Hernan Cattaneo - Sequential

Als ieder jaar weer de DJ MAG-top 100 verschijnt en vele DJ's nerveus worden waar ze dit jaar weer terecht zijn gekomen door de grillen van het publiek, dan staat daar altijd zeer hoog de naam van Hernán Cattáneo (spreek uit: Her-nan Ka-tan-jo) tussen. Voor de mensen die niet into progressive zijn, zullen zich dikwijls afvragen wie die Hernán Cattáneo toch is. Het is namelijk makkelijk om te denken dat Amerika en Europa de enige plaatsen ter wereld zijn waar veel en goede housefeesten worden gehouden. Wrong. Dan vergeet je Zuid-Amerika, dan vergeet je Argentinie: geboorteland van ons aller Maxima, maar dus ook van Hernan Cattaneo. Opgegroeid in Buenos Aires en met cq ondanks het uiterlijk van een foute duitse porno-acteur (uit B-films dan welteverstaan) is hij de grote held van het continent. Luisterend naar bands als Simply Red en Level 42 werd Hernan (pas) in 1987 tijdens een trip naar New York geinfecteerd met het house-virus. Dit virus verspreidde zich daarna snel in Buenos Aires en Argentinie. Hernan werd daarna 'geintroduceerd' bij de grote jongens door Paul Oakenfold wat hem wereldwijde bekendheid opleverde. Met vele goede releases op Renaissance en andere wereldlabels, met clubavonden over de hele wereld, met producties die door vele progressive top-jocks worden gedraaid en met de zevende plaats in de DJ Mag van 2005 is de Spaanstalige Hernan sindsdien niet weg te slaan uit de dj-elite.

Sequential is het de nieuwe cd van het al jaren toonaangevende Renaissance-label. Renaissance, wat letterlijke "wedergeboorte" betekent , staat voor de renaissance van de housemuziek in Engeland welke in 1994 begon in Notthingham. Tegenwoordig is Renaissance een wereldwijd toonaangevend label met een lading aan goede cd's ieder jaar, van artiesten zoals Satoshi Tomiie, James Zabiela en Sander Kleinenberg, om er maar een paar te noemen. Het label staat verder bekend om zijn voortreffelijke artwork gecreerd door designer 'Insect'; alle cd's zijn weer een museumstuk. Na eerdere cd's te mogen mixen voor Renaissance was het dit maar wederom Hernan's beurt.

Audio
Tribal, dikke beats en duistere klanken; Hernan zijn eigen stijl. Dat is ook iedere week te horen in zijn radioshow op 'Metro 95.1', welke kort na de uitzending als mp3 op het net is te vinden voor alle fans. De stijl van deze cd's is dan ook geheel in lijn der verwachting. CD1 begint wel iets rustiger en funkier met het heerlijke met 'Arquipelago' van Gui Borrato. Toppers op de eerste cd zijn onder andere Trafik (oftewel Andrew Archer & John Elliot) met 'Thought Line' en 'Florence' van Dousk, welke geheel in de wat rustige en relaxte lijn passen. Dousk staat voor de Griek Éïannis Douskos, wiens zeer indrukwekkende artistalbum "D.I.Y." recentelijk is verschenen. Met '1983 van Paolo Mojo (luister ook Balance 009 van Paolo Mojo welke net uit is! Review binnenkort op Partyflock online!) wordt de tweede helft van de cd en meteen een veranderende sound ingeluidt. Waar het eerste deel van de cd redelijk funky was en Paolo Mojo dit afsluit, zitten tracks zoals 'With My Friends' van Randall Jones presents DJs Set You Free en 'Wonka' van Way Out West (oftewel Nick Warren en Jody Wisternoff) buiten dit spectrum. Ook voor Nederlandse inbreng is op de eerste cd gezorgd: de warme stem van Jennifer Horne zorgt voor aangename klanken op de beats van het nummer 'Passing Lights' van de 16 Bit Lolitas. Afsluiter is een exclusieve heerlijke downtempo 'Sequential'-remix van het schitterende 'For the Time Being' van Phonique.

"Zo, en nu wat stevigers" moet Hernan gedacht hebben. CD2 laat er geen gras over groeien wat Hernan heerlijk vindt om te draaien. Duister en diep. 'Beastman' van Bushwacka knalt door je speakers. Geheel met duistere geile Franse vrouwenstem. Wat wil je nog meer? Trisco, je weet wel, van de classic 'Muzak', neemt daarna het stokje over met 'Fashionata'. Beter kan de tweede cd niet beginnen. Of toch wel? De Luke Chable-remix van 'Two Full Moons And A Trout' van Union Jack maken het feestje compleet. Maar als je denkt dat het dan over is komt de topper van het hele album: Derek Howell met 'Cram it up your Cram Hole' met daardoorheen de vocals van 'Human' van Slam. Wat je "cram hole" dan weer is mag iedereen zelf dan weer achterkomen… maar lekker is het in ieder geval wel. De track dan. Snerpend en piepend, met een ontzettend uptempo dosis energie erin. 'Destiny' van wederdom de 16 Bit Lolitas doen het tempo na al dit geweld wat zakken en ook stiekem het niveau van de cd een beetje. Want het laatste deel van deze tweede cd haalt het niet bij de eerste helft. Al zijn platen zoals Hernan zijn eigen edite van Nick Muir's 'I Feel Real' zeker niet slecht te noemen; er zit gewoon een stuk minder energie in dan het begin van de cd brengt. Zelfs 'Sirocco' van Hernan zelf in combinatie met John Tonks doet daar niets aan af…..

Conclusie
Renaissance staat voor kwaliteit en dat wordt met dit album nogmaals bewezen. "Voor wie het nog niet door had" zullen ze in Notthingham gedacht hebben. Hernán Cattáneo laat een fijn staaltje (Zuid-Amerikaanse) progressive horen op beide cd's met kwaliteitstracks van kwaliteitsdj's/-producers. Voor de liefhebber van goede progressive een must, voor mensen die eens wat anders willen luisteren een aanrader, voor de mensen die geld teveel hebben 100% 'wont let you down'-cd. Oftewel: gewoon aanschaffen die hap!

Score: 83/100