Hidden Rooms - Pattern

Dat Maurice Pinkster het altijd druk heeft wisten we al. Als hij niet door bunkers zwerft voor zijn alter ego The Relic dan is hij wel in de studio bezig om een trip-hop melodie te verzorgen voor Emma Susanne als zij weer een schitterend liedje heeft geschreven. Echter wat weinig mensen weten, is dat Maurice ook nog een duister techno alias heeft, genaamd Hidden Rooms"
Op de "Dark Descent" sub-labels "Spirit of Progress" en "ZUUR" zijn onder die naam de afgelopen jaren meerdere EP's verschenen met daarop knetterende acid producties. Onlangs was het moment daar om een aantal van deze EP's te bundelen, zeker nu de afgelopen tijd nog 2 EP's waren verschenen.
Het album "Pattern" bevat 11 langzame en vooral duistere tracks om je vingers bij af te likken. Hypnotiserend en scherp. De langzame rollende bassline dicteert het ritme, de volle scheurende acid-synths grijpen je bij je strot om je niet meer los te laten. Neem daarbij een diversiteit aan extra vocaal samples, knisperende snaredrums, echoënde claps en kletterende hi-hats en met het volume vol open zal dit album zeker zijn mannetje staan.

De openingstrack "Lucifer" komt gelijk intens binnen vallen met z'n zware bouncing-ball bassline. De beklemmende paranormale sluier die over de track hangt, doet denken aan films als 'The Prophecy' of 'Legion', waar de duisternis op de loer ligt, klaar om de mensheid naar een andere wereld te helpen.
Met Dark Essence, laat Maurice een wat bedrukter geluid horen. Een subtieler begin met een gedempte acidline, welke steeds intenser wordt met diverse gepitchte uithalen.
De kickdrum in "Acid Formula" begint nagenoeg gelijk aan die van "Dark Essence", maar wordt later vergezeld door z'n zwaardere broer. Gedurende de track worden drukke stukjes acid afgewisseld met ruimtelijke breaks, waardoor het geen ééntonige symfonie wordt.
Met "Surreal Space" komen we de eerste ADHD-track van het album tegen. De stuiterende kicks en heftig als een cicade tjirpende synthline worden gecombineerd met een industriële ruimtelijke machinale achtergrond setting. "Inside a Dream" brengt hierna een dreigend gebrom, een dropping bass als een half leeggelopen basketball en duistere samples die doen denken aan morbide experimenten in veels te kleine kamertjes. Deze donkere track valt in het schemergebied tussen industrial hardcore en techno. En zo zullen er nog enkele volgen.
Tijdens " Daylight Hallucinations" afkomstig van de "Darko"-EP gaan we vrolijk verder met experimenteren. De acidlines klinken scherp, helder en ruimtelijk, of beelden we ons dat toch maar in? Dan beelden we ons waarschijnlijk ook de gedempte machinale klanken van "Origin" in. Alsof je in je ruimtepak naar een haperende fusie-turbine luistert, die de levensader van je schip moet zijn. Dof getemperd, maar toch bijna levensecht. De subtiele achtergrond strings brengen dat sci-fi gevoel nog verder naar boven, als ware je werkelijk een bemanningslid van de "Event Horizon". En we weten allemaal hoe dat afliep.
Ook de boodschap in "The Tangent Univers" is niet echt om blij van te worden. Het aftellen naar het einde van de wereld is nu niet bepaald iets waar we op zitten te wachten. Toch is deze specifieke tekst één van de meest memorabele dialogen uit de hedendaagse filmgeschiedenis. De subtiele met precisie opgebouwde duisternis laat zien dat een track niet hard hoeft te zijn, om krachtig over te komen.
De volgende track doet daarna gewoon het tegenovergestelde. "Specimen" is rauw ongepolijst en intens. Een beetje aan de lange kant, maar wel weer gruwelijk meeslepend. Dat kan ook gezegd worden van "A Storm is coming". De variërende percussie aan het begin bouwt geleidelijk op naar de climax na de vocaal. Zowel "The Tangent Universe" als "A Storm is coming" zijn beide ook afkomstig van de recent uitgebrachte "Darko"-EP. Ja, vernoemd naar die geniale 'Darko' inderdaad.
De laatste officiële albumtrack is "Black". Niet alleen de kleur van de hoes, maar ook een beschrijving van de sfeer op de gehele cd. Nog één keer trekt Maurice zijn acid-machine van voor tot achter open. Een mooie afsluiter van een album welke niet snel z'n gelijke zal vinden.

Tot zover de fysieke versie. Voor degenen die geen fysiek exemplaar willen of kunnen aanschaffen, maar kiezen voor de digitale versie, zijn er nog een aantal bonus tracks te verkrijgen. De belangrijkste, die eigenlijk ook op de fysieke cd had moeten verschijnen, maar waarschijnlijk wegens ruimte gebrek is afgevallen, is "False Awakening", afkomstig van de laatste "ZUUR"-EP "Inside a Dream". Ook dit is weer een zwaar industrieel exemplaar, met een schitterende acidline en mooie subtiele bijgeluiden.
2 tracks die we al eens eerder gehoord hebben zijn de "Antidote Mix" by Hidden Rooms van "The Relic – Poison" en zijn remix van "Heavens Gate" welke we al eens zijn tegengekomen op het album "After Midnight" van Energetic-X (Embrionyc) uit 2014. Uit de recensie die toen ook op flock verscheen, komt de volgende passage:

Maurice Pinkster heeft deze versie een stuk drukker en intenser gemaakt dan het origineel. De eerste 3 minuten wordt gestaag opgebouwd naar een drukgolf op je oren, voordat ook hier het pianostuk zijn intrede maakt. Echter klinkt die piano een stuk dramatischer door de staccato toets-aanslagen. Daarnaast wordt het laatste gedeelte van 't nummer opgesierd met een extra rollende acidline, waardoor de plaat een heerlijk dansbaar einde krijgt..

Over de "Antidote Mix Remix" kunnen we kort en krachtig zijn: Deze track rockt gewoon.
Naast deze 2 remixen heeft Maurice ook platen van Bombardier, Carnage & Cluster en Just a Pilgrim onder handen genomen. Tijdens de remix van "We are the Elite" gaat tempo flink omlaag en klinkt de track een stuk gestructureerder vergeleken met het chaotische origineel. Dat geldt ook voor de remix van "Pavement". Wat hier vooral opvalt is dat er meer aandacht besteed is aan extra sfeer/achtergrond-elementen en er een speelsere percussie is toegevoegd aan het toch wel statische origineel. En of de duivel ermee speelt, ook bij de "Crocothemis Erythraea"-remix pompen de bassen beter door je speakers dan voorheen en klinkt de track een stuk voller en aantrekkelijker.
De overige 2 tracks zijn collabs met The Peoples Republic of Europe en Toysfornoise. Beide nummers zijn niet vies van een fikse bak herrie en opgekropte energie. Dat laatste komt in alle hevigheid naar buiten tijdens de laatste 4 minuten van "X-50", wanneer de synthline begint te krijsen als een hysterische tbs-patiënte. Wederom een goed gekozen afsluitende track.

Acid, je houdt ervan of je verafschuwt het. Maar wat nu als er ook nog eens een flinke portie industrial aan toegevoegd wordt? Dat verandert de zaak! Maurice heeft zich volledig uitgeleefd op zijn apparatuur en het resultaat mag er wezen. "Pattern" zal menig speaker-set aan gort rijten. De meeste platen kruipen met gemak onder je huid, geven je kippenvel of laten je sidderen. Andere tracks stimuleren en zetten je aan het denken. En dan zijn er nog een paar pure 'pompers', die je aderen vol 'ZUUR' zetten. Aangetast door de bijtende substantie, breekt je verzet. Hou "Spirit of Progress" in de gaten, zeker na deze release. Maurice bewijst met dit gebundelde werk dat acid, industrial en hardcore met gemak tot een verslavend lekker en cohesief geheel gesmeed kan worden.

Album op Bandcamp