Forward - Mixed by DJ Dazzle

Voorspel
Bredanaar Dazzle kan zeker geen groentje meer genoemd worden als het gaat om het uitbrengen van mix-albums. Eerder bewees hij met wisselend commercieel succes de kunst van het nummers selecteren en aan elkaar rijgen prima te beheersen. Na de naar eigen zeggen ‘once in a life-time opportunity’ die hij in 1998 van het Black Hole label kreeg in de vorm van het mixalbum ‘Freedom – A Celebration Of Life’, zagen in de daaropvolgende jaren zowel drie andere delen van deze serie, de uitstekende dubbelaar ‘Soundbox’, alsook één van de twee cd’s die ter gelegenheid van de introductie van het mannenblad ‘Maxim’ in Nederland werden uitgebracht het levenslicht.

In de tussentijd krijgt Dazzle, amper klaar met school, ook het produceren onder de knie. Naast eigen producties, al dan niet samenwerkend met onder anderen Cor Fijneman, [dj=8486]{Artiest met ID 8486 bestaat niet!} en Misja Helsloot, verschijnen er remixen voor onder meer Way Out West, Jaimy & Kenny D en Andain. Niet de eersten de besten, dat moge duidelijk zijn!

Tegenwoordig lijkt Dazzle, wiens echte naam Martijn Wittenbols luidt, misschien wel meer dan ooit er op gebrand door te breken en definitief uit de schaduw te stappen van zijn grote voorbeeld: Tijs Verwest (je weet wel, die dj die jaarlijks steevast bovenin de dj-top 100 te vinden is). Niet alleen met de release van deze dubbel-cd, maar ook met residenties door het land, zoals op zijn succesvolle eigen feesten, genaamd ‘Area 51’ en ‘Forward’. Ook is de propaganda-machine op maximaal gezet met een nieuw label dat zich puur op Dazzle richt: Mostly Recordings.

CD1
Al bij het beluisteren van de eerste paar seconden muziek is het Dazzle gelukt om een glimlach op mijn gezicht te laten verschijnen, en dat bedoel ik zeer zeker niet negatief! De uitstekende eerste twee nummers die beiden van de hand van Max Graham zijn, brengen je meteen in een goede stemming, waarna het fijne ‘Sanctuary’ klinkt, een nummer wat mij stiekem meteen aan ‘Scorchio’ van Sasha & Darren Emerson doet denken, maar dan ‘warmer’.

Hierna wordt subtiel het gas er iets op gezet en wordt er meer richting een ‘dans-cd’ gewerkt, waarbij ik toch zeker het vijfde nummer, ‘Foreword’ van D Diggler, wil vermelden. Spacey, funky, techy: heerlijk! ‘The Manimal’ van Benjamin Bates dat hierop volgt, behoeft geen verdere introductie: deze is bij iedereen inmiddels wel bekend, en terecht: het is ècht een topper.

Een man die bij mij niet meer stuk kan, is de in Engeland woonachtige Israëliër Matti Schwartz. Voor velen beter bekend met projecten als 4Tune 500 en Deepest Blue, zal hij voor mij altijd degene blijven die me deed schuimbekken met ‘Day Dream’, onder z’n M’ Black pseudoniem. En verrek: hij flikt het weer! Ditmaal met ‘The Drill’, een nummer met ontzettend veel hitpotentie. Deze ‘Geht’s Noch?’ meets house variant zal de voetjes zeker van de vloer krijgen, ondanks, of wellicht juist dànkzij het feit dat dit nummer niet echt in een hokje past, waardoor het in zoveel soorten sets zou kunnen passen. Met ‘A.K.A.’ van Nederlander Sander van Doorn wordt definitief richting dansvloer toegewerkt. Een pittige tech-trancer met in het midden een zo door mijn geliefd breakbeat-break.

Tussentijdse analyse: Dazzle heeft met veel verve zijn platen bij elkaar gezocht voor deze mix-compilatie, want de kwaliteit is er wel degelijk van af te horen!

Na de Oosteuropese collaboratie middels de – overigens verrassend rustige – UMEK remix van Lucca’s ‘Mirage’ is het dan tijd voor trance.
Twee Belgische producties op rij waar helemaal niks mis mee is: Zowel de fijne strings van ‘Dreamland’, als ‘Breathe’ mogen er zijn.
Met ‘Thin Air’ zijn we aangekomen bij de eerste Dazzle productie van het album, een track die zeker niet zou misstaan in een Marco V set, waarna M.I.K.E. Push’s gehypte ‘Massive Motion’ met zijn typische ‘M.I.K.E. Push-geluid’ cd 1 voor mij afsluit. “Huh? cd één bestaat toch uit vijftien nummers?”
Zeker, maar ‘Advanced’ en ‘Airforce One’ zijn zó ontzettend cheesy dat ze de moeite niet waard zijn om echt op in te gaan, ook al is de eerste op dit moment een hit in wording.

CD2
Waar regelmatig de tweede cd van een dubbelaar direct begint met knallen, is in dit geval gelukkig, net als bij cd 1 weer sprake van een opbouw. Na het Zweedse ‘Back Stabber’ en de Above & Beyond productie ’Time Goes By’ (waar beiden helemaal niks mis mee is) en de Finse topper ‘Embrace’, komen we aan bij de lange sympathieke Fransman Mr. Sam, wiens ‘Lyteo’ zeer vakkundig door de mangel is gehaald door de heren van Rank 1: Chapeau!

Het zesde nummer is er wederom een van de hand van Dazzle zelf, in dit geval in samenwerking met muzikale duizendpoot en tevens een van mijn persoonlijke (Three Drives On A Vinyl-)helden: Erik de Koning. ‘Clino’ is de naam van het beestje en werd in 2004 voor het eerst in een platenzaak gesignaleerd en kwam destijds uit op het eigen Dallas-label. Het geheel zit goed in elkaar en klinkt erg sfeervol. “Ik vind het hier gezellig! Knus!” Nee, niet sfeervol op die manier. Een ietwat mysterieuze, spannende, dromerige sfeer, dàt bedoel ik! Iets wat zeer zeker ook gelukt is met ‘Escapade’, die zich trouwens ook uitstekend leent om ’s nachts op een verlaten snelweg af te spelen.

Het Nederlandse ‘Dark Side Of The Moon’ van Ernesto vs Bastian met haar tenenkrommende vocalen, kan helaas niet gered worden door de remix van de Britten Dogzilla.
Tuurlijk, er zullen zat mensen zijn die dit wèl kunnen waarderen, ik vind het echter wat uitgekauwd klinken. Voor mij dus een onbegrijpelijke keuze, maar niet meer dan een uitglijdertje, die gelukkig direct goedgemaakt wordt met de funky techno-track ‘Omen’.

En dan…Hoor ik dat goed?…Het zal toch niet?… Jawel! Het is ‘em! Drax’ classic ‘Amphetamine’, alweer uit 1994 (!!!), blijkt het nog erg goed te doen en krijgt de hoofdjes (in elk geval hier, in huize Bates) nog steeds zonder moeite aan het knikken. Ook de ‘nieuwe generatie’ zal dit nummer van Thomas P. Heckmann ongetwijfeld herkennen, bijvoorbeeld van een van de ID&T-classics cd’s . ‘Genetic’ zorgt er voor dat dit uitstekende ‘come-back’ album een waardige afsluiter kent. De opzwepende vocaal over de typisch belgisch klinkende techno-track, is een lekkere, energieke track, die er mede voor zorgt dat een tevreden gevoel rest.

Naspel
Dit is verreweg Dazzle’s meest dansvloer-gerichte album tot dusver. Muziekstijlen evolueren, genre-grenzen vervagen, smaken veranderen of worden juist puurder. Het is knap dat Dazzle een divers album als deze samen heeft weten te stellen zonder zichzelf of zijn stijl te verloochenen. Of het nu een mondiale tendens is om weer meer open te durven staan voor andere stijlen, of niet, ik vind het een uiterst positieve ontwikkeling dat Dazzle met z’n platenkeus er voor heeft gezorgd dat niet alleen de trance-liefhebber dit album zal weten te waarderen, maar ook de dance-liefhebber an sich.

Cijfer: 8-

www.djdazzle.com
www.mostlyrecordings.com