Verslag van Defqon.1 Festival, 13 juni 2009

Gisteren was het eindelijk zover… Het langverwachte paradepaardje van Q-Dance; “Defqon.1!”

We vertrokken behoorlijk vroeg… we moesten nog 2 dames ophalen die naar de namen Shanna en Cindy luisteren. Gelukkig was Jean Paul zo aardig geweest om Cindy op te halen vanuit Nesselande, anders hadden wij eerst half Rotterdam nog door moeten rijden om vervolgens naar Bleiswijk te gaan. Eenmaal in Bleiswijk aangekomen stonden de 2 dames al klaar in stampoutfit en tassen om de schouders… Op naar Almere!

Ik had natuurlijk voor de nodige opwarmende beats in de auto gezorgd zodat we bij aankomst direct aan de bak konden.
We reden het parkeerterrein (lees; gewoon een dijk in the middle of nowhere) op nadat we € 10,- betaald hadden en parkeerden de auto (tééééring, wat rijdt dat ding lekker Jean Paul!). In een lange rij van mensen kwamen we steeds dichterbij het strand waar het allemaal gebeurde…. ik kon niet wachten tot ik binnen was, ik wilde als de sodemieter naar Purple om van de beats van de Beat Providers te genieten.

De rijen vielen me enorm mee, dat kwam misschien omdat heel Almere Strand al vol stond met stuiterende mensen. Ook waren we zo door de rij voor het fouilleren heen. Heerlijk, zo’n stel kenau-vrouwenhanden over je kont. Snel een kluissleutel en muntjes gehaald en als de so-de-mie-ter opzoek naar de Purple Area. Deze bevond zich helemaal aan de andere kant van het terrein, helaas.

We hebben ons wezeloos gelopen om toch nog zoveel mogelijk van de Beat Providers mee te krijgen… Dat lukte gelukkig ook. Heerlijk hoe die gasten de behoorlijke hoeveelheid mensen aan de dans kregen. Weinig hitjes, lekker rauw beuken en stiekem wat nieuwe eigen producties. Zo horen we dat graag!
Na de Beat Providers was het de beurt aan Ran-D…. Spannend, had hem nog nooit live gezien. Ik hoopte zo hard dat hij mij zijn favoriete productie ten gehore ging brengen, en ja hoor, hij stelde me niet teleur; “Living for the moment”. Kolere, wat een heldentrack is dat. Inmiddels ook al wat bekender bij het grote publiek, ik zag half Purple meezingen met die geweldige vocals en meetingelen op die ongelofelijk vette melodie.

De zon begon inmiddels behoorlijk in te hakken op onze tere huidjes, we hadden ons in moeten smeren. Als de sodemieter naar de kluisjes (die bij Red ja…). Ik was zo onwijs intelligent om aftersun mee te nemen in plaats van zonnebrand. Gelukkig had Cindy haar verstand wel op de goede plek zitten, zij had factor 50 (! ) mee… insmeren en als een dolle terug richting Purple. Eenmaal daar aangekomen was het toch echt tijd om weer wat te drinken te halen en de voetjes wat rust te geven na die 2 heldensets en halve wereldreis. Onder het genot van een lekker watertje (á € 5,- per half litertje) en de knallende set van Dailucia <3 zaten wij lekker aan de waterkant in de zon. Het leven is zo slecht nog niet!
Na Dailucia was het de beurt aan de Psycho Punkz. De hoge verwachtingen werden waargemaakt… Heel Purple op z’n kop! Ook de d’Stylers zorgden voor heel wat stuiterende lui, ondanks 2 schoonheidsfoutjes en falende techniek.
Na de d’Stylers was het de beurt aan B-Front. Ik snap niet waarom die gast nog in Purple moet staan… wat mij betreft heeft hij zijn plekje in Blue toch echt al verdiend. Rauwe kicks, diepe basses en melodietjes waar je alleen maar harder van wilt stampen. Naja, denk maar zo… volgend jaar Blue voor B-Front, daar gaan we dan maar van uit.
Cindy wilde Dana nog zien, dus zijn we halverwege riching Blue gegaan. Wat een heeeeerlijk geluid in die tent. Je voelde die bass in je sluitspier. Halverwege de set kreeg ze nog zo’n strandbalachtig iets in d’r gezicht gegooid, maar ze bleef blij en ging keihard door. Toppertje!

Honger! Honger! Honger! Snel wat te vreten halen want ik wilde de Alpha Twins voor geen goud missen. Na een zak droge patat met ranzige mayonaise en twee frikandellen naar binnen te hebben gewerkt maakten we ons uit de voeten richting de mainstage; RED! Terwijl de gebroeders Alpha al bezig waren met hun set, zochten wij een relaxed plekje om alles goed te kunnen zien en vooral horen. Mijn God, wat was dit toch weer lekker.
Toen was het tijd voor de act waar het meerendeel van de crowd naar uitkeek; Headhunterz. De eerste 3 kwartier á het eerste uur zat natuurlijk vol hitjes met af en toe wat leuke edits. Hierna ging het toch echt wat harder, je zag overal de mobieltjes en fototoestellen de lucht in gaan in de hoop om wat mooie foto’s te maken en filmpjes vast te leggen. Je voelde dat mensen wachtten op het hoogtepunt van de avond; de lasershow en natuurlijk het vuurwerk. Q-Dance pakte dit jaar groots uit met een behoorlijke hoeveelheid euri’s aan vuurwerk. Het blééf maar doorgaan…. onder het genot van de knallende basses van Willem, het geniale vuurwerk, de stampende mensen om je heen die alleen maar konden lachen en dansen, hoorden we uiteindelijk het welbekende “This was Defqon 1 2009, have a safe trip home and see you next year…. Q-DANCE!”

De wandel richting de kluisjes verliep behoorlijk chaotisch… Mensen werden het langzame lopen zat en begonnen als een stel idioten te duwen. Dit leidde tot wat mensen die onwel werden, incluis mijn zusje. Gelukkig was er een grote brede gespierde kerel (niet ik dus) in de buurt die voorstelde haar op te tillen zodat ze overzicht had en lucht kreeg. Deze kerel is wat mij betreft de held van de avond.
Nadat we alle spulletjes uit de kluisjes hadden gehaald, de borg terug hadden gekregen en de blazen hadden geleegd konden we eindelijk naar de auto terug en de reis richting Bleiswijk en Rotterdam starten.

Mijn eerste keer Defqon was zéér geslaagd, maar ondanks mijn positieve verhaal had ik wel wat te hoge verwachtingen.
We gaan kijken wat volgend jaar ons gaat brengen, ik hoop dat ik dan weer gebruik kan maken van de pre-order code.

TOT VOLGEND JAAR!