In Search Of Sunrise 12: Dubai - Mixed By Richard Durand & Lange

In 1999 begon Tiësto (toen nog in zijn absolute glorieperiode) aan een wonderlijke reis; een zoektocht naar de zwoele zon en het ultieme trance-gevoel. De eerste twee edities hadden nog geen specifieke bestemming, maar vanaf het derde deel werd er telkens een specifiek einddoel aan vast gekoppeld. Eerste tussenhalte: Panama. Na een korte pauze van drie jaar (want het derde deel was onmogelijk nog te toppen, nog steeds een van de beste ISOS-releases) ging de reis eindelijk verder. Tiësto ging nog voorbij Latijns-Amerika, Los Angeles, Ibiza en Azië. Daarna hield Tijs het voor gezien. In 2010 pikte Richard Durand de draad weer op. Maar het ging wel moeizaam. Zijn tripjes via Zuid-Afrika, India, Australië en Las Vegas waren oké tot zeer oké, maar werden wat lauwtjes onthaald.

Al enige tijd bestaat de release uit twee mixjes (alleen de eerste drie hielden het bij een mix), maar sinds de trip naar Las Vegas is daar een derde mix aan toegevoegd. Dit creëerde volgens Durand de mogelijkheid een guest mixer uit te nodigen en zo mogelijk meer elan aan de reeks te geven. In Dubai werd UK trance held Lange uitgenodigd om de derde mix in elkaar te steken. Lange is ook al sinds 1998 actief in de scène en zo blijft ISOS een reeks voor de oudere garde producers/dj's, maar met vooruitgang naar de toekomst. Want anders kan zo'n reeks niet blijven bestaan. Zoals eerder gezegd had Richard misschien wat moeite om de hoge verwachtingen in te lossen in het begin, maar naarmate hij meer ISOS-releases uitbracht steeg de kwaliteit bij elke release. En laat ons eerlijk zijn. Sinds het derde volume haalde Tijs dat niveau ook niet meer. Maar dat wil niet zeggen dat het slechte releases waren. Integendeel zelfs; hogere verwachtingen des te meer.

Richard 'G-Spott' Durand
Er is op voorhand weinig echt bekend gemaakt hoe de mixen in elkaar gingen steken, maar er komt wel steeds meer een heuse marketingcampagne op gang voor deze release. En het mag gezegd worden dat de verwachtingen ook nu weer enorm hoog gespannen stonden. Zou Richard Durand nog steeds in stijgende lijn blijven verder gaan? Hoe goed zal de inbreng van Lange net zijn? Het beluisteren van de eerste mix begint met ietwat toegeknepen en gespannen billetjes, maar na de intro worden we steeds dieper in de zonnige zoektocht ingezogen. Richard heeft fluwelen tracks uitgekozen voor zijn eerste mix die niet te diep in het clubgebeuren verdwijnen. Het moest hoofdzakelijk een echte queeste naar de zon worden en dat betekent lichtere trance met een zeemzoet karakter. Dat is exact wat we voorgeschoteld krijgen in de eerste mix. Vooral vanaf "The Space Between" laten we alle negativiteit varen en omarmen we de mix volledig. De tracks zijn zwoel, licht, open en we voelen bijna de zon op onze huid branden. Niet alleen dankzij de gekozen tracks met zweverige melodie-lijnen en prachtige kicks, maar ook dankzij dromerige zanglijnen.

Maar hoe hoog we vlogen, des te harder vallen we ook neer naarmate het einde van de mix nadert. Van "Luminance" krijgen we veel meer tech in de mix te horen en worden de tracks wat experimenteler. Niet alle tracks vallen tegen, maar het geeft wel een enorme domper op het einde van deze eerste mix. Was de toon van het beginstuk en middenverhaal verder voortgezet tot het einde, hadden we een geduchte tegenstander om eindelijk deel drie van de troon te stoten. Richard herpakt zich wel in de tweede mix. Deze tweede mix evolueert zeer gestaag van dezelfde toonaard van de eerste mix (zwoel, dromerig en zweverig) naar het wat meer clubgerichte gebeuren. De gekozen tracks zijn net dat tikkeltje minder vocaal dan in de eerste mix en het afzonderlijke niveau ligt ongelooflijk hoog, maar toch net dat tikkeltje onder het gros van de eerste mix. Het algehele niveau van de hele mix ligt dan weer net dat tikkeltje hoger. Hier zakt de mix op geen enkel moment weg en blijft het tot het einde boeien. De kicks klinken iets dieper, de melodielijnen zijn zomers, maar niet heel erg zweverig meer en her en der bespeuren we nog prachtige tekstlijnen, maar ze zijn minder pakkend en meer dansvloer gericht. Een sterke tweede mix dat zeker tot een van de betere gerekend mag worden.

Lachend derde
Myon & Shane 54 mochten als eerste gastmixers een disc in elkaar knutselen op de trip naar Las Vegas. De Brit Lange is de tweede die die eer te beurt valt. Hij maakt geen gebruik van handige introotjes, maar vliegt er met "Contact" onmiddellijk in. In het begin valt het op dat zijn mix volledig weg stapt van het basisconcept van ISOS. Hij gaf zelf ook al te kennen in interviews dat hij meer het echte clubgebeuren wilde opzoeken en daarmee ook de cirkel van de drie mixen een beetje rond zou maken. In dat opzicht hebben we deze derde mix dan ook niet bekeken als een standaard ISOS-mix, maar een afzonderlijke volwaardige trance mix. Lange heeft zijn strepen al veel eerder verdient en hoeft zich niet meer te bewijzen. Mede daardoor (hij had de druk niet van een Richard Durand om te presteren met zijn ISOS) kon hij waarschijnlijk vrij mixen en is dit een zeer boeiende mix geworden. Het tempo zit van bij het begin vrij hoog en het melodieuze werk is in zekere zin naar een ander karakter geëvolueerd ten opzichte van de eerste twee mixen. Lange heeft een klasse mix neergezet. Nergens zakt het niveau terug en van begin tot einde is het smullen van de pure trance-tracks.

In Search Of Sunrise
Richard Durand en Lange hebben samen een geslaagde missie naar Dubai afgerond. Ze gingen op zoek naar de zon en ze hebben die gevonden. Zoals het in elk spannend verhaal wel gaat, krijgen de protagonisten ergens doorheen de reis wel te maken met een kleine tegenslag. In dit verhaal is dat het einde van de eerste mix. Jammer, want deze release had zich echt wel kunnen meten met de allerbeste ISOS-releases en dit zou de eerste kunnen zijn die Tiësto helemaal doet vergeten.

Score: 85/100

www.richarddurand.com
www.djlange.com
www.blackholerecordings.com