Het begon al bij de binnenkomst in de geweldige locatie: De Maassilo. Uiteraard hebben we als vaste Grotesque bezoekers, de 10e verdieping van dit pand al lang omarmt. Maar ook de begane grond is toch wel een van de mooiere locaties van dit formaat. Die underground stijl is gewoon geweldig. Een stijl zoals bijvoorbeeld de Westerunie of de Gashouder. Oud, industrieel, maar toch perfect aansluitend bij dit soort feesten.
Helaas word deze locatie toch iets te weinig gebruikt, voor feesten binnen de trance. Volgens mij ben ik er in heel mijn feestcarrière pas 2 keer geweest. Tijdens ASOT 400 en anderhalf jaar later tijdens Lashed. Mede daardoor, moest ik in het begin van de avond toch even mijn weg door het pand zien te vinden. Maar als je even rondgelopen hebt, dan komt ook dat natuurlijk weer helemaal goed.
Zoals we natuurlijk wel gewend zijn van PT Event feesten, was ook vanavond de zaal weer in een razend tempo gevuld met mensen die niets liever doen, dan tot in de vroege uurtjes door blijven dansen. De sfeer zat er dan ook vanaf de eerste minuut heel erg goed in. Dat kan tenslotte ook niet anders, want het is gewoon één grote bijeenkomst van al je partyvrienden. Alleen maar bekende gezichten zag ik. Of het nu mensen waren die ik persoonlijk kon, was die ik gewoonweg vaker op feesten heb zien rondlopen, Grotesque heeft toch wel degelijk een vaste gasten bestand opgebouwd.
En natuurlijk lijkt me dat in deze tijden toch heel erg belangrijk. De kwantiteit van feesten word met de dag groter, maar zo nu en dan heb ik toch ook het idee dat het met de kwaliteit net zo snel achteruit loopt. Ik heb door de jaren heb tenslotte genoeg feesten meegemaakt, die eigenlijk veelbelovender gepromoot werden, dan wat ze uiteindelijk waren. Of feesten waarbij er simpelweg op de verkeerde dingen bezuinigd is. En dat is echt een hele slechte zaak ! Je gaat tenslotte uit, om een mooie avond te hebben, en om er met geweldige herinneringen van terug te komen.
Je gaat er niet heen om jezelf aan de wachttijden van de bar, of aan vuile WC’s te ergeren.
In dat opzicht is het van PT events heel erg goed te merken dat ze uiterst klantgericht bezig zijn. Iets wat bij de grotere organisaties vaak weer vergeten word.
Een paar weken terug, waren heel veel van de bezoekers van vanavond ook op Armada Night ADE te vinden. En ik herinner me nog goed, dat er enorm geklaagd werd over het feit dat er nergens plaats was om even te kunnen zitten of uit te rusten. Ook was er niemand blij dat je niet even wat water kon drinken bij de toiletten, laat staan even je handen wassen.
Dit zijn gewoon van die kleinen dingen waar de grote, gevestigde organisaties op willen besparen, in de hoop er op te verdienen. Maar uiteindelijk heb ik toch het idee dat zoiets alleen maar averechts werkt.
Tevredenheid is tenslotte iets wat onbetaalbaar is, en dat weet PT maar al te goed. Zoals bijvoorbeeld de gratis ijsjes, die we elke keer weer zo veel als we willen kunnen pakken. Voldoende barpersoneel en schappelijke prijzen. En zelfs nog voor dat je binnen bent, ook nog de gratis parkeer gelegenheid. Dat is naar mijn idee toch wel degelijk iets dat je voor deze entreeprijs mag verwachten.
Wat betreft de muziek van deze avond zal ik niet al te veel zeggen. Ik heb het al vaker gezegd en zal het ook nog wel vaker herhalen, maar uiteindelijk blijft muzieksmaak toch iets heel erg persoonlijks. Zelf heb ik enorm genoten van deze avond. Juventa opende heerlijk en op een hoog tempo.
Ook de set van Mark Sixma en Sied van Riel waren geweldig goed. Althans de eerste helft van Sied’s set. Vervolgens zijn we even naar Leon Bolier gegaan. Maar op enkele goede tracks na bleef de echte Bolier sound, zoals hij dat jaren terug keer op keer bracht, toch uit. Dus wellicht had ik beter bij Sied kunnen blijven staan.
Het kleine mannetje, Ørjan Nilsen, draaide natuurlijk ook weer heel erg energiek. Het was weer een set waarbij het moeilijk was om stil te blijven staan. En juist hier merkte ik pas echt de eerste minpunten van de avond. Juist op het moment dat ik echt los wou gaan, was het eigenlijk veel te druk op de dansvloer.
Voor een organisatie is het natuurlijk heel erg goed om te zien dat zowel de White en Blue area helemaal vol stonden (de Red area, daar ben ik niet geweest, dus heb ook geen idee hoe druk het daar was), maar voor de liefhebbers zijn iets minder bezoekers, en iets meer ruimte om je heen, toch zeer belangrijke aspecten. We komen tenslotte om te kunnen dansen. En niet om als sardientjes in een te warm (Blue area) blikje te staan.
Na Ørjan, ben ik door omstandigheden toch wat vaker op en neer gelopen tussen de zalen. Sindsdien heb ik van bijna alle DJ’s een beetje dezelfde soort trance gehoord. John O'Callaghan, RAM en Arctic Moon draaide zeer sterk, maar voor mij zat er toch te weinig afwisseling in.
De Amerikaanse DJ/Producer BT, heeft wel eens gezegd: “The only constant is change”. Dat is ook zeker iets dat we de laatste jaren erg merken in de elektronische dans muziek. Het verander continue, en de stijlen lopen steeds verder door elkaar heen.
Naar mijn mening zijn de meeste mensen inmiddels ook wel toe aan deze veranderingen.
Om een voorbeeld te noemen; Een paar jaar terug heeft Tiësto heel erg abrupt, zijn stijl veranderd. Veel tranceliefhebbers vonden er helemaal niets meer aan. Maar nu we weer een paar jaar verder zijn, staan die zelfde tranceliefhebbers wel te springen als een gek, wanneer een trance DJ, “Maximal crazy”, “Don’t ditch” of “Hell Yeah!” draait. Waarvan de laatst genoemde zelfs nog een samenwerking is met hardstyle producers.
Ook al heb ik me hier op Grotesque wederom weer perfect vermaakt, vind ik het toch jammer om te zien dat men te vaak, te veel van dezelfde DJ’s programmeert. Dat Adam Seller en RAM er als resident DJ’s altijd draaien is begrijpelijk. Maar John O'Callaghan, Alex M.O.R.P.H., Leon Bolier, Menno de Jong, Artento Divini en diverse andere DJ’s komen bijna elke editie weer terug.
Opzich is daar niks mis mee, maar jammer vind ik het wel. Aan de ene kant weet je op deze manier wel in grote lijnen wat je van het feest kan verwachten. Maar daarnaast staat de muziek gewoonweg niet stil. Je merkt dat de EDM niet stil staat, en dat de grenzen tussen de verschillende stijlen steeds dunner worden.
Dus als je het mij vraagt mag er ook wel eens wat ander soort DJ’s geprogrammeerd worden. Wat meer in de hardere stijlen zoals Wezz Devall, W&W of zelfs Showtek.
En aan de andere kant wat meer Electro House in de stijl van Mord Fustang, Nicky Romero of Swanky Tunes.
Op zich lijkt me dat perfect op één avond passen. Maar goed, dat is natuurlijk ook wel weer een bepaald risico voor de organisatie, om aan het bestaande concept te gaan wijzigen.
Hoe dan ook blijft het een geweldig feest en organisatie. Visueel zag het er ook weer strak uit. Mooie lasers, LED schermen, en heel erg veel confetti. In de Blue area was het helaas allemaal wat minder. Ook MC Da Silva was weer heel erg goed in zijn vak. Professioneel werd elke DJ aangekondigd en gewisseld. Precies zoals het hoort binnen deze stijl muziek. Niets meer en niet minder!
Ik heb wederom genoten, en enorm veel gelachen bij deze grandioze locatie in Rotterdam. Wat mij betreft mag hier dan ook wel wat vaker een goed feestje gehouden worden. Dan zorg ik er wel voor dat ik er weer bij ben.
