Organ Donors - Plastic Surgeons

Het langverwachte album van Dj-/producersduo Organ Donors is eindelijk uit! Veertien van hun tracks zijn niet langer alleen maar op vinyl verkrijgbaar, want ze staan nu ook op deze knallende cd.

Hoewel de naam “Organ Donors” veel mensen niet zal aanspreken, kennen de meesten van jullie deze broers wel degelijk zonder het zelf te weten. Matt en Scott Harris zijn verantwoordelijk voor een verbazingwekkende hoeveelheid clubhits waarvan iedereen die feesten als Impulz en Dancevalley in de afgelopen drie jaar heeft bezocht, er zeker weleens één voorbij heeft horen komen.

De gebroeders Harris zijn zo’n 12 jaar geleden begonnen met het draaien en scratchen van hiphop, iets dat nu nog te horen is aan hun stijl en perfecte techniek. Wie deze mannen aan het werk gezien en gehoord heeft, moet haast wel respect voor ze hebben, want zelfs de grootste leek kan horen dat ze op het podium tracks kunnen verbouwen door stukken te samplen en te bewerken en uiteraard door hun magistrale scratch-skills. Hun act heet dan ook niet voor niets “Dex ‘n’ FX”. Natuurlijk helpt het feit dat ze broers van elkaar zijn er ook aan mee dat ze elkaar perfect aanvoelen; zowel op het podium als in de studio.

Matt en Scott hebben in hun loopbaan al heel wat discotheken en feesten op hun kop gezet, van Las Vegas tot Osaka en van Nederland tot Canada. Ze hebben hun act zó extreem goed uitgewerkt, dat een optreden geen moment vervelend is voor het publiek. Ze weten precies wanneer ze met het publiek kunnen communiceren en wanneer er serieus gesampled, gescratcht en gemixt moet worden. Ik denk ook niet dat alles is ingestudeerd, vooral ook omdat ze vaak veel nieuwe platen draaien en dan kan je simpelweg niet altijd alles instuderen. Ze voelen elkaar zo goed aan, dat dat op hun muziek afstraalt. Je kunt bijna letterlijk horen hoeveel lol ze erin hebben, iets dat (vind ik) niet veel artiesten gegeven is.

Toen ik de cd “Plastic Surgeons” in handen kreeg was ik razend benieuwd. Ik heb de afgelopen tijd aardig wat vinyl van de Organ Donors gekocht en in iedere set die ik draai zit eigenlijk wel minstens één nummer dat door hen geproduceerd is. Dit kan aan het einde van een set zijn (bijvoorbeeld “What’s Up”) of een overgang tussen UK Techno en UK Hardhouse (“4 Tribes”). Hiermee is al aangegeven dat ze zeer divers produceren, elke track is er één op zich en heeft in principe niets met een voorgaande release te maken. De stijl loopt uiteen van progressive UK Techno-klinkende-groovy-dancemuziek tot aan knallende hardstyle. Bij het woord hardstyle wil ik wel even een kanttekening maken: dit is absoluut GEEN hardstyle zoals we de afgelopen twee jaar in Nederland gehoord hebben. Cheesy klinkt het absoluut niet en afgezaagd al evenmin, nummers als “99.9” en “What’s Up” vallen zeker onder de noemer hardstyle, maar toch hebben ze net even dat beetje extra waardoor het geen standaard “Dana-Pavo-Luna-Pila-Hardstyle” is (zoals gewoonlijk: no offense richting die dj’s, maar ik hou er gewoon niet van).

Genoeg background-info over de heren Donors, back to business nu. Het frontje van “Plastic Surgeons” geeft een goed beeld van hoe prettig gestoord deze gasten zijn. Originaliteit: een 10 met een griffel. Ik leg het schijfje in de la van mijn cd speler en druk op play. De spanning is te voelen, want ik verwacht hier echt veel van. De enige angst die ik heb, is de angst dat alle tracks hetzelfde zullen klinken als op hun platen, waardoor ik waarschijnlijk negen van de veertien tracks niet af zal luisteren maar meteen naar het volgende nummer zal skippen omdat ik ze al van A tot Z ken. Ik voel een soort van bevooroordeeldheid, nu maar hopen dat ik ongelijk krijg.

De opening is voor “Locked Tight”, een track die het midden houdt tussen UK Hardhouse, Trance en Hardstyle. “He ik merk dat er zo hier en daar wat ge-edit is ten opzichte van de vinylversie”. Lekker nummertje blijft het, heb hem eigenlijk al veel te lang niet meer op feesten gehoord. De opening is dus goedgekeurd.

De vocal van “Looking For Drugs” kickt er ineens in na het eerste nummer, “Dat klinkt ook al anders dan op de plaat...”. Jammer dat het hier de “Class A Drugs” mix betreft, ik ga liever voor de “Class B Drugs” mix, die heeft naar mijn mening net even iets meer funk. Maar goed, de a kant is toch meestal de eerste mix die geproduceerd is, dus dat ze die versie op hun album willen hebben, begrijp ik volkomen.

Via de hardtrancer “Blackout” (niet te verwarren met die van van Dark By Design!!) en het UK Trancy-klinkende “In Power”, heeft nummer vijf meteen mijn aandacht wanneer ik de eerste tonen van de openingsbreakbeat hoor. “Rhythms Devine (Trance Intoxication Mix)” is de meest recente vinylrelease van Organ Donors (voor de freaks: gereleased op Nukleuz Green) en een echte stamper waarmee een zaal gek te krijgen is, zeker weten. Catchy melodietje, kicke vocal, vette break, goeie opbouw, kortom: even naar de stereo lopen om het volume wat verder open te draaien waardoor de volgende track, “Wave Guide System” ook de buren meteen even bezighoudt.

“Goh, ik heb nog niet één nummer gehoord dat hetzelfde klinkt als de vinylversie…Zou het dan toch…”

“Ooooooooo…” zingt de zweverige stem van Carolyn Evans. Ik kan het niet helpen, maar ik voel spontaan kippenvel opkomen. Er zijn in de afgelopen jaren onnoemelijk veel slechte remixen van rocksongs gedaan, de één nog erger en disrespectvoller voor de auteurs van het origineel dan de ander. Ik noem maar een “Mystique – Don’t Stop Me Now”, inderdaad: een remix van Queen en te slecht voor woorden. Ik ben een voorstander van het niet verkrachten van goeie songs en toen ik “4 Non Blondes – What’s Up” voor het eerst in mijn handen gedrukt kreeg, was ik bang dat dat ook met die plaat was gebeurd. Ik vind “What’s Up” een voorbeeld van hoe je een rock-song dus wél moet remixen; het geheel klinkt zuiver en toch flink opzwepend, maar er is niets aan het geheel verpest en de vibe die het origineel tot een nummer één hit gemaakt heeft zit er nog steeds in. “Helemaal te gek, ze hebben hem voor het album speciaal nog een keer opnieuw gemixt met wat meer vocals!!!!”

“Ninety-nine point ninety-nine point ninety-nine point nine”……. 99.9 is de perfecte kruising tussen trance en hardstyle, een echt dak-er-af-plaatje. Ik heb er verder geen woorden aan vuil te maken, gewoon een superplaat om een set mee af te sluiten.

“Hm, weer “Rhythms Devine”…”. Netals van “Locked Tight” staan er van deze track twee mixen op het album. Ik ben van mening dat de mixen die als eerste op de cd aan bod komen, de beste zijn. De andere twee mixen hadden er van mij niet echt op hoeven staan, bij allebei krijg ik een beetje het ter-opvulling-gevoel. Niet dat het irritante tracks zijn, maar ik vind ze wel minder dan de andere mixen die op de cd staan.

“Een nummer dat ik nog niet kende!”. Wat een break zit er in “Mental Atmosphere”! Weer kippenvel, weer naar de stereo om hem nog iets harder te zetten en inderdaad: nog meer buurtoverlast verlaat mijn boxen om zich door mijn raam naar buiten te haasten.

“Huh, oerwoudgezang? Dit moet een intro van “4 Tribes” zijn, dat kan niet anders”. De track waar Organ Donors een groot deel van hun credibility aan te danken hebben, is ook al van een nieuwe opbouw voorzien. De beste stukjes uit de 12 inch uitvoering (met originele samples uit Michael Jackson’s “Wanna Be Startin’ Something”) zijn aan elkaar geplakt en zorgen voor een onverwacht einde na al het hardtrance- en hardstylegeweld, maar dat haalt dit nummer gek genoeg niet naar beneden, het geheel wordt er alleen maar sterker van.

“Mijn vooroordeel is de wereld uitgeholpen, alle nummers zaten in een nieuw jasje waardoor ze als albumtracks erg goed door de luisteraar te verwerken zijn.”

En dan, op het moment dat je denkt dat je een vette cd hebt beluisterd, krijg je zowaar een toegift: “Turtablizm”. Ze scratchen, mixen samples, laten breakbeats rollen en zorgen voor herinneringen aan klassiekers door samples van onder andere Public Enemy erdoorheen te gooien. Een betere toegift hadden ze niet kunnen bedenken.

Overall gezien dus een must voor iedere harddance fan, gewoon een vette cd. Enige minpuntje is, zoals ik al zei, de dubbele mixen van “Locked Tight” en “Rhythms Devine”. Voor mensen die nieuwsgierig zijn geworden naar de Organ Donors: ze staan 26 juni op Impulz Outdoor in Bussloo, kaarten zijn nog verkrijgbaar bij de bekende voorverkoopadressen. Het album is overigens de maandag na Impulz verkrijgbaar, dus op 28 juni zullen de fans voor de deur van hun favoriete platenzaak moeten gaan liggen, want dan is “Plastic Surgeons” te koop!

www.backonplastic.com
www.udc.nl
www.nukleuz.com
www.conceptbookings.nl

Groetjes Charel