LSD – tripreport
Dosering
±300 ug
3 smileys
Setting
Alleen, thuis in de woonkamer.
Setup: 2 x Philips color light / flat mount Philips 4K ambilight / 5.1 dolby surround / 10 inch subwoofer / Slam-FM Boom Room / Planet earth 4K / kaarsen / Wirlpool bad
(fuck, ik ben een materialist…)
Maaginhoud
Ribeye medium-rare en een salade
Cravings
Heineken alcoholvrij-biertjes
1 alcoholvrij witbier
1 fles Ice Tea Green
1 verse smoothie banaan aardbei appel
Zak gemixte winegums
Reep witte crispy chocolade
2 eetrijpe mango’s
(een Bacardi Oakheart -Cola voorhanden)
De avond is redelijk ver vooraf gepland. Mijn vriendin gaat weg voor een girls-night-out en ik heb vanavond het huis voor mijzelf. Een ‘creatieve sessie’ met mezelf staat op het programma. Me lekker thuis in een warm whirlpool bad laten zakken met een muziekje op de achtergrond. Ik heb in de middag nog wat laatste boodschappen gedaan de voorbereidingen zijn zo goed als klaar. Een niet al te zware maaltijd staat op het programma vanwege de bekende body load.
Ondanks dat ik – na de stamppot met 2 gehaktballen maaginhoud van vorige keer – beloofd had aan mezelf om nooit meer gegeten te hebben dan een soepje, heb ik toch besloten een stukje vlees, wat aardappelen en een salade te eten. Na het eten zoek ik wat Planet Earth films op, die zullen dan tegen de avond toch wel klaar zijn met downloaden?
19:53
Ik besluit om 3 zegels te nemen, ik pak het velletje van 4 met een pincet, en knip er met een klein schaartje vakkundig 1 uit. Vorige keer hebben we samen ieder (volgens mij) 2 zegels geprobeerd, maar dat vond ik zelf wat tegenvallen. Ik ben redelijk wat 2C-B gewend (32 mg) dus voor mij zijn visuals niet snel teveel. Waar ik de vorige keer wel van onder de indruk raakte is de mentale werking van de drug, het stimulerende denken.
Terug beneden aangekomen met die vieze kartonsmaak in mijn mond zetten we nog een stukje van de serie Sons of Anarchy op. “Hoeveel heb je genomen?” vraagt mijn vriendin. “Drie” antwoord ik. “De twee stuks van vorige keer vond ik wat tegenvallen.” “Twee? Vorige keer hadden we er toch geen 2 op?” vraagt ze nonchalant terwijl ze verder gaat in haar voorbereidingen voor de stap-avond. Even schiet er door mijn hoofd dat ik – in dat geval – de dosis verdrievoudigd heb van vorige keer en wil de zegels uitspuwen. Ik zou bijna zweren dat we vorige keer wel 2 stuks genomen hebben. Ik besluit het te accepteren en haar niets te laten merken. Ze zou mij tenslotte thuis achterlaten in deze trip.
20:30
Al snel blijkt dat de beladen en drukkende energie uit de serie wel heel erg binnenkomt (lees: de body-load komt nu op). Laatste seizoen, veel politieke spelletjes, vergezochte verbanden en ‘backstabbing’. We hebben in een kleine 3 maanden bijna 7 seizoenen weggekeken dus we zitten er goed in en dat voel ik sterk, dus ik besluit hem uit te zetten. Mijn vriendin keek toch maar half mee en moet zich nu wat gaan haasten, om 21:00 moet ze weg.
Omdat ik toch al lichtelijk twijfel of ik straks het bad nog kan vinden, laat staan vol te laten lopen, pak ik snel nog even een douche. Ik kijk eerst nog even bij de Planet Earth films, maar die moeten nog een tijdje. Ik zie wel het beeldscherm heen en weer dansen en besef me dat ik maar beter kan gaan (proberen te) douchen. Een koude rilling treft me terwijl ik de douchecabine achter me sluit. Snel die kraan aan en mezelf overgeven aan het warme genot wat er uit de regendouche komt. Terwijl ik ‘bewust’ de warme over me heen laat dalen stoot ik me aan de deur van de douchecabine. Ineens besef ik me dat mijn ‘wereld’ wel heel klein is. Het ‘opgesloten’ staan in zo’n kleine gesloten ruimte laat me heel nietig voelen, alsof ik geen kant op kan. Snel er weer uit om fris beneden weer terug op de bank plaats te nemen.
21:00
De laptop (met Planet Earth) staat eindelijk klaar en mijn vriendin gaat op weg naar haar stapavond. Ik doe mijn best om nonchalant over te komen, maar mijn rode hoofd en grijns verraden alles. “Veel plezier” zegt ze, terwijl ze lacht en de deur achter haar dicht trekt. Onze avonden zijn begonnen.
21:14
Ik merk dat ik al in een goede flow zit. Op de achtergrond staat Slam-FM BoomRoom aan met leuke melodieuze muziek. Terwijl ik de poef aan mijn voeten schuif laat ik mezelf in de bank wegzakken. Wat is die bank toch een goede keuze geweest, heerlijk ligt ie. En de kussens voelen ook echt lekker aan. Waarom heb ik er nooit bij stil gestaan dat je van die kussens zo erg kan genieten? Ik neem een paar winegums. Terwijl de rijke smaak (en gedachten) van veel te veel suikers in zo’n absurd klein dingetje mijn aandacht opeisen merk ik ineens de muziek weer op.
21:33
Wat zijn dit voor heerlijk zwijmelende techno-deuntjes die mij meenemen in de beleving? Ik ‘voel’ dat de kamer zich met het geluid vult, en ik voel dat ik wordt weggezogen in de muziek. Het sublieme geluid dat uit de speakers komt doet me realiseren dat ook dit weer een fantastische aankoop geweest is. Terwijl ik kijk naar, en intens geniet van, de snoerloze ophanging van de speakers naast de opgehangen TV lijkt het zelfs alsof ik de muziek uit de speakers ‘zie’ stromen. Ze stroomt uit de parelwitte speakers, langs de hagelwitte muur, naar beneden en daalt neer op het tv-meubel om zich vervolgens op de vloer als een vloeibare substantie verder te verspreiden. Hoe meer en meer ik me aan haar over geef, hoe meer ik de aanwezigheid van de muziek voel in de woonkamer. Wat een genot dat ik aan haar zijde deze avond mag beleven.
21:50
Ik steek een hoop kaarsen aan, waaronder wat geur-waxinelichtjes en zet de verwarming wat hoger. Ik bedenk me dat ik meer wil weten van de playlist van vanavond. Wie zijn deze artiesten? Deze kunstenaars die het voor elkaar krijgen om mij alles te laten vergeten op deze hele wereld behalve…. Muziek. Ik zoek op mijn mobiel naar de genoemde artiesten maar kan niets vinden. Ik kom uit op een 404-error website van Slam. De app zal mij de playlist wel kunnen vertellen, maar helaas… de app crasht meermaals en ik besluit het op te geven. Ik geef me maar weer over aan het kaarslicht, de muziek, de kwaliteit van de muziek en laat me weer wegzakken in de bank om verder te genieten. De DJ praat over ‘het wereldje’ als artiest, de releases van nieuwe tracks, erkenning en aanbevelingen van grootheden in de techno scene van een Nederlandse upcomming artiest.
22:20 (schatting)
Werken voor Slam-FM. Dat is wat ik wil. Dingen in Digital en Marketing doen in een vette industrie waarin ik andere mensen ook dit genot van muziek kan schenken. Heilig overtuigd van mijn roeping zet ik de dingen op een rijtje. Die app die niet werkt op prime-time van de uitzending, de website die het niet mogelijk maakt om live en makkelijk te volgen wat er zich aan de andere kant van de speakers bevindt terwijl die beleving zó belangrijk is! Ik heb de juiste ideeën om deze beleving naar een nieuw niveau te tillen.
22:40 (schatting)
Eindelijk! Al die avond- en weekend studie-uren betalen zich dan toch terug in mijn kennis, kunde en vette ideeën. Ineens besef ik me hoe rijk aan kennis ik eigenlijk ben en wat ik daar allemaal mee zou kunnen doen in mijn huidige baan als ik al zulke ideeën heb over andere organisaties. Ik zie ineens de motor van mijn organisatie gaan draaien, het voelt alsof ik de sprong moet maken naar die draaiende carrousel met mensen die bouwen aan de firma om het tot een groot succes te maken. Zodra ik klaar ben met dat tijdrovende afstuderen ligt de wereld aan mijn voeten. Zolang ik me maar gewoon overgeef aan de dingen die ik leuk vind om te doen.
Ik wil mijn manager bellen. Ik zit zo vol goede energie en ga hem NU vertellen wat mijn business-plan is. Ongefilterd, zonder op papier te zetten krijgt hij het nu van me te horen. Het succes dat achter die beslissing ligt is ineens zichtbaar, binnen handbereik, ik kan het bijna aanraken. We gaan knallen met die toko! Het voelt alsof alle bouwsteentjes van mijn afgelopen managementstudies zich hebben opgestapeld tot een trap naar succes. Overrompeld door blijdschap en overtuigd van de aanstaande successen wil ik mijn vriendin bellen. De leuke gedachten met haar delen. Zij is echter aan het stappen met vriendinnen, dus ik besluit het niet te doen. Misschien moet ik anders de bus nemen om het haar te vertellen? Het klinkt allemaal zo aannemelijk dat ik dat nu gewoon moet gaan doen. De club, de uitsmijters, de bezoekers en haar vriendinnen zouden toch vast begrijpen dat ik straks rond middernacht in mijn jogging-kloffie, zonder iets in mijn haar op kom dagen om haar te vertellen dat ik zojuist het gouden ei, mijn ‘true north’ heb gevonden?
22:50
Heftig heen en weer ijsberend door de woonkamer overweeg ik mijn besluit. Ik probeer te relativeren en bedenk me dat dat ook tot morgen kan. Maar… dat ik dit niet eerder gezien heb! Ik ben al die tijd te bescheiden geweest in wat ik kan. De gedachten van het eureka moment overvalt me zo zwaar dat ik adem te kort kom en ik voel dat ik misschien wel moet overgeven. (Ik zit nu voor mijn gevoel letterlijk in de film Limitless.)
23:00
Ineens schiet me te binnen dat ik weleens wat gelezen heb over microdoseren. Het nemen van minieme hoeveelheden om de hersenen net genoeg extra te activeren, maar net te weinig voor de visuele effecten. Natuurlijk! Dit zijn de effecten die LSD heeft op het ‘ongeactiveerde’ deel van de hersenen waardoor meer denkvermogen ontstaat voor de mens. Ineens wordt ik geraakt met een raar gevoel dat ik deze hele reis gemist heb: relativering.
Ik ben in één klap weer met beide benen op de grond….
De LSD zorgt voor die goede ideeën…
Ineens besef ik me misschien dat ik de LSD nodig heb voor het bedenken van die wereld-veranderende goede ideeën en theoriën... Hoe heftig de gedachten in de emotionele rollercoaster omhoog gingen zo zwaar landen ze nu ook weer op mij neer. Deze realiteit, deze relativiteit. Wat nou als ik deze ideeën morgen niet meer heb en dit succes niet meer binnen handbereik is? Zal ik dan blijven terugverlangen naar de volgende trip om meer goede ideeën op te doen?
Mijn ‘creatieve’ sessie slaat om in een heel diepe emotionele put. De ‘trap naar succes’ die ik eerder zag, die ik bijna kon aanraken en die veranderde in een draaiende carrousel is nu omgeslagen in een neerwaartse trap deze emotionele put in. Ik zie de trap ook voor me, al lijkt (en voelt) het nu meer als een soort draaikolk waar ik in zit.
23:10
Ik zit op de rand van de bank en voel de positieve energie uit me wegstromen. De visuele effecten die zich eerder hadden vertaald in de trap en de draaiende carrousels op weg naar succes, nemen weer af tot een lokale waarneming van het hier en nu. Ik kijk even opzij en zie dat er een kaars gedoofd is met de bijkomende rookpluimen die opstijgen. Intussen zijn ook andere kaarsen gedoofd en wordt het wat donkerder in de woonkamer Wat een impact de dovende kaars maakte is onbeschrijfelijk, maar kenmerkend voor dat moment.
Met mijn hoofd gebogen kijk ik over de eikenkleur laminaatvloer. Hoe blij ik daar ook eerst mee was, hij doet me nu helemaal niets meer. Sterker nog, hij is foeilelijk momenteel. Als ik kijk naar de wat donkerdere houtnerven lijkt het ook wel alsof er een stroperige vloeistof uitstroomt. Het lijkt een beetje op donkere stroperige verf die tussen de kieren en nerven omhoog komt. Het heeft iets weg van bloed.
Terwijl mijn aandacht wordt getrokken door het stijgende bloed scan ik de vloer af. Een vast patroon van subtiele vloeiingen wordt afgewisseld met een plotse, lokale en ronde verschijning van hetzelfde patroon. Over de gehele vloer (als ik ‘uitzoom’) zie ik dit patroon zich herhalen. Het lijkt nu niet meer van onder het laminaat te komen, maar erop te druppelen. Het bloed, zo lijkt het, ‘druppelt’ van het plafond naar beneden.
00:00 (schatting)
Ik bedenk me dat dit helemaal niet kan. Ik moet me gewoon eens goed bedenken in welke situatie ik zit, even relativeren. Ik zit thuis, het is ‘laat’, ik ben moe, ik heb LSD op. Ik moet gewoon gaan slapen. Dit hele hersenspinsel slaat nergens op, ga gewoon slapen.
Er is geen zin meer om de film aan te zetten, een alcoholvrij biertje of mijn fruitsapje open te trekken, de mango te snijden of de winegums verder leeg te eten. Mijn glas is leeg en het enige wat er nog binnen handbereik ligt is de reep chocolade. Die werk ik voor de helft weg en besluit te gaan slapen.
Rond 00:30 lig ik op bed en mijn gedachten gaan nog heen en weer tot ik vervolgens rond (vermoedelijk) 01:00 in slaap val. Rond 4:30 komt mijn vriendin thuis, komt tegen me aan liggen en vanaf dat moment slaap ik bijna niet meer. Erg onrustig, veel gedachten die langskomen en rond 8:20 besluit ik om er uit te gaan. Enigszins opgeladen gooi ik wat scheut boter in de pan en druppel er 2 ‘oogjes’ bij. Het vormt een gezichtje dat vriendelijk lacht waarop ik mijn eieren zo ga klaarmaken. Na het ontbijt en mijn aardbei banaan appel smoothie besluit ik de dingen dingen op een rijtje te zetten door dit te schrijven.
Het kost me even en intussen is mijn vriendin ook wakker. Als afwisseling zoek ik haar beneden op, eten we wat en kijken we een stukje verder van Sons of Anarchy. Terwijl we de mango eten en de winegums verder opmaken besluit ik dan toch eindelijk een alcoholvrije biertje te nemen. Wellicht kijken we vanavond dan ook maar een rustig filmpje, en sluiten we af met een wirlpool bad. Het blijft allemaal RELATIEF.
Leermomenten
Ondanks dat ik dacht goed voorbereid te zijn bleek dat achteraf toch niet zo te zijn. Door de drukte en stress van alle dag (veel werk, weinig ontspanning, zware studie etc.) was ik fysiek en mentaal niet in de juiste conditie om (zoveel) LSD te nemen.
De Planet Earth films, en een metgezel, hadden mij wellicht ook de juiste afleiding geboden om niet die 2 uitersten emoties mee te maken.
Daarnaast heb ik de mentale kant van de drug onderschat en was het niet prettig (en verstandig) om helemaal alleen (dus zonder trip-sitter of mede-tripper) in die zelf-reflecterende roekeloze psychologische spiralen te zitten. Al met al heb ik mezelf een stukje beter leren kennen.
Ik ben een mooie ervaring rijker, en ik heb ook veel geleerd.
Fijne zondag.