De beste tijd?
Ik denk dat dat de tijd was dat je als peuter lekker verzorgd werd en niet van tijd afwist.
Lekker geknuffeld en geen zorgen.
Altijd lachen en bij een beetje pijn bij mamma op schoot wegkruipen.
Sinterklaas bestond nog en een verjaardag was bijzonder.
De Kerst en hun lichtjes waren sprookjesdagen en wat je niet wilde,hoefde ook niet direct.
De basisschool kan al een gevecht worden.
Rangorde ,pesterijen.
De middelbare school idem dito,plus nog eens de prestige slag en de dwang om ook thuis te leren.
De puberteit en het zoeken naar je identiteit.
Dan de tijd van verliefdheden en de gebroken harten.
Het geld verdienen,wat alweer op is voor dat je het gezien hebt.
Dan een eigen plekje...de zorgen om huur en de rekeningen,de sollicitaties en het ritme van werken ,werken en werken.
Dan een huwelijk wat ook meer geven dan nemen is en de verantwoordelijkheid voor kinderen.
De zorgen die je dan allemaal ervaart.....misschien wel echtscheidingen?
Dan de mensen die om je heen weg gaan vallen,grootouders,ouders enz.
De mid-life crisis...fijn achterom kijken en zien waar je gefaald hebt,of beseffen dat al je dromen nooit meer te verwezenliken vallen en je intussen bij het leger oude lullen gaat horen.
En dan gaan alle functies het af laten weten.
De ogen,je gebit.
Je conditie,je geheugen.
Een pijntje hier en wat erger daar.
nee,geef mij maar de peutertijd,met mijn duim in mijn mond,in de veilige box,luisteren naar het verhaaltje wat voorgelezen word over sprookjes waar ik dan nog in geloof
amen.