Q'Hey - Core

Japan, het land van de rijzende zon. Het land van gekke spelletjes op tv, rare filmpjes op het internet, culinaire hoogstandjes en natuurlijk een cultuur waar je u tegen kunt zeggen. Maar er is meer; de Japanners wagen zich ook steeds vaker aan de elektronische muziek. Een mooi voorbeeld is de heuse Japanse thema avond tijdens één van de beruchte Awakenings Paasfeestjes in de Gashouder. Q'Hey was één van de mannen die deze nacht zijn opwachting mocht maken, naast andere dj's als Ken Ishii en Takkyu Ishino. Ruim drie jaar na die bewuste avond presenteert Masaya Kyuhei, zoals hij in het echt heet, nu zijn tweede album, dat de titel 'Core' heeft meegekregen.

Kogeltrein op volle toeren
Voor het eerste album van de Japanner moeten we eventjes flink graven in de cd collecties. We moeten terug naar 2007, toen hij samen met zijn landgenoot Shin het album 'Planetary Alliance' afleverde. Verder is de Japanner vooral bekend als eigenaar van het label Moon Age en organiseert hij daarnaast al vijftien jaar techno feesten in Tokyo. Zes jaar na zijn debuutplaat presenteert de man uit Tokyo dus (eindelijk) zijn soloschijfje. De cd opent met ''Accord'', een wat spookachtige en mysterieuze plaat met vreemde geluiden. De intro wordt na ruim twee minuten ineens op brute wijze afgekapt. De befaamde Japanse kogeltrein dendert namelijk op volle snelheid voorbij. Een keiharde monotone technokick is het hoofdingrediënt van ''Apache'', een puike spierballen plaat. Ook de opvolger ''North Wind'' valt in dit hokje weg te proppen. Een typische dit plaat die het door de harde (en monotone) beat ongetwijfeld goed zou doen in de Gashouder. De Japanner schroeft vervolgens zowaar nog een tandje bij en gooit de befaamde techno zweep er zonder genade overheen tijdens ''Tied Up''. Een plaat met gruwelijk harde bassen en vreemde geluiden, waardoor het fabriekshal gevoel lekker naar boven komt borrelen. Het eerste ruststation dat de trein passeert is ''Signal'', een kalme interlude die erg sfeervol aanvoelt.

Vervolgens vliegt de trein weer volle vaart uit het station met ''Jack'', wederom een dikke track met heerlijke lompe kicks en vage geluiden. Daarna gooit Q'Hey het over een ietwat andere boeg; ''Give Me'' is een wat meer techy nummer, al is de harde kick nog wel aanwezig. Het komt de variatie ten goede, al moet wel gezegd worden dat dit nummer wat pit mist in vergelijking met het voorgaande geweld. Na wederom een sfeervolle muzikale onderbreking wordt je als luisteraar omver geblazen door ''Buddyroid''. Deze track, geproduceerd met behulp van Hideo Kobayashi, bevat veruit de meest brute kick op dit schijfje. Verder valt vooral op dat deze track ook aardig wat sfeer bevat door de sterke strings en de gekke droid geluiden die te horen zijn. Hele toffe track! De andere samenwerking, ''Enter'', is ook een erg gaaf nummer. Deze samenwerking met D41 ex.energydai bevat ook rare ruimte geluiden en klinkt vooral lekker vol en energiek. De plaat die tussendoor langskomt, ''Cut The Crap'', is een solide techno plaat. Niets speciaal, maar wel gewoon een lekker tussendoortje. Tijdens de afsluitende track, ''Wasted Land'', komt de trein al piepend tot stilstand. Smerige beats en ruige synths breien langzaam een einde aan dit techno spektakel.

(S )Core
'Core' is een heerlijk schijfje geworden. Van no-nonsense spierballen techno tot vreemde space tracks, alles komt perfect gedoseerd langs. Bovendien weet Q'Hey alles op heerlijke wijze te combineren met fijne kicks die werkelijk aankomen als mokerslagen. Een niet te stoppen kogeltrein, al leek het soms wel wat op een stoomtreintje met tegenwind. Sommige nummers missen helaas net dat beetje extra. Verder is dit gewoon een dik album van de techno-sensei!

Score: 80/100

www.djqhey.com
www.torquebeat.com