Verslag van Sensation, 14 maart 2009

Eigenlijk wil ik ook nog wat kwijt over Sensation White: HET WAS VEEEHEEET! Na mijn eerste Sensation in Amsterdam in 2007, zag ik de kans om dicht bij huis (Hasselt) een Sensation te bezoeken. Dit zou dus mijn tweede. Met wie ik ging doet er eigenlijk niet toe, want het is toch zo gezellig als je het zelf maakt, maar voor de mensen die de namen echt willen weten heb ik ze erbij vermeld. Ik ging met een vriendin, Kim en mijn zusje Janoux – raadt de achternaam maar-, die beiden nog Sensation-maagd waren. Verder ging ik met nog een vriend van mij, Dennis die al professioneel Sensation-bezoeker is en nog een bevriend koppeltje Kevin en Shannon, die inmiddels al tot de Sensation Experts behoren.

Enfin, om vier uur iedereen opgehaald om naar de Sensation-experts te gaan om bij hun van een heerlijke maaltijd te smullen, iets te drinken, elkaar leren kennen (want niet iedereen kende elkaar nog, alleen via-via) en alvast in de stemming te komen. Iedereen opgehaald: drie keer raden - de kaartjes vergeten! Na een korte omweg daar aangekomen begon het al gelijk goed. De Sensation live-sets van eerdere edities knalde uit de stereotoren van onze gastheer en gastvrouw. Na gegeten en gelachen te hebben was het om kwart over acht tijd om naar Hasselt te gaan. Met de bus vanuit Veltwezelt!

De bus had iets vertraging en dat verbaasde mij niets, ondanks het feit dat ik uit Nederland kom zaten er nog heel veel meer nationaliteiten in de bus in plaats van Belgen en voornamelijk hadden deze mensen witte kledij aan. Dit vond ik op zich wel opmerkelijk want ons groepje had ook afgesproken om geheel in het wit te komen, omdat dit ons wel bijzonder leek. Na in de bus heen en weer geschud te worden reden we langs de Ethias Arena, onderdeel van de Grenslandhallen te Hasselt. Dit leek ons wel een geschikt moment om uit te stappen.

Het was niet zo heel erg ver lopen naar de ingang toe, maar we werden onder allerlij tunneltjes door geleid. De wachtrij zag er erg lang uit, maar uiteindelijk viel het toch wel reuze mee, uiteindelijk hadden we maar 20 minuten staan wachten om binnen te komen. De kaartcontrole liep vlot, het fouilleren werd zelfs nauwelijks gedaan: een van de dames uit onze groep moest even vlug de tas openen, maar ik mocht zelf alles in mijn zakken houden zonder nagekeken te worden.

Vervolgens een kluisje geregeld: dit was iets vervelender. De kluisjes waren groot genoeg voor meerdere personen, maar alleen degene met een kluissleutel mochten naar binnen. Op zich een goede regeling om het minder druk te maken bij de kluisjes zelf, maar het eindigde toch in chaos. Uiteindelijk klaar, sigaretten kopen en de zaal in hupsen.

Ik was ooit eerder in de Ethias Arena voor Tiësto in Concert in 2004, dat was dus alweer een tijdje geleden. Wij de tribune op zodat we de intro goed konden zien. Er draaide wel al muziek toen wij aankwamen en er waren ook al wat lampjes aan, maar de show was nog duidelijk niet begonnen, we schrijven kwart voor 10. Deze muziek was eentonig en saai en stond heel erg zacht.

Iets over tien ging het dan gebeuren, The Ocean of White: Sensation 2009 in België. De professional en de expert hadden de show in 2008 al gezien in Amsterdam. Toch ging het bij de intro er wel even hard aan toe. De eerste dj's van de avond begonnen te weten Barry Fore en Tom Leclerq.

Barry Fore is een dj die al zeker 9 keer in de Versuz in Hasselt had gedraaid. Niet echt een man die overloopt van podiumervaring dus. Tom Leclerq heeft dat iets meer en ook hij is resident bij een van de grootste clubs in België. Het begin was redelijk - ze opende met een clubplaat met daarin een klassieke plaat (als in klassieke muziek) verwerkt waarvan de naam mij echter ontschoten is - maar het kakte al snel in omdat ze saaie, langdradige Club draaide. Uitmuntende set voor in een discotheek, maar niet op zo'n feest met het kaliber Sensation. Wat het Sensationconcept betreft snap ik ook niet wat locals hier doen, als je kijkt naar het oorspronkelijke concept: iets sensationeels neerzetten met een line-up waarvan men achterover slaat. Verder draaiden ze nog het hitje Show me Love, de wannabe Robyn S plaat waarvan de beats natuurlijk gemaakt zijn door Steve Angello en Laidback Luke. Een matige opening in ieder geval.

Om 11 uur kwam dan de volgende dj. Ons groepje verwachte na een matige set even flink te knallen met de beats van Dr. Lectroluv, ook omdat de introtune Daft Punk – Robot Rock was, die deze groene man wel vaker zou draaien. Helaas bleek al snel een Fransman plaatjes te komen draaien en deze fransman luistert naar de naam Martin Solveig. Op zich was dat in eerste instantie een kleine tegenvaller (Martin Solveig wilde ik echt wel eens live zien, maar had eigenlijk wat techno verwacht). Desalniettemin draaide Solveig fantastisch. Hij opende geloof ik met een van zijn eigen plaatjes: I Want You, deze zou hij later in zijn set nog een keer draaien. Ik hoor eigenlijk bijna niemand over zijn set praten, maar ik vond dat hij dus echt wel helemaal kont schoptte! De hele zaal ging los ondanks het feit dat ie best veel hitjes draaide. Verder werden er aan het begin van zijn set gigantische ballonachtige ballen het publiek ingeworpen. Deze veranderde om de paar seconden van kleur en het was de bedoeling dat het publiek ermee zou gaan overgooien wat dan ook gebeurde. Zoals gezegd draaide hij best veel hitjes en deze heb ik daarvan onthouden: Martin Solveig – one23four, Laidback Luke Vs. Steve Angello – Be (Reversed Mix), Justin Timberlake – Sexy Back (ID Remix), Martin Solveig – Everybody en Sidney Samson – Riverside. Bij deze laatste twee plaatjes heb ik overigens wel een dansje gewaagd en met mij vele anderen. Om even door te zagen over zijn nationaliteit: hij is dus Frans en staat enigszins in de schaduw van David ‘Fuck Me, I’m Famous’ Guetta. Uiteindelijk blijkt dus dat de naam absoluut niet alles zegt want David Guetta vond ik toch wel enigszins zuigen in 2007 in de ArenA. Tenslotte zou ik graag nog even willen vermelden dat het laatste half uurtje van zijn set op internet staat en de tracklist hiervan is als volgt:
Daft Punk – Around The World
Tv Rock Ft. Rudy - Let It Go
Martin Solveig - I Want You (2de keer)
Daft Punk - Harder Better Faster Stronger (ID Remix)
ID
Kid Cudi - Day 'N Night (Crookers Remix)
ID
Laidback Luke Vs. Steve Angello - Be FT. Benny Benassi - Satisfaction (Mash-up) (ook de tweede keer dat Solveig Be draaide)
ID

Daar wil ik nog bij vermelden dat Solveig tijdens Day ’n Night het publiek nog even lekker trickte. Na het melodietje en net op het moment dat de bass in zou moeten komen zet hij het plaatje op pauze. Het publiek dacht dat het wel ongeveer het einde van zijn set kon zijn en dat het dus een regelrechte teaser was. Solveig draaide echter nog wel even lekker door en knalde na enkele seconden dus keihard die plaat erin. BAAAAM. Dus tot zover Martin Solveig.

Na deze waanzinnige set was het toch echt even tijd voor techno en daarvoor kwam alsnog Dr. Lectroluv opdraven. Hij had een witte doktersjas aan die perfect aansloot bij het thema. Ik vrees echter voor het leven van deze dokter omdat hij altijd zo groen ziet, het lijkt wel chronisch want bij I Love Techno had hij dat ook al. Als ik hem was zou ik toch even een keertje na een echte dokter gaan. Zonder gekheid, hij draaide lekkere techno/ fidget house. Het was allemaal heel underground en eerlijk gezegd herinner ik nog maar twee plaatjes: Dr. Lectroluv – Emolution en Fake Blood – Mars. Ik geloof dat ie ook nog wel een plaatje van The Prodigy heeft gedraaid namelijk Breathe. Nouja in ieder geval had ik tijdens dat Fake Blood plaatje wel even een muzikale erectie! Sorry dat moest ik er even bij vermelden.

Deze spetterende set werd vervolgd naar wat het hoogtepunt van de avond zou moeten worden: The Megamix. Wat kan ik hier nou over vertellen. De shows zijn altijd zeer spetterend en ook de muziek brengt het publiek tot ongekende hoogtepunten. Het is een grote mash-up van pak hem beet een half uurtje. Ik had mij eerlijk gezegd een beetje gefocust op de megamix van vorig jaar, die uit Spanje en nog eentje (maar om eerlijk te zijn ben ik dat een beetje vergeten) omdat deze identiek waren. Echter in Düsseldorf is blijkbaar een ander megamixje gedraaid waaraan ons megamixje in Hasselt identiek aan was. De megamix was als volgt opgebouwd:
01.Queen - We Will Rock You (ID Remix)
02.Eric prydz - Pjanoo (original mix)
03.Ida Corr vs Fedde Le Grand Let Me Think About It (ID Bootleg)
04.Felix Da Housecat - Silver Screen (Acapella) Ft. Ali Wilson - Shakedown
05.Olav Basoski - Waterman (House mix)
06.TV Rock feat. Rudy - It's Been A Long Time (Laidback Luke Remix)
07.Ian Carey - Keep On Rising (Original Mix)
09.Ce Ce Peniston - Finally (Bart B More Bootleg)
10.More Kante - Yeke Yeke (Hardfloor Remix)
10.Azzido da Bass - Doom's Night Ft. Guru Josh Project - Infinity 2008 (Klaas Remix)
12.The Potbelleez - Don't Hold Back Ft. Steve Angello & Sebastian Ingrosso - Be Ft. The White Stripes - Seven Nation Army & Public Domain feat. Chuck D. - Rock da Funky Beats (Acapella)
13.Madonna Feat. Timberlake & Timbaland - 4 Minutes (ID Remix) Ft. Benny Benassi - Satisfaction (Acapella)
14.Bob Sinclar& Axwell & Ron Carroll - What a Wonderful World Ft. Masters At Work - Work (original mix) (Acapella) Ft. Sia - The girl lost to cocaine (Sander van Doorn Remix-Acapella)
15.Red Carpet - Alright (original mix)
16.Mr Sam Vs. Human Resource - Dominator
17.Tiesto - Adagio for strings (Original) Ft. Fingers Inc - My House Acapella (Jack Had a Groove) (Acapella)
18.Orjan Nilsen vs Coldplay - Viva La Vivida
19.Sander van Doorn - Riff (Original mix)
20.Club Scene Investigators - Direct Dizko (Sander van Doorn Remix)
21.Madonna - Music (Acapella)
22.Warp Brothers - Phatt Bass (Original Mix) Ft. Prodigy - Smack My Bitch Up (Original Mix)

De absolute hoogtepunten uit deze megamix zijn de nummers 7 (omdat dit nummer de reden is waarom Sensation überhaupt bestaat, lang verhaal dat ik na de samenvatting van de megamix wel nader zal toelichten), 10 (persoonlijk niet echt een van mijn favorieten, maar tijdens infinity ging het zaaltje wel los en werden er allemaal glitters en rook het publiek in geslingerd), 12 (vooral tijdens ‘Be’ die al voor de vierde keer uit de speakers kwam, maar men had natuurlijk niet de white stripes erdoorheen verwacht), en uhmz ja: 15 tm 18 non stop, na 20 leek de megamix voorbij maar Madonna tentoonspreidde haar zangkunsten andermaal om de laatste mash-up in te lijden: en wat voor een! Na de megamix was het tijd voor Eric Pruts. Ik noem hem maar even zo want om hem nou keihard uit te gaan schelden vind ik ook zo laag bij de grond. Ik had vooraf al niet zoveel zin in deze meneer en ben dan ook bij zijn eerste beats de zaal uitgelopen om mijn hemd in mijn kluisje te leggen, vervolgens mij zelf even op te frissen, eventueel iets te eten of te drinken en om tenslotte ongeveer een half uurtje later weer de zaal te betreden. Ik kan je een ding vertellen: het was ontzettend saai om weer terug in de zaal te zijn. Helaas had ik inmiddels alles wel al zo’n beetje gezien dus heb ik me maar eventjes derneergezet. Op zich wel gezellig, maar voor de muziek hoefde het voor mij niet zo. Nu weet ik wel dat het voor een dj ontzettend lastig is om over de megamix heen te boxen, maar zo waardeloos als dit vond ik echt een aanfluiting voor het vak dj. Buiten het feit dat hij de zaal niet aan de gang wist te houden en ook niet opnieuw aankreeg, kon hij af en toe ook nog niet eens twee plaatjes aan elkaar draaien. Hij draaide wel nog even zijn eigen productie Pjanooo onder zijn alias Pryda en ook daar was ik vooraf al niet zo kapot van. De zaal waardeerde het schijnbaar wel dat ie ook nog een plaatje draaide waar enigszins op gedanst kon worden. Zo kan ik nog wel even doorgaan, maar ik besluit nu dat ik er geen woorden meer aan vies wil maken.

Toen kwam dus Armin van Buuren. De grote man achter het Armada- & Armindlabel en nog vele andere producties etc. Armin is op dit moment de beste dj die er in dit universum rond marcheert (dat is geen mening van een Tranceliefhebber maar een mondiaal feit omdat het meest tepelringtoonaangevende dj-tijdschrift DJ-Mag Armin heeft verkozen tot numero uno in hun jaarlijkse top 100 verkiezing (ik heb er trouwens 150 namen in zien staan, maar dat terzijde)). Om een lang verhaal kort te maken, Armin heerst dus gewoon de pan uit! En ja wat draait de beste dj ter wereld nu eigenlijk? Trance! Ik heb vroeger echt een tranceperiode gehad waar ik eigenlijk alleen maar deze muzieksoort luisterde. Ik ben van de hedendaagse trance echter niet meer zo kapot, maar ik kan enkele platen toch nog wel waarderen. Armin draaide overigens veel harder dan ik aanvankelijk verwacht had. Stevige trance met enkele rauwe melodieën erdoor heen, waarvan Ton TB – Dream Machine (First State Remix) nog wel het beste voorbeeld is. Wat een plaat is dat zeg! Ook hoorde ik Cygnus X – Superstring voorbij huppelen. De anthem van 2000, het eerste jaar van Sensation! Op zich wel leuk maar ik heb hem inmiddels wat te vaak op de grote feestjes gehoord (Sensation 2007 zat ie in de megamix en op Trance Energy 2008 kwam hij ook een paar keer voorbij). Hij draaide overigens nog enkele andere tranceklassiekers, maar dan in een nieuw jasje gestoken zoals Jones & Stephenson - First Rebirth (ID Remix) en Art Of Trance – Madagascar (Richard Durant Remix). The First Rebirth was trouwens zijn laatste plaatje en van Madagascar kan ik maar een ding zeggen, of nouja twee woorden eigenlijk: MUZIKAAL ORGASME. Oei oei oei wat ben ik daarop losgegaan. Verder meen ik nog twee andere plaatjes gehoord te hebben en misschien dat mij iemand kan bevestigen dat deze gedraaid zijn: Armin van Buuren – Sail en Armin van Buuren – Communication.

Als afsluitende act kwam de man die ons weer naar de oppervlakte moest brengen, of in ieder geval naar ondiepere wateren: Tocadisco. Enfin, wij los.

Ik kan me eigenlijk niet meer zoveel van de set herinneren, ik heb nog lang op mijn stoeltje gezeten omdat ik simpelweg op was. Ik besloot echter dat ik er spijt van zou krijgen als ik zou blijven zitten dus ik ben nog maar even door gaan stuiteren, of in ieder geval iets wat daarvoor door moest gaan. Zoals gezegd kan ik mij niet meer veel van de set herinneren maar ik weet wel nog de volgende twee plaatjes te benoemen: Tocadisco – Streetgirls ‘OEHOEH’, leuk plaatje is dat, vrolijk ook; en als openingsplaat The Proxy – Raven, een van de vetste technoplaatjes van dit moment en omstreken. Over de rest van de nummertjes die Tocadisco draaide valt te zeggen: Ik had ze ongeveer stuk voor stuk allemaal al eens gehoord op I Love Techno, dus wat dat betreft was hij niet erg vernieuwend. Helaas weet ik het allemaal niet meer zo precies wat hij nou wel en niet draaide, maar het kwam in ieder geval erg bekend voor.

Tenslotte was het feestje afgelopen. Ik vond de show veel vetter als in 2007 en ook de dj’s die deze nacht WEL goed draaiden waren beter dan die in 2007. Als ID&T twee niet nader te noemen acts uit de line-up had geskippt dan was het feest nog altijd beter geweest als in Amsterdam 2007. Het enige nadeel was dat de Ethiasarena geen glazen dak heeft zodat je de zon toch niet kon zien opkomen (het was immers winter) zoals in de ArenA (in de zomer) wel kan. De drankprijzen waren aan de hoge kant, maar goed dat weet je van te voren. De herentoiletten waren redelijk schoon. De muziekkwaliteit vond ik uitmuntend maar het volume had naar mijn mening wat omhoog gemogen, maar goed ik heb dan ook de hele avond op de tribune gestaan.

Op de tribune was het trouwens goed vertoeven: genoeg plaats om te feesten, een toilet kort in de buurt en ook nog een drankbar met een eetkraampje waar het bovendien ook nog eens allemaal niet
al te druk was.

Waar het wel druk was (wat een bruggetje), was bij de kluisjes na afloop van het evenement. Ongelofelijk! Aan het begin van de avond kreeg iedereen een Sensationbandje (zoals die ook van andere festivals en feesten te krijgen als bijvoorbeeld Pinkpop ed.) en wat bleek nu: je kon er een miljoen mee winnen! Helaas heb ik mijn bandje nog steeds om en ben niet van plan dit af te doen. Nadat we de jassen allemaal hadden zijn we naar buiten gesprint, voor zover dit nog mogelijk was met benen die je eigenlijk al niet meer kunnen dragen, om een taxi te regelen. De eerste bussen gingen namelijk pas weer om half 1 ’s middags. Ook mooi! Het leek aanvankelijk een hels karwei te worden om een taxi te vinden, voor zes personen ook nog eens tussen een grote menigte mensen die waarschijnlijk ook een taxi wilden hebben. Omdat wij natuurlijk Hollanders zijn was het binnen 4/5 taxi’s wel raak: een busje nog wel, bestemd voor minimaal 8 personen. Ideaal! En met de Maastrichtse charmes van de dames ging het er allemaal nog wel redelijk vriendelijk aan toe, hoewel onze concurrenten om de taxi toch wel een beetje beteuterd stonden te kijken toen wij wegreden. Uiteindelijk lag ik om half 8 te dromen: van WICKED WONDERLAND, Sensation Amsterdam 2009: De 10-jarige-jubileum-editie!

Nou ik hoop dat jullie mijn verslag een beetje leuk en niet al te lang vonden. in ieder geval was dit pas mijn eerste verslagje dus ik hoop dat het iedereeen een beetje aanstaat!