Harmony of Hardcore 2017 - The Jackpot of the Ultimate Hardcore Feeling

'Par-T Events' mag zich ondertussen met recht één van de grotere spelers noemen, als het gaat om het organiseren van een festival. Ieder jaar zetten zij gedurende het Pinkster-weekend Erp en omgeving 2 dagen op z'n kop met Harmony of Hardcore en Seventh Sunday. Met een mainstage om je vingers bij af te likken en diverse andere podia en tenten waar je de gehele dag uit je naad kan gaan, brengen zij keer op keer een creatief en gevarieerd programma. The Ravezone, Extreme Darkness, Oldschool Gangsters en Millenium Dome zijn ondertussen begrippen die iedereen kent. Ieder jaar staan deze area's weer garant voor een aantal uitschieters op de schaal van Richter. Zo ook dit jaar weer, want naast alle andere artiesten die aanwezig waren, mochten onder andere Re-Style op de Mainstage en The Sickest Squad in de Extreme Darkness tent hun kunsten vertonen. En mocht je hun optredens nu gemist hebben, omdat je toch net even ergens anders stond, dan krijg je nu de kans om dat ruimschoots in te halen.

Aan Re-Style om het roulette-balletje aan het rollen te brengen en de dobbelstenen te laten stuiteren over het groene laken. Je moet als dj wel een hoop geluk hebben als je niet alleen bij Masters, maar zo ongeveer overal waar je geboekt wordt, op de mainstage je draaikunsten mag vertonen. Met een toegankelijke en herkenbare stijl mixt Re-Style recente en oudere platen aan elkaar. Dan weer even gas terug nemend met een gevoelige break, daarna weer vol gas door met platen die je tegen het plafond laten stuiteren. Hij is een 'manusje van alles' en daarmee breed voorzien. Het is dan ook logisch dat zijn mix doorspekt is met een aantal van zijn eigen platen. "Rock the Show" en "The Awakening" zagen we ook al op de laatste Masters-compilatie en blijven lekkere tracks. Met "Towards the Sun" en "Unit of Measure", met samples uit de film "Lucy" en "Where Ya at Muthafukka", trakteert hij ons op drie platen van vorig jaar, die nog steeds de handen in de lucht krijgen en de voeten van de vloer. Neem daarbij nog het nieuwe, binnenkort te verschijnen "The Game" met Korsakoff, de feel-good remix van "DJ Paul Elstak – Hands Up", zijn eigen anthem van HoH en de hardcore party edit van "Banaan" van Jebroer ft. Stepherd, Skinto & Jayh en je begrijpt dat Mathijs de afgelopen maanden niet stil gezeten heeft.
Maar omdat de kaarten goed geschud worden en nog beter gedeeld, kunnen niet alle platen van zijn hand komen. Natuurlijk staan er ook genoeg anderen in de spotlight. Zo begint en eindigt Re-Style zijn mix met een aantal gloednieuwe producties van Thorax, Korsakoff en Tha Playah, die ook nog eens "E-Force & Frequencerz – Men of Steel", subtiel verbouwd heeft en daarmee geschikt gemaakt heeft, om komende zomer 'hoge ogen' te gooien tijdens menig hardcore-set. Als dat geen win-win situatie oplevert.
Een plaat die we de komende tijd ook nog veelvuldig en hopelijk ook in een wat langere edit gaan horen, is "Dyprax & Norphine – Don't fear Death". Wat een lekkere kick en goede drive heeft deze plaat. Ook "Examination" van Koozah (Traxtorm Records) weet de gang er goed in te houden met een originele snelle synthline. 3 andere Italianen die het altijd goed doen bij het grote publiek zijn Anime, Mad Dog en Tommyknocker. Laatst genoemde rockte de mainstage trouwens weer als vanouds. Anime heeft goed gekeken naar de film Liar Liar met Jim Carrey en zich uitgeleefd op zijn maffe uitspraken. "Liar" is agressief en vertegenwoordigt samen met "Mad Dog – Hero" het nieuwe harde geluid van "Dogfight Records". Na de leegloop bij "Traxtorm Records" de afgelopen jaren is het eigenlijk nog verwonderlijk dat Tommyknocker nog steeds bij dat label zijn platen uitbrengt. "Fucked up Music" is zijn laatste wapenfeit en wederom een heerlijke track met een sinister tintje.
Een track die de laatste tijd regelmatig voorbij komt in de promo-berichten op facebook is "Catscan & Predator – Worlds End". Hoe jammer is het dan ook, dat deze track maar minimaal is gebruikt voor deze mix. Waarschijnlijk omdat de plaat pas 30 mei officieel uit kwam. Dus laten we hopen dat we op de Dominator- of Defqon-cd een langere edit tegenkomen. Na een krap uurtje is Re-style alweer klaar met zijn platen-roulette. Na een aantal winnende tracks is het nu tijd om uit te cashen en het balletje over te dragen aan de heren van The Sickest Squad. Eens zien of deze mannen net zoveel geluk hebben achter de tafels.

Jacopo Stevanato en Samuele Gozzo vormen sinds 2006, nadat Sirio de groep had verlaten, de harde kern van The Sickest Squad. Na in 2008 en 2012 twee albums op Psychik Genocide uitgebracht te hebben, zag afgelopen jaar, op hun eigen label "Brutale", hun derde album "Sickcore 3.0" het levenslicht. Een aantal tracks hebben hun weg al naar de dansvloeren gevonden en het zal dan ook geen verrassing zijn dat cd2 voor een groot deel gedomineerd wordt door de hyper actieve frenchcore van deze heren. Zo komen we onder andere het exotische "Anubis", het luidruchtige "Sick & Core", het gevoelige "Don't Speak" (ft Vale Blake) en "Zombie", het melige doorgedraaide "Core Mother Fu**er" en het hyper actieve "Bang the Dancefloor" tegen, aangevuld met remixen van "El Gringo Loco", "Extreme Terror" en "Brutal Hardcore Motherfucker". Zo bij elkaar genomen een flinke verzameling eigen werk dus.
Gelukkig zijn de heren ook niet vies van een potje blufpoker en met de juiste kaarten kom je een heel eind. De eerste kaart brengt "Detest – Can you feel it". Een plaat met een goede vibe, die gelijk de boel op scherp zet. De tweede kaart is voor "Andy the Core & Rob Gee – HCWND". Met agressie gespeeld, kan dit een grote pot opleveren. "Hardcore will never Die" is in ieder geval de boodschap aan de doorgewinterde player. Daarnaast doen de computer-bliepjes denken aan een gemanipuleerde fruitmachine. Dus of doorspelen zo'n goed plan is? Hoe dan ook, kaart nummer 3 brengt meer inzicht. "Bit Reactors ft Vale Blake – Open your Eyes" bevat de teksten van een oude "Guano Apes"-song van het album "Proud like a God". Een goede keus om de tekst opnieuw te laten inzingen i.p.v. te samplen en zo het risico te lopen om aangeklaagd te worden voor plagiaat. Spreid je kansen. Deze tactiek zien we ook terug bij platen als "Don't Speak" (tekst van "No Doubt") en "Zombie (Origineel van de "The Cranberries"). Op de 'turn' hebben de heren van The Sickest Squad dan toch eindelijk een beetje geluk, want hun eigen "Anubis" draait naar boven. Straffe synthlines en mysterieuze klanken zorgen ervoor dat je je even in het oude Egypte waant. Maar met de komende 'Mummy'-film in het verschiet, kan het niet anders dan dat dit toch niet de kaart is die we zoeken. Nog 1 kans, maar met een "Icebreaker" on the 'river', blijft het bij 'one pair' voor I:Gor, die onder zijn Innominate pseudoniem samen met Igneon System zijn eigen track flink onder handen heeft genomen.
Het blijft dus nog even wachten op die klapper van een jackpot, maar met wat geluk en een flinke zwengel aan de fruitmachine zou zomaar eens de juiste track voorbij kunnen komen. Met onder meer Radium, Sirio, Pattern J, Progamers en Maissouille is de kans groot dat je favoriete Frenchcore artiest voorbij komt. Daarnaast hebben The Mastery & Pattern J een troef achter de hand in de vorm van "Katy Perry – Dark Horse". Heel catchy en herkenbaar. Aan de andere kant, wedden op paarden wil nog wel eens verkeerd aflopen. Je kan ook al je fishes op "Mr Ivex & Sefa – Losing your Mind" zetten, met de samples van "The Cardigans - My Favorite Game". Hoe suggestief kan een titel zijn? Deze track dendert als een F16 door Fremont Street Las Vegas en wordt opgevolgd door de Remix van "Extreme Terror". Deze track was vroeger al een berg herrie en dat zal waarschijnlijk ook wel altijd zo blijven. Na de oosterse klanken van Dr Peacock & Progamers mag Ohmboy de mix afsluiten. Na alle poppy en vrolijke nummertjes rekent zijn "Nightmare" vol metal samples genadeloos af met al die gelukzoekers.
The Sickest Squad laat ons berooid en platzak achter. Ruim 70 minuten hebben ze ons een rad voor ogen gedraaid. Frenchcore en semi-industrial, geen up-tempo, bracht een stortvloed aan indrukken. Het genre is nog steeds een vreemde eend in de bijt. Van vrolijk tot ronduit plat, maar altijd entertaining.

Harmony of Hardcore zit er op voor deze editie. 2017 bracht een hoop gelukszoekers vol goudkoorts naar het hardcore-casino. Verblind door winst en geluk lieten we ons vrijwillig beroven van onze laatste fishes. De inleg, onze liefde voor muziek, onze winst, 2 aluminium-schijfjes met 45 tracks. Wellicht als poedelprijs altijd nog iets om mee naar huis te nemen. De fishes zijn op, de roulette tafel van Re-style staat er verlaten bij en de blufpoker van The Sickest Squad kostte ons alles, maar de repeat-knop van de cd-speler doet het vooralsnog.
Met de zomer voor de boeg kunnen we voorlopig blijven genieten van herinneringen en een scala aan vette tracks. Een wat kortere mix van Re-Style, die desondanks goed in elkaar zit en gewoon lekker weg luistert. De mix van The sickest Squad is zoals we gewend zijn, energiek en vol herkenbare deuntjes, entertaining van begin tot eind.

Dus stel jezelf nog één keer de vraag der vragen!
'Do I feel lucky?'
Durf je het aan om de gok te nemen om deze compilatie aan te schaffen?
The Jackpot of the Ultimate Hardcore Feeling!
Well do you?