toen geloofde ik altijd, dat er erges op de wereld EEEN sprookjes bos was
met kabouters en heksen en reuzen en waar de dieren konden praten
en daar was het altijd gezellig ... of jaaaa...
altijd altijd altijd altijd
daar was het ook wel eens hommeles
maar dat werd dan weer opgelost, dan was er dan bijvoorbeeld een heks die had zich dan misdragen
maar HOPPEKEE die werd dan gewoon het sprookjes uit ge-bonjourt ..
Of de heks kwam tot inkeer dat kon natuurlijk ook.
En ik geloofde daar in .. tot ik een jaar of 18 was en toen snapte ik in een keer
't bestaat .. en daar heb ik het zo moeilijk mee gehad.
Want al mijn ilusies waren weg .. er bestonden geen elfjes er bestonden geen reuzen de dieren konden niet praten
geen repelsteeltje geen doornroosje 't was allemaal weg.
't Enige wat nog wel bestond Dat zijn Kabouters. Ja die bestaan wel alleen snap je die heten geen kabouters maar LILIPUTTERS.
En die wonen niet in heb bos maar in aangepaste huisjes. en die dragen geen puntmuts en lange baarden.
Maar gewone mensen kleren alleen een heeeele kleine maat.
Ik kwam er laatst een tegen en toen vroeg ik zo waarom die geen puntmuts op had. En eh .. toen werd ie heel erg kwaat.
Maar het was wel in een bos dus ik dacht .. eh eh .. ja ..
Ja maar hij kwam me te gemoed gelopen zo .. en toen zei ik: hallo kaboutertje waar is je puntmuts?
En toen werd ie heel kwaad begon die met zand te gooien.. dus ik eh .. HE HE HE!
Dus toen zei die zo .. Ik ben godverdomme geen KABOUTER
en toen dacht ik dit is vast een kabouter die het moeilijk heeft. Een die het niet kan accepteren dat ie er een is.
EN toen zei ik: JE HOEFT JE NIET TE SCHAMEN HOOR KAAABOUTERTJE .. IK BEN DOL OP KABOUTERS .. WAAR IS JE HOLLETJE?
Werd ie helemaal rood .. begon die te stampen. Doe toch rustig man!!
toen dacht ik weet je wat ik moet 'm gewoon ff stevig vast pakken ..
dus ik pak 'm zo vast beetje kusjes geven .. begon die ineens te spugen!
dus ik liet 'm los en zei .. JIJ BENT EEN STOUT KABOUTERTJE ..
en toen begon die ineens te huilen ..
en toen dacht ik waarom huilt ie nou? En toen dacht ik ineens van O JA NATUURLIJK ..
hij huilt omdat ie verdrietig is .. waarom omdat ie verdwaalt is .. TUURLIJk kabouters komen toch nooit zo dicht bij de grote
mensen wereld?
IK moet 'm terug brengen. Naar het DIEPSTE PUNT van het bos.
toen heb ik 'm bij z'n beentjes gepakt en een heel eind het bos in gesleept. Daar heb ik een holletje voor 'm gegraven.
Toen wilde ík 'm nog een snoepje geven maar dat wilde die niet .. NOU JA EH >> dan niet.
En eh.. hij bleef maar huilen klagen en schelden MAAR IK ZEI nee kaboutertje jij moet hierrr blijven wachten tot je vrienden
je hebben gevonden JA JIJ HOORT NIET IN DE GROTE MENSEN WERELD wees maar blij dat je mij ben tegen gekomen. Zo nou moet ik gaan kaboutertje
en toen ben ik naar huis gegaan, want eh ja kom op ik blijf niet aan de gang!
met kabouters en heksen en reuzen en waar de dieren konden praten
en daar was het altijd gezellig ... of jaaaa...
altijd altijd altijd altijd
daar was het ook wel eens hommeles
maar dat werd dan weer opgelost, dan was er dan bijvoorbeeld een heks die had zich dan misdragen
maar HOPPEKEE die werd dan gewoon het sprookjes uit ge-bonjourt ..
Of de heks kwam tot inkeer dat kon natuurlijk ook.
En ik geloofde daar in .. tot ik een jaar of 18 was en toen snapte ik in een keer
't bestaat .. en daar heb ik het zo moeilijk mee gehad.
Want al mijn ilusies waren weg .. er bestonden geen elfjes er bestonden geen reuzen de dieren konden niet praten
geen repelsteeltje geen doornroosje 't was allemaal weg.
't Enige wat nog wel bestond Dat zijn Kabouters. Ja die bestaan wel alleen snap je die heten geen kabouters maar LILIPUTTERS.
En die wonen niet in heb bos maar in aangepaste huisjes. en die dragen geen puntmuts en lange baarden.
Maar gewone mensen kleren alleen een heeeele kleine maat.
Ik kwam er laatst een tegen en toen vroeg ik zo waarom die geen puntmuts op had. En eh .. toen werd ie heel erg kwaat.
Maar het was wel in een bos dus ik dacht .. eh eh .. ja ..
Ja maar hij kwam me te gemoed gelopen zo .. en toen zei ik: hallo kaboutertje waar is je puntmuts?
En toen werd ie heel kwaad begon die met zand te gooien.. dus ik eh .. HE HE HE!
Dus toen zei die zo .. Ik ben godverdomme geen KABOUTER
en toen dacht ik dit is vast een kabouter die het moeilijk heeft. Een die het niet kan accepteren dat ie er een is.
EN toen zei ik: JE HOEFT JE NIET TE SCHAMEN HOOR KAAABOUTERTJE .. IK BEN DOL OP KABOUTERS .. WAAR IS JE HOLLETJE?
Werd ie helemaal rood .. begon die te stampen. Doe toch rustig man!!
toen dacht ik weet je wat ik moet 'm gewoon ff stevig vast pakken ..
dus ik pak 'm zo vast beetje kusjes geven .. begon die ineens te spugen!
dus ik liet 'm los en zei .. JIJ BENT EEN STOUT KABOUTERTJE ..
en toen begon die ineens te huilen ..
en toen dacht ik waarom huilt ie nou? En toen dacht ik ineens van O JA NATUURLIJK ..
hij huilt omdat ie verdrietig is .. waarom omdat ie verdwaalt is .. TUURLIJk kabouters komen toch nooit zo dicht bij de grote
mensen wereld?
IK moet 'm terug brengen. Naar het DIEPSTE PUNT van het bos.
toen heb ik 'm bij z'n beentjes gepakt en een heel eind het bos in gesleept. Daar heb ik een holletje voor 'm gegraven.
Toen wilde ík 'm nog een snoepje geven maar dat wilde die niet .. NOU JA EH >> dan niet.
En eh.. hij bleef maar huilen klagen en schelden MAAR IK ZEI nee kaboutertje jij moet hierrr blijven wachten tot je vrienden
je hebben gevonden JA JIJ HOORT NIET IN DE GROTE MENSEN WERELD wees maar blij dat je mij ben tegen gekomen. Zo nou moet ik gaan kaboutertje
en toen ben ik naar huis gegaan, want eh ja kom op ik blijf niet aan de gang!
