Gatechrasher Amsterdam was hetgeen wat er voor vanavond te wachten stond. Een concept dat hoofdzakelijk in Engeland, en tegenwoordig ook op Ibiza wereldberoemd is. Dit jaar heeft de organisatie er voor gekozen om de bekendheid van het concept nog verder te gaan vergroten door op diverse locaties wereldwijd een Gatechrasher editie te organiseren.
Bij binnenkomst in de Amsterdamse club The Sand was mijn eerste indruk meteen een goede. De zaal zag er heel erg goed en modern uit. Het podium en DJ booth was voorzijn van de nodige show verlichting om er zondermeer een knallend feest van te kunnen maken. Ook was de audio kwaliteit van het niveau dat je mag verwachten op dit soort feesten. Met andere woorden het zag er perfect uit !
Maar dit was pas één zaal. Nadat ik Funkerman’s naam in deze mooie area over de LED schermen zag verschijnen ging ik ook even opzoek naar de 2e zaal. Mijn persoonlijke voorkeur gaat tenslotte toch iets meer uit naar de trance, dus sinds Luminosity Beach Festival van deze zomer, keek ik er heel erg naar uit om Wezz Devall weer eens te zien.
Ik moet wel zeggen dat ik het bij de bekendmaking van de time-table heel erg buitengewoon vond om te zien dat Wezz Devall als eerste van de avond geprogrammeerd stond. Zeker waneer je weet dat deze jongeman op het einde van de avond de meest verbluffende en spectaculaire geluiden over de speakers weet te pompen. Maar goed, wat dat betreft waren er wel meer eigenaardigheden in de time-tabel op te merken. Zo ook dat er enkele minder bekende DJ’s in de main zaal stonden, en andere vrij grote namen in de tweede zaal. Uiteindelijk blijft het hierbij toch bij muzieksmaak, en daar valt natuurlijk niet over te twisten.
Hoe dan ook, ik was dus opzoek naar zaal 2. Nadat ik even rond gelopen had, en op het VIP deck was geweest heb ik het toch maar even aan het personeel gevraagd, want er was niets wat ook maar enigszins op een tweede zaal leek. “Het rookhok” was het antwoord dat ik kreeg van een jonge dame achter de bar. En inderdaad, het was niets meer dan een hok, goed gevuld met rook, en slechts twee lampen aan het plafond die de hele avond niet eens van kleur veranderde of knipperde. Uiteindelijk staat bij een feest de muziek op de eerste plaats, maar toch vind ik dat je met de ticketprijzen van tegenwoordig toch wel wat meer mag verwachten dan zoiets. En dat geld dan niet alleen voor de bezoekers, maar ook zeker voor de DJ’s. Er stonden hier diverse DJ’s die van ver zijn gekomen om op het wereldbefaamde Gatechrasher te mogen draaien. En wat men er daadwerkelijk voor kreeg was naar mijn idee ver beneden de maat. Ik had er overigens ook niet meer raar van opgekeken als er diverse DJ’s zouden zijn geweest, die geweigerd hadden om hier te draaien.
Naast het feit dat het er echt niet uitzag was deze ruimte ook niet echt prettig voor alle aanwezige bezoekers. Zeker wanneer je als niet-roker min of meer gedwongen word om in deze verstikkende ruimte te blijven, wanneer je nog iets van de favorite DJ’s wilt zien.
Zover ik hier en daar, uit vrij betrouwbare bronnen heb begrepen is dit overigens niet geheel de schuld van de organisatie, maar meer van de lokatie. The Sand zou namelijk zorg dragen voor een tweede ruimte, die er helaas nooit gekomen is.
Naast deze minder prettige ervaring met area 2, ben ik toch weer even terug gegaan naar de mainfloor. Het gaat vanavond natuurlijk toch om de muziek die de DJ’s brengen, Waarvan Eddie Halliwell, Tenishia en Marco V mijn persoonlijke voorkeuren hadden.
Dimitri Vegas & Like Mike waren hier aan het draaien toen ik even een beetje frisse lucht kwam halen op dit mainstage. Met een lekker luchtige muziekstijl van heerlijke en dansbare house zorgen deze heren voor een goed vermaak bij de aanwezige bezoekers.
Een bezoekersaantal wat ik overigens wel iets hoger had verwacht. Maar goed, al met al was het gezellig druk en de sfeer was ook zeker niet verkeerd. Als is dat natuurlijk toch iets dat je zelf voor een groot deel in de had hebt, was het hier toch wel te merken dat hier het juiste publiek op dit feest aanwezig was. Gewoon mensen die voor de muziek komen, en lekker willen genieten van de beats die er klinken.
Om 1:00 uur was het dan zover. Eddie Halliwell zette zijn eerste plaat op. En vanaf die eerste seconde heb ik alleen maar genoten met een grote glimlach over mijn gezicht. En dat terwijl Eddie niet veel anders kan kijken dan zijn standaard poker-face uitstraling. Hij draaide in ieder geval weer een uitblinkende en unieke set. Jammer genoeg was het niet zo grandioos dan zijn, naar mijn mening beste set ooit, tijdens Fabulous 2009, maar dat is dan ook heel erg moeilijk te evenaren.
Zijn opvolger Marco V was ook om van te smullen. Om de een of andere reden blijft die eigentijdse V-sound door de jaren heen alleen maar sterker en sterker worden. Want keer op keer als ik hem hoor draaien sta ik te springen en te dansen alsof mijn leven er van af hangt.
Net als Marco V was ook Richard Durand gelukkig weer een leuke verrassing. En ik zeg gelukkig, want menig feestbeest die op eerste kerstdag van afgelopen jaar in Leiden was, weet ook hoe slecht hij ooit kan draaien. Maar hier was zijn sound wederom een aangename verrassing en tevens de laatste DJ van deze avond waarvan ik echt genoten heb.
Bij Chris Cortez daarentegen was het voor mij wel een beetje een ander verhaal. Persoonlijk vond ik zijn stijl vanavond niet echt de moeite waard. Het was ook wel een beetje aan de hele zaal te merken dat het opgebouwde tempo en energie in elkaar zakte gedurende zijn set. Weinig herkenning en weinig opbouw in zijn set.
De Japanse Yoji (Biomehanika), was dit maal zo ongeveer hetzelfde als de eerste keer dat ik een optreden van hem gezien heb. Niet echt mijn stijl ! Eerlijk gezegd vind ik hem ook niet echt passen in deze line-up. Volgens mij was dat ook een beetje de mening van het gros van de bezoekers. De zaal liep namelijk langzaam maar zeker leeg tijdens zijn set. Ik ben hier zelf ook maar in mee gegaan. Mede omdat ik op de Zondag ook nog een feestje had, dus elk uurtje dat ik nog de tijd had om te slapen, was mooi meegenomen.
Achteraf gezien kan ik zeggen dat ik het muziekaal gezien een leuk feestje vond. Er waren tenslotte diverse DJ’s met hun eigen unieke stijl. Maar daarnaast had ik van een feest die de naam Gatechrasher draagt, toch heel wat meer verwacht qua uitstraling, show, en ambiance. In mijn ogen hebben zowel de locatie als de organisatie, hier en daar wat steekjes, en daarmee ook wat kansen, laten vallen.
Maar op deze minpunten nagelaten heb ik me zeker vermaakt op al de lekkere beats, en was het zonder twijfel een avond die ik niet had willen missen, en die me daarom ook nog lang bij blijft.
