John Askew presents Skylab 001

Een half jaar nadat ik de heerlijk nasty Rediscovered cd, een gemixt remix album van de Engelse UK-trance hero John Askew dat ik beloonde met een dikke 90/100, heb mogen reviewen was ik opnieuw in de wolken toen mij deze verse compilatie ter recensie werd aangeboden. Het op dikke trance tunes gerichte Enhanced Recordings, een label dat vrijwel alleen bekend is op dat grote eiland ten westen van ons, zette John Askew andermaal achter de decks en liet de man twee rappe mixen in elkaar draaien. Gezien de titel (John Askew presents Skylab) en het deelnummer (#001) ga ik er maar voor het gemak van uit dat deze compilatie (voornamelijk bestaande uit stevige, melodieuze trance) het startschot van een kersverse, door Askew gedragen reeks op datzelfde label gaat worden.

De titel Skylab is overigens gebaseerd op een gelijknamige release van Askew uit 2003, een van de eerste vinyls op zijn Discover label. Wat moet dat eigenlijk voorstellen een ‘luchtlab’ of ‘lab in de lucht’? De link ‘trance’, ‘lucht’ en het ‘in de wolken zijn’ ligt natuurlijk voor de hand. De cover van deze dubbelaar bevestigt deze gedachte, welke er overigens wel wat flets uitziet alsof deze te lang in de zon heeft gelegen. Ik hoop alleen vurig dat John Askew in zijn lab, met de ervaring van Rediscovered nog vers in mijn geheugen, niet teveel geëxperimenteerd heeft met de inhoud ervan.

De luchtproef op de som nemend

Toeval of niet, de eerste cd begint pas echt te reageren wanneer “Magnesium” op spoor #6 als element aan de tot dan toe wat kleurloze mix wordt toegediend. Hiervoor mis ik opbouwende trance dat een bepaalde spanning met zich mee brengt. In plaats daarvan klinkt het opvallend genoeg wat bleu, alsof we al aan het einde van een set zijn aanbeland. Scheikundig én figuurlijk gezien wordt het Skylab-mengsel dankzij “Magnesium” dan eindelijk van energie voorzien en komt de nodige warmte vrij via diverse uplifting klanken met een sentimentele ondertoon. Als hierna dan ook nog eens het vertrouwde stemgeluid van Elles ‘The Sound of Goodbye’ de Graaf bovenop de solide ‘big room trance beats’ van de Australische Mike Nichol schalt, steek ik als Skylab proefkonijn beide armen reflexmatig de lucht in en maak ik even later tevreden in mijn labjournaal de notitie ‘dat zit wel goed hier’. Mix one ontpopt zich dan ook tot een dynamisch en melodieus pakket zoals je dat in eerste instantie mag verwachten van één van de grote UK trance spelers. Omdat er nog een tweede mix op je ligt te wachten, houdt John Askew het hier wat meer progressive, al zijn de beats om de vele mellowmakende breaks heen relatief stevig te noemen. Met dank aan o.a. hele fijne platen van Arty, Audien en Sly One vs. Jurrane kunnen er flink wat meters opwaarts gemaakt worden. Een wat raar, maar zeker niet storend moment volgt wanneer tracks 12 (0:42) en 13 (0:28) tezamen na ruim een minuut voorbij vliegen. Ik heb deze fase tientallen keren teruggeluisterd, maar BRAM’s “Aquamarine” (track 13) kon ik er niet duidelijk hoorbaar uitpikken. Dit terwijl vrijwel alle andere tracks een dikke vier minuten airplay krijgen in deze, overigens, strak gemixte muzikale vliegmachine. Toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan en mag je zo hier en daar een lekker pompende trance plaat verwachten, zeker dichter naar het einde toe. Een einde dat vreemd genoeg abrupt ligt bij aanvang van de climax van Tom Colontonio’s “Induction”. Samen met het voorval bij nummer 12 en 13 doet het me sterk vermoeden dat er wat last-minute snoeiwerk is toegepast op deze (te lange?) mix. It’s a bloody shame!

Een luchtbrug naar cd twee is dankzij het energieke einde van cd een zo gemaakt. En wie zet je dan in de luchtverkeerstoren om het opstijgen van de tweede cd in goede banen te leiden? Juist, twee (nuchtere) Schotten die net komen kijken en langzaam het muzikale luchtruim aan het veroveren zijn. Het blijft toch mooi dat op een compilatie als deze de prima producties van mindere goden als Nick Callaghan en Will Atkinson feilloos tussen de gearriveerde DJ’s als Simon Patterson en John Askew (overeind blijven) staan. Klaarblijkelijk is de trancescene op het Britse eiland nog volop in leven en in ontwikkeling, terwijl de stroming hier vaak onnodig de put wordt ingepraat. Het credo van deze mix is zoals verwacht lekker op z’n Engels uit je dak gaan: Veel catchy tunes, hier en daar een zweverige break en vooral veel pompende en rollende trance beats. Over het algemeen vormt deze vlotte mix met maarliefst 22 nummers qua sound een gelijkgestemd maar gevarieerd geheel, echter vooral halverwege weten een paar platen het algemene niveau te ontstijgen en de boel scherp te houden. Zeker Thr3shold – H.A.A.R.P, overgevlogen uit of-all-places Argentinië, doet het met haar dikke elektrische gitaar sample (een knipoog naar Muse) erg goed en valt de met emotie beladen Simon Patterson - Latika erg op. Op de laatste partij platen is John Askew zelf lekker en vertrouwd los gegaan met zijn edit-schaar, dus verwacht hier weer veel stevige, rappe en knallende trance. Dat de afsluiter een onvervalste Oostblok trancert is, mag vandaag de dag geen verrassing meer heten. Oekraïner Vol Deeman speelt met zijn kosmonautische “Falling Stars” heerlijk op het gevoel. Jammer dat ook hier de fade-out wat te snel het einde inluidt.

Niet uit de lucht gegrepen

Met het eerste deel uit zijn Skylab reeks presenteert John Askew twee typische en vertrouwd klinkende UK-trance mixen in één doosje. Het minieme verschil tussen de twee zit hem in een iets zwevendere eerste cd, maar zijn naaste broertje gooit zoals je van Askew mag verwachten alle remmen los. Nergens stijgen beide mixen echt tot hele grote hoogten, maar enkele goed getimede en goed gekozen platen vol sentiment zorgen wel voor extra sfeer en verhevendheid in een melodieus en kolkend geheel. Kleine smetjes zijn de (zeer) abrupte mix fade-outs en de vele foutjes in de tracklist op de cover, maar verder is er eigenlijk geen vuiltje aan de lucht. Verplicht voer dus de UK-trance adepten met gevoel in hun donder. En wat mij betreft duikt de beste man a.s.a.p. weer zijn Skylab in voor een vlammend vervolgexperiment.

Score: 79/100


www.djjohnaskew.com
www.enhancedmusic.com
www.assuredartists.com