – Public Enemy en Maissouille – Once upon a time the Frenchcore zijn fijne toevoegingen en als je begint af te haken schreeuwt Dr. Peacock je nog even Wake the fck up! Toe. En nu hop hop, je enkels in binden en Voltaren smeren op je overbelaste gewrichten 

Verdict: Over de gehele linie erg blij met dit album, het neemt mij weer mee terug naar 9 September, en dat is wat een festival album moet doen toch ? Hij geeft mij een glimlach van oor tot oor en op juiste momenten kippenvel. Wat hebben we open air seizoen 2017 weer mooi mogen afsluiten. Heb je het album nog niet in je bezit ? Ik zeg kopen! Zo kun je je seizoen nog even verlengen. Bij mij blijft hij wel even in de auto in ieder geval!

91/100