Ik ben gedoopt en de rest van de rattaplan heb ik ook doorlopen, maar dan houdt t ook op.
ik ben niet echt met t geloof opgevoed (heb veel slaag gehad, kan nooit de bedoeling zijn geweest van god lijkt mij......)
Ik vind dat iedereen zelf moet weten wat ie doet met n geloof, als je er maar niemand mee lastig valt. Dus niet zoals de Jehova's alle deuren afgaan om zieltjes bij elkaar te bedelen.
Het moet je eigen keus zijn, als ik zo graag Jehova (b.v) wil worden dan vind ik die weg zelf wel, en niet omdat ze aan mn deur staan.
Ik geloof wel dat er "iets" is, maar weet alleen niet wat, en maak me daar ook niet meer druk om omdat je jezelf dan helemaal gek denkt.
En zoals ook al hierboven ergens beschreven, geloof zit in jezelf, en niet als je wekelijks naar de kerk gaat.
Zo heb ik al vaak ruzie met mn pa gehad toen ik nog thuis woonde, nooooooooooooit gingen we naar de kerk (behalve dan de geijkte begravenissen en huwelijken) maar met kerst moesten we opeens naar de n8mis, ik vind dat hypocriet, als je de rest vh jaar daar je neus niet laat zien, heb je er met kerst ook niks te zoeken.
En vanaf t moment dat ik zelfstandig woonde ben ik dus ook nooit meer naar de kerk gegaan, behalve als ik genodigd ben ivm huwelijk/begrafenis/doop.
Mijn oudste heeft weleens gezegd, mam......k wil naar de kerk ( op school erover gehad natuurlijk) prima zeg ik, en ben met m gegaan en hebben erover gepraat naderhand.
En dat was dan ook zn laatste keer, zo lang zitten daar.......
dat wilde ie nooit meer doen, was saai.
Oke dan, maar ik ben met m geweest, hij moet t verder zelf weten.
(en verder ben ik ook van mening dat er door geloof al vele oorlogen zijn onstaan, helaas).