Ben Sims - Fabric 73

Meesterlijk, geniaal, begaafd, snel, naadloos, origineel, pompend, divers. Zo maar enkele woorden die van toepassing zijn op DJ Ben Sims. Deze veteraan heeft de eer gekregen om het laatste deel (bij schrijven 73) uit de fabric reeks te mogen verzorgen. De kenners weten al wat komen gaat. Een partij techno waar we "U" tegen kunnen zeggen. Als we kijken naar eerdere mixen van Sims als "Ekspozicija 08: Escapism Pt. 2", "Welcome to my World", "Essential Underground Vol. 07", "Escapism Part/One" en "Theory Of Interpretation", dan valt het op dat Ben meestal niet kijkt op een paar tracks meer of minder in zijn tracklists gezien het aantal van 33 nummers of meer. Hiermee is Ben Sims één van de weinige DJ's die dit klaar speelt. Ook deze mix telt weer een slordige 44 tracks, edits en loops.

73
Sims leeft zich weer volledig uit en haalt met de schuiven vol open het onderste uit de spreekwoordelijke kan. Vanaf de eerste tonen van de mix is het pompen of verzuipen. Rauwe stuiter techno met een Detroitsausje knalt uit je speakers wanneer "Alden Tyrel _Wurk it", "Floorplan – Higher (Ben Sims Remix) en Gingy & Bordello – All Day ( Robert Hood Remix) voorbij komen. De energiemeters slaan volledig door naar het rood en de scilloscoop golft allang niet meer harmonieus, maar geeft afgeknotte blokkenpatronen weer. Dat 't ook wat subtieler kan, bewijst Ben wanneer hij na 't trippende "Recursion" zijn eigen "Raise your Hands" opzet. De simpele echo van de synth en bassline brengen je tijdelijk in hypnose en met de bijbehorende tekst wordt het ook nog een opzwepend plaatje ook. De inkomende oliedrum-bass van "Mark Broom – 133" gecombineerd met een resonerende hi-hat brengt nog meer 'schwung' in de mix. De diverse synthesizers komen ook nadrukkelijker naar voren tijdens deze track(s). Aangezien de meeste nummers met moeite de 2 minuten halen gaat het aardig rap. Het bijhouden van de tracklist is hiermee een echte uitdaging en alleen weggelegd voor degenen met een uiterst scherp gehoor.

Ondertussen dendert de techno-trein van Sims gewoon door en komen we bij "Break Glass". Ook weer zo'n plaat met een heerlijk indringende bassline vol gefreakte percussie elementen. Naast de vele pompende bassen bevat deze mix ook de nodige variatie in synthesizer melodielijnen en vocalen. "Raise your Hands" hadden we al gehoord, maar ook "I left my Girlfriend in a Club" en "Eigenzeit" bevatten meeslepende vocaaltjes. Op 25 horen we tijdens "Tazmanian Virus" voorzichtig de eerste acid tonen te voorschijn komen afkomstig uit "Fall Down". Heerlijk snerpend en indringend. Ondanks dat de 2e plaat van Chicago Skyway een stuk minder indringend is als z'n voorganger, is de overgang naar "Ride" zeker niet storend. Het brengt even een rustmomentje in de mix voordat de zware bassline van "Room Mode" de boel weer op lijn brengt. Als een zware stoommachine pompt deze track z'n energie over de dansvloer. En mede dankzij de subtiele synthesizermelodie afkomstig uit "Model I" hebben deze tracks binnen no time iedereen in trance. Een mooie combinatie.

Nadat Ben met platen als "Grind Returns" en "Samurai" nog even deze flow vast houdt, neemt hij met "Symmetric Timeline" even gas terug, om vandaar uit weer langzaam op te bouwen met de mysterieuze klanken van "ROD – 90's (Edit)" en de metallic percussie van "Something (Sims Beats Mix Edit)". Via het echoende "Ø [Phase] – Distracted" en het stevige "Dream State" komen we bij het dreigende "Raw Hide". Duister en intimiderend gromt deze track naar alles wat danst. Het is de opmaak van Ben's eindsprint. Een salvo aan snaredrums wordt over ons uitgestort tijdens "Pfirter – Ahora" welke nog lang nagalmen tijdens "Neurosis". De bassdrum van "Clouds – Chained to a Dead Camel" is zo zuiver, dat het gelijk weer een nieuwe lading energie loslaat over de dansvloer. Daarna wordt deze track steeds neurotischer en neurotischer, klaar voor een algehele explosie zo tegen het einde van de plaat. Terwijl de snerpende percussie van "Nut Nut" zijn intrede doet zwakt de knetterende bassline van z'n voorganger langzaam af. Tijdens "Joyride" krijgen we weer een beetje lucht dankzij de subtiele achtergrond strings, voordat we bij de afsluitende breakbeats van "Broken Dreams" komen.

Sims for president!
Ondanks dat het een trip van ruim 70 minuten is, heb je na de laatste klanken niet 't idee dat je zo lang hebt zitten luisteren. De mix raast letterlijk aan je voorbij, dankzij alle variatie en de vele wendingen die Ben Sims aangebracht heeft. Alle grote namen zijn weer terug te vinden in de tracklist en 't lijkt erop dat de energieke techno van begin deze eeuw een wederopstanding heeft gemaakt. Ondanks dat de mix bol staat van de nieuwe platen, doet de mix toch wat authentieker aan dan de meeste mixen die we tegenwoordig voorgeschoteld krijgen. Dat komt vooral door de 'Detroit'-leest waarop deze mix gebaseerd is. Hierdoor stijgt ook het energieniveau aanzienlijk en zal binnen no time je huiskamer veranderen en een duister undergroundhol. Hulde voor Sims!

Score: 88/100

www.fabriclondon.com
www.djbensims.com