Partyraiser - One man/Half machine

Intro

Wesley van Swol, oftewel DJ Partyraiser, is hot. Voor alle duidelijkheid, ik heb het hier over zijn muziek. De beste man is mateloos populair en deze populariteit neemt nog steeds met de dag toe. Hoewel pas sinds een paar jaar bekend bij het grote publiek, draait de Hagenees al heel wat jaren mee. Sterker nog, op 28 januari volgend jaar viert hij zijn 12 ½-jarige jubileum in de Borchlandhallen. One man/Half machine is de naam van dit feest, net zoals de dubbel-cd die 30 november jongst leden gereleased werd tijdens Multigroove II.

Deze dubbelaar is het vijfde deel in de Hellbound-serie, maar onderscheidt zich van de vier voorgaande delen. Deze werden namelijk tot nu toe door twee dj’s onder handen genomen, welke beide één cd mixte in een verschillende (hardcore)stijl. Ditmaal dus één artiest die zijn kunsten mag vertonen op beide cd’s. Voor dit vijfde deel haalt Partyraiser alles uit de kast. Zo laat hij om te beginnen meerdere stijlen horen op deze cd, te weten; industrial (hardcore), darkcore, hardcore en early rave. Verder staan er een hoop nieuwe tracks op de cd, maar ook een aantal nummers van onbekendere producers. Partyraiser is namelijk van mening dat met name de stijlen van de eerste cd nogal ondergewaardeerd worden en vandaar dat hij een aantal talenten via deze weg wat meer in de spotlights wil zetten. Dat belooft in ieder geval veel goeds!


Industrial

Industrial (hardcore) is de eerste stijl die aan bod komt op de cd. Rauwe sounds, een hoop gepiep en gekraak en onregelmatige ritmes dus. De eerste twee nummers zijn nog vrij ingetogen, maar bij track vier horen we de rauwe kenmerkende sound al terug. Met ‘Children from hell’ produceert Zanthrax flink wat herrie. ‘Herrie’ (positief bedoeld) die doorgetrokken wordt naar Sandy Warez’ ‘Street core’. Met zijn gepiep en gekraak, maar ook de stuiterende bassen, had het net zo goed een nummer van Peaky Pounder kunnen zijn. Tot nu toe is de cd flink stevig, maar het begin van track zes (‘Cage Fury part II’) geeft ons even de tijd om op adem te komen. Dit is echter maar van korte duur, want Carnage werkt langzaam naar een climax op het einde van het nummer. Een lekkere drive en tempo heeft dit gedeelte van de track! Met ‘Scent of suspicion’ doet Partyraiser zelf (in samenwerking met The Negotiator) ook een flinke duit in het zakje. Het industrial gedeelde van de cd wordt afgesloten door de tracks ‘Masakra’ (snerpende en scheurende geluiden, begeleid door een harde kick) en ‘Armed to the teeth’ (lekkere snelheid en meeslepende geluiden, ideaal om op los te gaan tijdens een feest).

Darkcore

Het darkcore-gedeelte gaat verder waar de industrial stopte, namelijk met rossen. Er is eigenlijk weinig verschil te merken tussen beide stijlen, ook op het vervolg van de cd. Track veertien is niet alleen wederom een nummer van Razor Edge, maar ook wederom een erg lekkere track. Een hoop gepiep en gekraak, een snel tempo en een mooie break halverwege het nummer. Dit alles, af en toe aangevuld met een mooie, duistere melodie op de achtergrond, maken dit tot een zeer aangenaam nummer. ‘Nitro methane’ is de uitkomst van een geslaagde samenwerking van Partyraiser samen met Lunatic & Miss Hysteria. Het doet een beetje denken aan de nummers van Unexist. Dezelfde soort kick en af en toe een hiphop-sample erdoorheen (in dit geval de stem van de overleden Ol’ Dirty Bastard’).

Ook nummer zestien is een samenwerking tussen Partyraiser en een andere artiest, ditmaal niemand minder dan de Fransman Tieum. Grappig dat deze Tieum Nederlandse teksten gebruikt in dit stevige nummer. Met ‘Adrenochroom’ toont Negative A aan (net als met bijvoorbeeld zijn tracks op het D.N.A.-label) dat hij ook goed uit de voeten kan met de hardere stijlen, en niet alleen mainstream-gericht is. Een aantal keer is ‘At war again’ het afsluitende nummer geweest van een compilatie-cd, maar in dit geval volgen er nog een aantal tracks, dat beloofd dus nog wat. Ten eerste is daar een nummer van Akira. De track is niet eens zo hard, eerder een beetje ingetogen, maar kent wel een hoog BPM. Een erg lekker nummer om helemaal in op te gaan. Mede-Hagenees Nosferatu heeft met ‘Hot headed’ ook een prima bijdrage geleverd aan de cd. Hoewel het nummer sneller en minder melodieus is dan we van hem gewend zijn. ‘Nightmare’ van Qualkommando is een waardige (duister, snel en hard) afsluiter van de eerste cd.

Hardcore

Na een duistere intro is ‘Nocturnal rituals’ van Tommyknocker feat. MC Justice een lekkere binnenkomer. Met ‘God is not here today’ leveren DJ Paul en Headbanger hierna een levendig nummer af, wat gevolgd wordt door een kenmerkend duister nummer uit de Enzyme-stal, ‘Sence of another world’ van Endymion vs Hamunaptra. Track vijf is al iets ouder (juli van dit jaar), maar mag er zeer zeker wezen. ‘Princess of the posse’ kent stoere en pakkende vocals, maar ook erg mooie synths, wat het geheel tot een sfeervol nummer maakt.

En ja hoor, daar zijn ze weer. Ook op deze cd is ‘The mine’ van Ophidian & Tapage terug te vinden. Al met al wel begrijpelijk, want het blijft een erg sterk nummer. Ook Promo en Unexist hebben de handen ineen geslagen en het resultaat daarvan is ‘Stab your brain (Promo mix)’. Een prima track, waarbij beide heren invloeden van hun eigen stijl (vocals en bepaalde geluiden van Promo, de kick en snelheid van Unexist) in het nummer hebben verwerkt. Laatste twee nummers van het hardcore-gedeelte zijn ‘Kik + noise’ (UK hardcore) en ‘From the Netherlands (terror).

Early Rave

Een blik op de early rave tracklist, toont aan dat Partyraiser niet voor de uitgemolken klassiekers gekozen heeft. Een goede zaak! Het eerste nummer van de oude tracks is ‘Lets get this thing of the ground’. Het nummer doet qua snelheid en ‘hardheid’ niet onder voor hetgeen we tot nu toe op de cd hebben gehoord, maar voelt wel meteen al ‘warmer’ aan dan de hedendaagse nummers. Het volgende nummer sluit hier prima op aan, en kent, hoewel lastig te omschrijven, een typisch Rotterdams geluid. ‘Buzz click’ van D&F (nummer zeventien) is een echte oldschool klassieker, maar past door de begeleidende harde kick wel prima op deze stevige cd. Via het snelle ‘Cosmic trash’ en ‘Slam’ komen we aan bij ‘What the fuck are you laughing at?’ van Tripax, oftewel Buzz Fuzz, Gizmo en Rob Gee. Iedereen zal de aanstekelijke, maar soms ook irritante lach uit dit nummer wel eens gehoord hebben.

Op het early rave-gedeelte van de cd staan een aantal nummers die je op het eerste gezicht misschien weinig zeggen, maar die toch bekend klinken als je ze hoort. ‘If you’re Ready for this’ van Raveman en ‘Exploding device’ van Tinhill feat. DJ Vox zijn hier voorbeelden van. Hoe anders is het gesteld met ‘Fingers’ van DJ 8 Mix. De vocals en melodie zal men waarschijnlijk kennen van de populaire mannen van Noize Suppressor. Het nummer op deze cd is echter het origineel en minstens net zo goed. Aan The Shaftmen is de eer het laatste nummer van de cd voor hun rekening te nemen. Het erg snelle ´Shaftman´ tovert door de vrolijke melodie een glimlach op je gezicht.


Outro

Met One man/Half machine bewijst Partyraiser wat we eigenlijk al lang wisten, namelijk dat hij een veelzijdig dj is. Hij laat meerdere stijlen aan bod komen op zijn cd en hij kan met allemaal prima overweg. Op zijn platenkeus is ook niks aan te merken. Een hoop nieuwe tracks, aangevuld met een aantal hitjes en wat onbekender werk. Prima variatie dus! Ook geeft hij een aantal onbekendere talenten de kans op deze cd, erg collegiaal. Hoewel een paar platen enigszins abrupt ingemixed worden, is het mixwerk verder prima in orde. Maar dat mag je ook wel verwachten van hem. Alle bovengenoemde ingrediënten tezamen, hebben een lekker cdtje opgeleverd!

Score: 81/100


www.multigroove.nl