Foxes & wolves @ klinch

Vos noch wolf is verwant aan de Tasmaanse duivel, dat gemene Australische roofbuideldier. De Foxes & wolves @ klinch, die elke derde donderdag van de maand rond het vreugdevuur de disco dansen, voelt zich daarentegen warm verbonden met Bernard Fêvre alias Black Devil Disco Club, voorzitter van de Black Devil Disco Club. Sinds zijn jarenzeventigproducties aan de vergetelheid zijn ontrukt, zwaait de Parijzenaar met zijn geloofsbrieven als aartsvader van de kosmische disco.

Op donderdag 18 februari 2010 stapt de Black Devil Disco Club uit zijn tijdmachine voor een exclusief live-optreden tijdens Foxes & wolves @ klinch in de Melkweg, de clubavond met de grootste spiegelbollendichtheid per vierkante meter plafondoppervlak. Elke speculatie dat Black Devil Disco Club een uit de duim van hippe Engelse platenlabels gezogen fantasie is – een pseudoniem van een verveelde technoproducer, een schijnvertoning om maar lekker geheimzinnig te kunnen doen, zal worden weersproken door de fysieke verschijning van een Franse vijftiger met een leesbril, een veteraan met een tafel vol apparatuur, een goeroe met beats die de wolvewelpjes naar het midden van de dansvloer jaagt: Bernard Fêvre zelf.

Onder de naam Black Devil Disco Club bengt studiomuzikant Fêvre samen met zijn vriend Jacky Giordano (wiens bijdrage beperkt blijft tot het schrijven van wat nauwelijks verstaanbare Engelstalige teksten) in 1978 de mini-lp ‘Disco Club’ uit. Synths pulseren, conga’s trommelen, kosmische vergezichten openbaren zich in het stereospectrum, maar de plaat is geen hit en verdwijnt met het doven van de discolichten. De jaren tachtig komen. De jaren tachtig gaan. De jaren negentig komen. The The Chemical Brothers samplen op hun album ‘Surrender’ een melodie van één van Fêvre’s lp’s met librarymuziek uit de jaren zeventig. De jaren negentig gaan ook weer.

In de jaren nul komt een exemplaar van ‘Disco Club’ terecht in de scene rond Rephlex, het label van Aphex Twin, dat in 2004 voor een heruitgave zorgt. Een kleine hype is geboren. Waar komen deze uitzinnige meesterwerkjes zomaar ineens vandaan? Is het misschien een poets gebakken door producer Luke Vibert, die, onder de naam Kerrier District, immers zojuist op een discotrein is gesprongen? De vragen worden niet beantwoord door de release van ’28 After’ (2006), de eerste nieuwe Black Devil Disco Club-release in 28 jaar. De roep om doldwaze dansvloervullers wordt echter dubbel en dwars beantwoord en als Black Devil Disco Club in 2008 met ‘Eight Oh Eight’ doodleuk nóg een album uitbrengt in inmiddels zeer herkenbare, ergens in de afgelopen dertig jaar gestolde discosnit, begint de Black Devil Disco Club zowaar zijn gezicht te laten zien. Live is Black Devil Disco Club een duo, waarin cultheld Bernard Fêvre terzijde wordt gestaan door producer en hoe toepasselijk obscure-platendealer Gwen Jamois.