Partyflock Recensies Jaaroverzicht 2015

Het muzikale jaar 2015 is officieel ten einde. Ieder heeft op eigen wijze het nieuwe jaar ingeluid, danwel met een mooi feestje, danwel met de nodige hoeveelheid alcohol, vuurwerk (of natuurlijk met allemaal). Het recensententeam van Partyflock heeft in 2015 weer de nodige releases onder de loep genomen. Hoogte en dieptepunten hebben we met elkaar gedeeld. Dimitri iPad en Buy Likes die de eerste plaats van DJ Mag Top 100 bestegen, Justin Bieber die kon toch nog wel aardig zingen en een paar aardige plaatjes uitgebracht en zo kan je nog wel even verder gaan. Een blik op het muzikale jaar 2015 door een aantal recensenten

actief
Toen ik afgelopen oktober in New York was, keek ik vanaf Top of the Rock met een ondergaand zonnetje over deze wereldstad. Overdenkend hoe het jaar voor mij tot dan was gelopen en gezegend dat ik hier opnieuw mocht staan. Het zijn van die momenten waarbij je stilstaat bij al het moois op deze aarde, maar tegelijkertijd zie ik op nog geen 500 meter afstand de restanten van iets afschuwelijks wat zich hier 15 jaar geleden afspeelde.

Uit respect voor de slachtoffers heerst er een ijzige stilte op Ground Zero in de normaal zo oorverdovende stad. Ergens niet ver van deze memorial hoor ik echter het geluid van een saxofoon. Als ik geïnteresseerd dichter naar het geluid begin te wandelen begin ik de melodie te herkennen. De al wat oudere donkere man, staat in duur maatpak en zijn aktetas open het intro te spelen van Frank Sinatra's 'Fly Me To The Moon'.

Als groot fan van de échte The Voice (welke overigens in 2015 precies honderd jaar geleden werd geboren) en de keuze van de man besluit ik de man wat dollars te geven. Nadat de man uitgeblazen is raak ik kort aan de praat. De man was een normale zakenman wie zijn zus had verloren in de aanslagen van 9/11. Iedere pauze speelde de man hier als eerbetoon wat muziek en besloot de opbrengsten naar het museum te brengen. De man vertelde dat muziek als een medicijn werkt en dat het een middel is wat hoop brengt en dromen kan verwezenlijken.

Onder de indruk verlaat ik Manhattan en ga op mijn hotelkamer liggen, nadenkend over de dag. De man had gelijk! Zijn visie, een persoon van bijna het dubbele van mijn leeftijd zag muziek als een medicijn voor goed en kwaad. Het is iets waar ik volledig achter sta en muziek niet betitel als een prutswerkje van 5 minuten. Vandaar dat ik ook dit jaar weer eens goed heb gekeken naar wat me écht wist te boeien en voorlopig niet meer losliet.

Duke Dumont's Ocean Drive was er zo eentje. De heerlijke 80's sound met hemelse vocalen was er één die ik dag en nacht op kon hebben. Tot op de dag van vandaag verveelt deze overigens niet. Diverse tracks opnoemen zou een lange column worden en dus besluit ik dit jaar ook eens om wat artiesten in de spotlight te zetten. Don Diablo, Laidback Luke en Chocolate Puma, na al die jaren nog still going strong. Baas Madeon welke met een debuutalbum kwam en niet te vergeten Wildstylez, welke ook nog eens voor een bom zorgde met Roots.

Wat gaan we beleven in 2016? Het is zoals altijd weer een groot raadsel, één ding is zeker; de beker winnen we niet als Nederlands Elftal. Muzikaal zijn we als landje natuurlijk altijd tot grote dingen in staat en dus mogen we positief zijn. Een goed muzikaal 2016 en geniet, zoals ik deed op 259 meter hoogte, of zet je oren eens open luisterend naar een frisse wind op de hoek van waar ooit iets vreselijks gebeurde.

Simplistica
Daar gaan we weer. Na een aardige stapel recensies en bijkomende luisterprojectjes die niet op flock verschenen zijn, is het weer lastig om keuzes te maken.

Wat betreft de Hardcore ben ik dit jaar weer met mijn neus in de boter gevallen, als ik kijk naar de vele releases die ik van Noisj heb mogen ontvangen. Voor mij sprongen "Mystification – The Oddments Of Delirium" en "Sidephex - War On Demand" er toch wel bovenuit. Daarnaast word ik van een album als "The DJ Producer - Revise Deploy Annihilate" ook heel erg blij. 'T is fijn om te zien dat het hardere segment van de hardcore nog steeds kwalitatief goede producties blijft leveren.
De mainstream hardcore heb ik dit jaar wat minder gevolgd, maar artiesten als Furyan, Dyprax en The Melodyst zullen de komende jaren vast en zeker voor een frisse wind gaan zorgen. Daarnaast stellen N-Vitral en The Outside Agency ook nooit teleur. Zij weten altijd de kwaliteit te bewaken, ook al maken ze af en toe tracks met een knipoog.
Wat betreft de hardcore compilatie van dit jaar kies ik voor MOH in the Mix Vol II. Ook cd1 van Dominator 2015 is goed te pruimen. Zo af en toe een mixje met up-tempo-stampcore á la Partyraiser of Destructive Tendencies is ook niet verkeerd, maar hou 't een beetje origineel. Afgelopen jaar hebben we te vaak dezelfde nummers gehoord en zat er geen vernieuwing meer in het genre.

Op het gebied van Techno zal 't al wat moeilijker kiezen worden. Ik heb mogen genieten van Christian Wünsch op Unknown Landscapes part 2, Anthony Rother gaf ons een kijkje bij Monophobia en Jimmy Edgar en Joseph Capriati hielden de eer van Fabric hoog. Mijn nummer 1 qua techno compilaties is toch wel Unknown Landscapes part 2. Heerlijke diepe en donkere techno met ballen. Zo zien we ze te weinig. Gelukkig is deel 3 net uit voor de liefhebbers.
De verrassing van het jaar was waarschijnlijk toch wel Mr. Jones met zijn debuut "Sounds for the Mute". Krachtige industrial techno, zóó niet vergelijkbaar met de dj-sets van "Unsubscribe" (Mr. Jones & Dave Clarke), maar zo lekker als je de tijd hebt om je even in een andere wereld te verplaatsen.
Maar laten we de lounge techno van Satoshi Tomiie (New Day), de vrolijke rollende en pulserende tech-house van Sydney Blue (Relentless) en de electronisch-analoge improvisatie van Alexander Robotnick en Ludus Pinsky (The Analog Session – Black Ground) niet vergeten. Stuk voor stuk weer leuke cd-tjes met een hele andere kijk op hoe techno zou moeten klinken.
Ik hoop uiteindelijk wel dat er komend jaar wel wat meer techno-mixen met 'ballen' uitgebracht gaan worden. Wat meer up-tempo en meer melodie ipv die eindeloos lang herhaalde samples die een hele track moeten dragen.

Dan kom ik nu bij een genre wat vorig jaar nog booming was, maar wat nu aan het verzanden is in "wie doet wie na". EDM. *zucht* Waren de mixen van Dimitri Vegas & Like Mike begin dit jaar nog leuk, na hun stemmen-jacht en vele snel in elkaar gezette singles van afgelopen zomer zijn we behoorlijk uitgekeken op het duo. Hardwell daarentegen heeft met Revealed VI nog best een leuke verzamelaar afgeleverd afgelopen zomer en ook zijn avondje tijdens het ADE mocht er wezen. Echter het genre is hoog nodig toe aan een volwassen schoonmaakbeurt, zodat er weer goede muziek uitgebracht gaat worden in 2016.

Dat brengt me dat bij het laatste stukje tekst, het belangrijkste, namelijk jullie, Flockers. Bedankt !! voor de commentaren en aanvullingen bij de recensies. Blijf vooral zowel kritisch als lovend, want naast dat we het leuk vinden, doen we dit ook voor jullie. Feedback is en blijft toch wel erg belangrijk (Het houdt ons ook met beide beentjes op de grond). Ik wens jullie een mooi 2016 en laat iedereen om je heen maar weer genieten van alle 'pest-pokke-pleuris'-herrie waar je zoveel van houdt!

Vage Nico
Terwijl ik dit stukje tik en het muzikale jaar 2015 nog eens goed door mijn hoofd laat denderen luister ik naar dé synthpop klassieker 'Are 'Friends' Electric?' (uit 1979!) van het Engels collectief Tubeway Army. Deze grondlegger van de New Wave en Electro stroming kwam even ter sprake in het tv programma Top 2000. Totaal geboeid door het openhartig en luchtig interview met de opvallende kopman Gary Numan, anno 2015 nog altijd emo-stijl opgedost met eyeliner en donkere kleding, werd me duidelijk dat pionierswerk ook maar gewoon een lucky-shot kan zijn waarbij de uitvoerende maar wat lukraak experimenteert met nieuwe apparatuur en geluiden. Wat mij enorm fascineerde was de excentrieke stijl en wilskracht van de kwade genius Gary Numan die met een totaal voor de mainstream van toen ongeschikte productie met een provocatief randje iets wereldschokkends teweeg bracht.

Vandaag de dag verkeert de elektronische muziekwereld in iets rustiger vaarwater. Natuurlijk zijn er nog altijd creatievelingen die kleine nuances aanbrengen aan de al bestaande stijlen. Maar wat is het toch verdomde jammer dat wij fervente muziekliefhebbers in deze tijden geen echt wereldschokkende nieuwe muziek te horen krijgen. Voor mij is 2015 ook wel een beetje zo'n jaar waarin weinig nieuwe sounds doorbraken. Is dat erg? Totaal niet, want er is voor iedereen meer dan genoeg te ontdekken. Zolang je maar weet waar je het zoeken moet en je je oren goed open houdt. Van de Nederlandse radio moet je het niet hebben, die draaien de hele dag dezelfde gehypte eenheidsworst van gemaakte bandjes, talentloze tienergroepjes en vooral pretentieus ongetalenteerde, over het paard getilde 'sing- & songwriters' die de grote labels en tv-shows veel geld opleveren. Het zijn niet meer dan passanten die snel geld kunnen genereren. Nieuwe muziek en variatie zit er eigenlijk niet meer tussen. Ik ben dan ook reuzenblij met de mogelijke uitvlucht naar de Belgische radio, waar Studio Brussel nog altijd een goede balans biedt tussen nieuwe sounds, vergeten parels en 'gouwe ouwe' hits van de bovenste plank. De dancemuziek heeft daar altijd wel een voorname plek in de ether. Het is iets waar onze vaderlandse stations, die nooit verder komen dan die afschuwelijke EDM en een enkele radiovriendelijke classic, nog een voorbeeld aan kunnen nemen.

Terugkomend op de synthesizer muziek van Tubeway Army, ik ben het afgelopen jaar enorm fan geworden van het Australische dance trio RÜFÜS DU SOL (Du Sol). Hun toegankelijke sound (geïnspireerd door artiesten als Caribou, Trentemøller, Booka Shade) kun je ook grotendeels karakteriseren door sterk, melodieus synth- en hardwarewerk in een dieper dance, progressive-achtig jasje dat samen met het kalme stemgeluid van Tyrone Lindqvist een winnende combinatie is. Wellicht ken je de Aussies van het mooie, tot de verbeelding sprekende 'Sundream' (dat onlangs nog werd geremixt door Claptone). Maar het geweldige 'You Were Right' die ze dit jaar van down under op ons loslieten is tot nu toch wel de muzikale kers op de taart. Dat zelfde Studio Brussel pikte het plaatje al snel op en daar ben ik die Belgen nog steeds ontzettend dankbaar voor. RÜFÜS is persoonlijk dan ook de ontdekking van 2015 en 'You Were Right' is, hoe verrassend, voor mij dan ook de plaat van het jaar. En daarbij komt ook nog eens bij dat de Thomas Jack remix (een mix van deep- en techhouse) van het zelfde nummer voor mij de meest gedraaide remix van het jaar is. U snapt wel dat ik ontzettend uitkijk naar hun tweede artiestenalbum genaamd 'Bloom' dat eind januari beschikbaar is!

Als recensent van Partyflock had ik het afgelopen jaar ook weinig te klagen. Als er een stroming is die de laatste jaren constant presteert dan is het trance wel. Natuurlijk was het dit jaar wel jammer om te horen dat boegbeeld van weleer Armin van Buuren nog verder is afgegleden naar een mainstage geluid vol bombastische house. Maar heel erg voor de fans van het trancegeluid is dit niet gezien er nog meer dan vorig jaar artiesten zijn opgestaan met een meer 'pure' sound. Daarnaast broeit het weer heerlijk in de UK scene met dat energiek en tegelijk hoogvliegend geluid. 2016 Zal het jaar worden van de psy- en techtrance en dat is toch wel te danken aan een zeer vruchtbaar jaar van de Italiaanse held Alex di Stefano die de ene na de andere kneiter op ons af wist af te vuren. Bij deze is hij dan ook voor mij de meest invloedrijke artiest van 2015. Er was geen compilatie dit jaar waar hij niet op stond! Of toch wel? Kearnage Vol. 1 van Bryan Kearney en Will Atkinson is voor mij toch wel dé toonzettende compilatie die er het meest uit sprong qua tech en trance dit jaar. En daar was dan, opvallend genoeg, geen plaat van Alex Di Stefano op te vinden…

Eldorado
Het jaar 2015 zit er weer op en wat ging de tijd snel. We beginnen nu echt in een soort van plateaufase te komen wat betreft EDM. Het lijkt alsof de inspiratie aan het verdwijnen is, iedereen doet elkaar na. Dat is echt niet nodig. Gelukkig kunnen we stellen dat er altijd bepaalde mensen zijn die na-aap gedrag vertonen, maar er zijn ook echt solide krachten binnen de mondiale dance scene. In het jaar 2015 heb ik mijn eerste perfecte score mogen uitdelen en wel voor het meesterwerk Politics Of Dancing 3 van Paul van Dyk. Iets wat een unicum is, maar wel dubbel en dwars verdiend. Iedereen die dat album nog niet gehoord heeft, als de sodemieter bestellen!

We kunnen lang praten over 2015 en de muzikale belevenissen, maar ik kan wel stellen dat bepaalde labels mij niet teleurstellen; noem nu Defected, Fabric, Hed Kandi en Black Hole. Continu op zoek naar vernieuwing, maar wel passend binnen het genre. Opvallend is dat er steeds meer artiesten bij Armada vertrekken en naar Black Hole Recordings komen. Voor mensen die opgelet hebben, onder andere Andy Moor en Max Graham hebben zich bij Black Hole aangesloten. Ik kan niet wachten op de nieuwe Cycles compilatie van Max. Oh wat gaat dat smullen worden.

Als we kijken buiten de grenzen van de dance, dan komen we ook een hoop leuke dingen tegen. Het hoogtepunt uit de hiphop is natuurlijk 'Straight Outta Compton', de verfilming van de opkomst van N.W.A. Ook de bijbehorende soundtrack geproduceerd door Dr Dre was helemaal top. Ook Adele liet weer eens van zich horen na 3 jaar stilte, met een nieuw album en concerttour. Alsof er een bom barstte, albumsales die ontploffen en concertkaartjes die razendsnel uitverkocht waren.

Ik ben heel benieuwd wat 2016 gaat brengen, wij houden het muzikaal in ieder geval goed in de gaten.

Caba
Het jaar 2015 is een bijzonder jaar geweest. Een jaar waarin sportminded Nederland mocht genieten van de wereldtitel van Dafne Schippers op de 200 meter sprint. Ook de wist de onlangs pas 18 geworden Max Verstappen de Formule 1 in Nederland weer helemaal op de kaart te door zijn vaak spectaculaire inhaalacties. Wielrenner en tijdritspecialist Tom Dumoulin greep door een slechte dag vlak voor het einde van de Vuelta net naast de eindzege, maar wist ook vele harten te veroveren. Guus Hiddink en later Danny Blind hebben er voor gezorgd dat ze, het Nederlands Elftal, door waardeloos voetbalbeleid in 2016 een rustige zomer tegemoet gaan en wij Partyflock recensenten meer tijd voor muziek over zullen hebben.

Het muzikale jaar 2015 zal de boeken ingaan als het jaar waarin het future house genre verder is doorgegroeid en waarin het zogeheten EDM genre nog meer verworden is tot kermishouse. De manier waarop de Belgen Dimitri Vegas & Like Mike hun eerste plaats in de DJ Mag Top 100 gekocht/verkregen hebben mag ronduit stuitend en lachwekkend genoemd worden. Ook hun pre-recorded set op Tomorrowland in België heeft bij menig liefhebber de nodige vraagtekens opgeroepen.
Echter is er in 2015 ook genoeg moois gebeurt binnen de dancemuziek. Ferry Corsten kwam vrij onverwacht weer met zijn oude alias Gouryella op de proppen en wist menig tranceliefhebber te bekoren met "Anahera". Ook binnen de technowereld zijn er weer diverse parels uitgebracht die duidelijk maken dat techno een genre is dat bijzonder solide te noemen is en nog jaren in de breedte garant zal staan voor kwaliteit.

Afgelopen jaar zijn vele mooie albums uitgebracht waaronder Applescal's 'For'. Het is een album waarop diverse diepere genres fraai samensmelten met fijnzinnige techno. Ook het diepravende 'Deaf Safari' van Felix Laband zal menig IDM-liefhebber nog geruime tijd in zijn greep houden. Een ander album dat absoluut genoemd hoort te worden is St Germain's 'St Germain;. Met dit album maakte St Germain een meer dan solide comeback een relatieve radiostilte van maarliefst vijftien jaar. Ook zijn er weer diverse mixcompilaties uitgebracht. Zo heeft Butch het swingende achttiende deel van Watergate op zijn naam gezet en volgde Soul Clap met een vrij slap negentiende deel. Het Engelse Fabric bracht ook dit jaar weer diverse mixcompilaties uit waaronder een meer dan solide mix van Jimmy Edgar en ook Mathew Jonson wist een Fabric waardige mixcompilatie neer te zetten.

Het jaar 2016 zal ook weer de nodige muzikale parels op gaan leveren. Zo staan er albums op stapel van good-old Radiohead, Sia en een remixalbum van het eerder in 2014 verschenen 'Awake' van downtempo formatie Tycho, een album waar veel van verwacht wordt. De onderstaande remix is één van de tracks van dit album.