Ruthless: steevast de Grenzeloze Vlaardingse Reus met (retro)perspectief

Ruud hoe gaat het met je? Kun je tegenwoordig nog een beetje normaal over straat?
Jawel hoor, ik ben geen Jan Smit of Gerard Joling, haha.

Maar met jouw lengte, word jij tijdens het boodschappen doen bij de plaatselijke 'Appie' niet vaak herkend dan?
Ja best vaak eigenlijk. Soms hoor ik ze over me praten als ik in het gangpad ernaast sta, maar dat is alleen maar leuk joh.

Alles begon met de housemuziek. Dus kun je, om maar weer eens bij het begin beginnen, ons wat meer vertellen over hoe jij in aanraking bent gekomen met het muziekvirus en hoe jij uiteindelijk zelf als ‘aansteker’ in het dj-vak bent gerold?
Als kleine jongen van 6 à 7 jaar oud luisterde ik al elke week naar de Top 40. Ik nam het ook elke week op. Ik was helemaal wild van muziek. Mijn vader is zanger, dus het entertainmentbloed zal ik ongetwijfeld van hem hebben. Op een gegeven moment wekte house mijn interesse. Ik hoorde die muziek voor het eerst bij kennissen van mijn ouders. Zij hadden een zoon van een jaar of 15 en die luisterde altijd Turn Up The Bass cd’s. Toen ik ze hoorde dacht ik: wow what the fuck is dit!? Dit moet ik ook hebben! Dus ik van mijn schaarse spaarcenten af en toe zo’n cd kopen, echt helemaal geweldig! Turn Up The Bass 8 was trouwens de eerste cd in die stijl die ik kocht. Daarvoor huurde ik ze altijd bij de bibliotheek en zette ze op tape. Muziek was toen nog heel speciaal en niet zo makkelijk te krijgen. Tegenwoordig is dat niet meer zo, doodzonde dat mensen van de nieuwe generatie dat gevoel nooit meer zullen meemaken op die manier.

Op de middelbare school hoorde ik voor het eerst hardcore/gabber. In het begin dacht ik: dit is iets te snel voor mij, maar later raakte ik er zwaar verslaafd aan. De overgetapete Thunderdome en Rave The City cd’s waren niet uit mijn gare walkman te slaan, haha! Ik ging toen ook voor het eerst naar hardcore feesten, Hardcore Overdose in de Maddox (Vlaardingen) en Nightmare in de legendarische Energiehal (Rotterdam). Toen ik op de 6e of 7e Nightmare was, kwam The Prophet het podium op om zijn nieuwe plaat ‘Big Boys Don’t Cry’ te promoten. Hij gooide een stuk of 5 whitelabels het publiek in. Eén daarvan ving ik! En ik mag wel zeggen dat ik vanaf dat moment ongeneeslijk verslaafd raakte aan vinyl. Dit verhaal heb ik ‘m uiteraard eens persoonlijk verteld. Dat vond hij erg leuk om te horen.

Wat was dan het allereerste stuk vinyl dat je daadwerkelijk zelf aanschafte?
Uhmm, volgens mij 'Tiny Tot – Discoland', of die eerste X Rated. Die met die ‘Spaceman’ sample.
Het is een van die twee… dacht ik, hahaha.

Maar, je vader is dus zanger! Wat voor een type is het eigenlijk? Had hij vroeger toevallig ook nummers met van die oldschool-achtige housebeats eronder of hield hij het bescheiden bij zingen alleen?
Hij is een beetje Rene Froger-achtig denk ik, veel Engels maar ook af en toe Nederlandstalig. Hij had zelfs een klein hitje: ‘Martin Eden – Donder, Donder Nu Maar Op’, die in 1988 net niet de Top 40 haalde, maar wel 1 in de Tipparade en 1 in de Nederlandstalige Top 20 werd. Het nummer was geschreven door Vader Abraham, hehe. Maar mijn pa is uiteindelijk niet doorgebroken helaas. Daarom is hij nu extra trots dat het mij wel gelukt is.

Daarover gesproken, het grote publiek kent je nu natuurlijk voornamelijk van je ‘jump’-platen en aanverwante dj-sets. Wanneer ontdekte jij deze sound precies en wat hield jou in de stevige greep van die muziek?
Ik ontdekte het in 1997 ofzo... Man wat gaat die tijd hard joh, pfff! Toen ik die platen voor het eerst hoorde dacht ik echt: damn, dit is oldschool maar dan in een nieuw jasje. Het paste helemaal bij mij, het was gewoon mijn sound. Ik was, en ben nog steeds, helemaal gek van oldschool. Gasten als Paul, Panic en Darkraver draaiden toen bijvoorbeeld platen van Mark V & Poogie Bear, Trajic en DJ Bam Bam, van het grote Underground Construction label uit Chicago. Ik vond dit echt dé shit. In het begin was het zeer moeilijk deze platen te bemachtigen. Maar als het lukte, was het dus ook nog eens extra leuk om ze te draaien. Het was trouwens in die tijd normaal om je hardcore-set te beginnen met oldschool en jump (toen heette het ‘newstyle’). Vooral in de regio Rotterdam draaide bijna elke hardcore dj ‘newstyle’ aan het begin van zijn of haar set.

De Belgen kwamen in die tijd onder andere met het label Jumper Records, met releases van Da Boy Tommy, Da Rick en DJ Frank. Ook Paul en Neophyte droegen hun steentje bij aan de jump/newstyle door met Da Tekno Warriors te komen. ‘Da Tekno Warriors feat. DJ Bam Bam - Pump Up Da Bass’ vind ik nog altijd één van de vetste platen aller tijden.

Voornamelijk samen met Maarten Vorwerk blijf je bescheiden successen boeken met het produceren van diverse dancetracks. Hoe zijn jullie elkaar tegen het lijf gelopen en hoe is die samenwerking uiteindelijk ontstaan?
Nou, ik ging in 1999 of 2000 werken bij Digidance, een platenmaatschappij in Maassluis. Ik stond er in het magazijn, omringd door platen en cd’s. Toen had ik zelfs een SL 1200 op mijn bureau, ik was in de hemel, haha! In 2002 kwam Maarten ook in het magazijn te staan als versterking. We kwamen er al snel achter dat we beiden helemaal gek waren van muziek, en dan vooral hardcore en oldschool. Maarten was bezig met produceren en ik ook, dus besloten we samen eens wat te gaan maken. We zijn toen in de oude Klubbheads studio in Vlaardingen gaan zitten en hebben daar onder andere ‘I Feel Like Dancin’, ‘Whores In Da House’ en een remix voor Benny Benassi’s ‘Satisfaction’ gemaakt. Daarna is het balletje goed gaan rollen.

Maarten en ik zijn echt een perfect duo. Hij is de audiotechnische man, ik ben degene die weet hoe een plaat moet klinken in de clubs. In de loop der jaren zijn we allebei uiteraard verder gegroeid qua produceren. Vooral Maarten is echt een meester in het uitmixen en het met een enorme snelheden uitpoepen van goede platen. Ik ben vaak iets té precies en blijf soms te lang doorgaan met een plaat. Gelukkig is Maarten er dan om mij even op te jagen of stiekem de versie die ik nog niet af vind alvast naar de fabriek te sturen, haha!

Samen zijn jullie op veel fronten actief. Welke muziekstijlen hebben jullie eigenlijk allemaal al op de werkbank gehad? Gaan jullie je nog eens storten op iets totaal anders?
We zijn vooral bezig geweest met jump de laatste jaren, maar dan wel in onze eigen stijl. Maar ook met hardcore, hardstyle, techno, house, trance en club. Het is volgens mij niet gezond om je hele leven met 1 muziekstijl bezig te zijn. Daarom wil ik de komende jaren nog breder gaan produceren. Eigenlijk zou ik in elk genre wel een dikke plaat willen maken.

Jullie allereerste 'Ruthless & Vorwerk'-release, ‘I Feel Like Dancin'’, uit 2003 was een regelrechte klapper en plaveide, na de Belgische periode aan zich voorbij te hebben laten gaan, voor een groot deel de weg voor ‘jump’ in Nederland. Was het een bewuste keuze om zo’n type plaat te produceren?
Ja, ‘I Feel Like Dancin’’ was dé plaat die ik altijd al had willen maken: oldschool in een nieuw jasje. Die plaat paste helemaal bij mij. In die tijd werd ik geïnspireerd door platen als ‘SOLO - The Church’... Wat een vette plaat is dat nog steeds zeg! Maarten was nog niet zo thuis in die stijl en wist niet echt wat hij ervan moest verwachten. We waren dan ook erg blij dat het zo’n klapper werd. De plaat stond op een gegeven moment zelfs nummer 1 in de Nederlandse Dance lijst.

Je eigen platenlabel ‘Square Beats’ leek eerst nogal beperkt tot eigen releases en die van naaste, Nederlandse collega’s. Later breidde het geluid uit en kwam er zelfs een soort van sublabel (‘Square Limited’), voor de meer Franse techno sound. Wat is jouw visie voor beide labels?
‘Square Beats’ was in eerste instantie puur bedoeld om onze producties op te releasen. Op een gegeven moment werk je samen met de grote namen uit de scene: Greg C, Bassdrum Project, Technoboy, Manu Kenton en Ghost. Daar wordt een label uiteindelijk alleen maar sterker van. Square Beats ontwikkelde zich in korte tijd tot één van de beste jumplabels, en die status wil ik dan ook echt proberen te behouden.

Met Noise Provider zijn Maarten en jij de Franse techno / techstyle kant opgegaan. Hebben jullie dit puur gedaan om met de trend mee te gaan of vinden jullie dit minimale geluid ook helemaal te gek?
Ja man, eigenlijk vind ik het maar ruk, haha. Nee, natuurlijk niet... Ik was er al fan van vanaf het eerste uur en de eerste schuur! Ik draaide bijvoorbeeld in december 2004 rond een uur of 2 ’s nachts als laatste plaat ‘Manu Kenton - Petrol’ in een uitverkochte Matrixx. Vijf procent van de bezoekers ging los, de rest dacht echt: ’what the fuck is dit?!’. Haha, dat vind ik nou leuk dacht ik toen.
Met het recentere ‘Knock Out’ ging ik sowieso al meer richting de ‘tek’. Met Noise Provider hebben we echt een eigen sound neergezet, geen doorsnee 'tek'/techno, maar gewoon ons eigen ding. 'Tek' in de Ruthless & Vorwerk stijl.

Al 4 jaar heb je een hele interessante en kwalitatief hoogstaande compilatiereeks, de ‘DJ Ruthless presents’-serie. Wat zijn volgens jou de criteria voor maken van zo’n puike rits aan cd’s? En waarom is de titel van de reeks telkens aan verandering onderhevig geweest?
Dank je. Ik besteed echt heel veel aandacht aan mijn nieuwe compilaties. Ik stel dan ook hele hoge eisen voor mezelf. Uiteindelijk moet ik er echt 100% achter staan. De tracks moeten bijvoorbeeld niet te snel vervelen, er moet veel nieuwe en exclusieve shit op staan, het moet foutloos zijn qua mixen en de mastering moet ook goed zijn.
Wat de titel betreft, in het begin had ik zelf weinig inspraak, dus toen was de titel naar mijn mening zelf ook nog niet ok. Later werd dit dus ‘DJ Ruthless presents’. De mensen weten nu onderhand wel gewoon wat ze kunnen verwachten.

Je compilaties zijn altijd een afspiegeling van wat je als dj zelf veelal draait. Je dj-sets zijn redelijk divers en bestaan uit platen uit alle uithoeken van de ‘hard dance’ scene. Welk type platen gaan altijd mee in de koffer en op welke manier stem jij je platen af op het publiek waarvoor je draait?
Ik heb altijd hardcore en oldschool bij me, met die muziek ben ik begonnen dus ik probeer daar altijd iets van terug te laten horen in mijn sets. Platen als ‘Hit Hard’, ‘Delirium 2002’, ‘Buck ‘m Down’, ‘Raveworld’ en ‘Thunderground’ zullen mijn koffer niet snel verlaten.

Als dj draai je voor het publiek en voor de organisatie die jou inhuurt. Dus als het publiek je platen niet leuk vindt, dan moet je alles uit de kast halen en de boel even aftasten. Je moet je niet totaal anders voor gaan doen, maar je moet je wel een beetje kunnen aanpassen vind ik. Ik kan wel een uur lang underground tek of techno gaan lopen draaien, maar als daardoor de zaal leeg loopt, is het waarschijnlijk de laatste keer geweest dat ik daar heb gedraaid.

Tegenwoordig is het aanbod aan dj's niet meer bij te houden. Op welke manieren probeer jij je te onderscheiden en het publiek iets extra’s en persoonlijks te geven? En is het moeilijk jezelf als draaiende en als muziekmakende artiest staande te houden?
Ik probeer altijd mijn eigen ding te doen: ik mix snel en ik laat veel verschillende stijlen de revue passeren. Produceren is tegenwoordig essentieel denk ik. Dus ik maak eigen edits van platen, eigen intro’s, ik test nieuwe tracks en ik probeer altijd de nieuwste platen te draaien. Je moet constant bezig zijn met nieuwe en als het even kan, ook met vernieuwende dingen. Maar dat laatste is helaas makkelijker gezegd dan gedaan.

Je bent een veelzijdige dj. Werkt die grote ‘jump’-stempel op je reet dan niet af en toe in je nadeel? Zeker nu die ‘jumpstyle’-dans met bijbehorend kinderachtig imago door velen wordt uitgekotst en ook de term ‘jump’ daarmee nogal bevuild lijkt.
In begin zag ik dat probleem niet zo, maar nu wel. Vooral omdat het nu, ten onrechte, gelinkt wordt aan die kindermuziek met dat bijbehorende dansje inderdaad. Ik draai early hardcore, oldschool, jump/tek, club, techno en zelfs house. Zo’n jump-stempel is dan af en toe wel jammer, maar ik schaam me er zeker niet voor hoor.

Het is sowieso allemaal erg hard gegaan met al die verschillende hokjes. In 2002 draaide ik nog als resident. Toen werd er in 1 zaal echt alles gedraaid, dus van groovy tot hard. En iedereen vond het leuk. Nu heeft elk beestje een andere naam en moet elke substroming ook z’n eigen zaal en eigen publiek hebben. Maar goed, het is niet anders helaas. Stel je nou toch eens voor... dat je naar een feest gaat dat begint met oldschool, house en electro, dan verder gaat met techno, jump, hardstyle, early hardcore en hardcore als afsluiter heeft. Dat zou toch weer geweldig zijn?

Toch werd er de laatste tijd nog wel eens uit verschillende hoeken geroepen dat je het serieuze karakter van ‘jump’-muziek mede naar de knoppen hebt geholpen. Men verwijst dan naar de succesvolle ‘Jeckyll & Hyde’-nummers die je samen met Vorwerk maakt. Wat vind je van dit soort harde aantijgingen?
Ik lach daar maar om. In het begin greep het me echt aan en reageerde ik nog wel eens een enkele keer, maar daar doe ik niet meer aan, zonde van m’n energie. De Jeckyll & Hyde tracks zijn gewoon goede, brede tracks. Vandaar dat ze zo goed zijn aangeslagen bij het grote publiek, denk ik. En dat een simpel Youtube-videoclipje een massale dans-hype veroorzaakt, dat kan je van te voren natuurlijk onmogelijk voorspellen.

Ik had zelf in ieder geval niets te maken met die live-act, ik doe mijn ding alleen als Ruthless en Noise Provider. Voor andere dingen heb ik geen tijd. De act bestaat trouwens onderhand niet meer, het is nu gewoon 1 dj.

Die tweede J&H-single, ‘Freefall’, kende een nummer 1 notering in onze vaderlandse hitlijsten. Hoe kijk jij terug op deze gebeurtenissen en hoe waardeer jij deze behaalde resultaten persoonlijk?
Twee jaar geleden zeiden Maarten en ik tegen elkaar: wat zou het gaaf zijn om ooit een nummer 1 hit te hebben in de Top 40. En dat gebeurde gewoon meteen al in 2007! Het is echt onbeschrijflijk om je plaat elke dag op de radio te horen en op tv te zien. Als je als producer zegt dat je dat niet gaaf vindt dan lieg je dat je barst, of dan ben je een heel apart geval.

Echt zoveel collega’s uit de hardcore, hardstyle, jump en house scenes die ik tegenkom, hebben respect voor wat wij gepresteerd hebben met Jeckyll & Hyde. Dat waardeer ik ook echt. Soms sta je er ook niet bij stil wat er allemaal gebeurd is in 2007. Evenaren zal moeilijk worden, maar we willen dit soort resultaten in ieder geval ook in het buitenland proberen te gaan behalen.

Is dat negatieve imago rondom de scene waar je voornamelijk in actief bent dan bijvoorbeeld voor bepaalde organisaties een reden geweest je niet meer te boeken?
Tot nu toe nog niet echt, hopelijk blijft dat zo. De meeste organisaties weten ook dat ik breed draai en me makkelijk aanpas. Ik merk wel dat ik nu meer in het buitenland draai dan in Nederland, dus ik heb gelukkig nog zat te doen.

We vinden jou in de Partyflock-agenda steeds vaker terug als Noise Provider. Is dj Ruthless niet interessant meer?
Ik denk omdat het een nieuwe naam is. Er is, ondanks het kleine wereldje, een sterke behoefte aan nieuwe namen. En omdat ‘tek’ nu hot is, is het een logisch gevolg dat ik onder Noise Provider meer boekingen krijg.

Als dj kom je vaak in aanraking met fanatieke feesters die graag een verzoekje willen plaatsen. Wat was het meest absurde platenverzoek dat je ooit hebt gehad?
Ik denk ‘I Feel Like Dancin’’ van Darkraver, hahaha! Die vergeet ik echt nooit meer, dat was in de Hollywood Music Hall. Echt een typisch ‘MP3-generatie’ gevalletje, sjonge jonge...

En elke dj komt in zijn/haar carrière zeker minstens één keer op een verkeerd feestje terecht. Welk fout feestje vergeet jij nooit meer en hoe ben jij er je set doorgekomen?
Dat was een feest in IJsselstein geloof ik. Ik moest van 23:00 uur tot 0:00 uur draaien, lekker opwarmen dacht ik dus. Dus ik kom binnen en hoor echt alleen maar snoeiharde hardstyle op 160 bpm. Eigenlijk wilde ik toen meteen weer naar huis, maar ja, je wordt er voor betaald, dus dat kon ik niet maken helaas. Ik was nog niet bij de booth aangekomen of er komt een klein meisje naar me toe. Vraagt ze: ‘Jij gaat toch wel wat harder draaien hè? Want deze herrie kan ik niet meer aanhoren!’. Toen wilde ik helemaal naar huis!

Goed, ik begon toch maar met draaien en iedereen stond op een gegeven moment met z’n armen over elkaar langs de kant. Dus er was niemand op de dansvloer, zoals ik al verwacht had. Op een gegeven moment gaat er één of andere kansloze nerd voor me staan, met z’n 2 middelvingers omhoog, en dat ongeveer 10 minuten lang. En om het feest helemaal compleet te maken, ging de man ook nog eens aan mijn plaat zitten toen ik me even omdraaide. Uiteindelijk is er toen maar een uitsmijter voor de booth blijven staan. Gezellig!

Je was lange tijd de huis-dj van de Vlaardingse club Maddox. Hoe ben jij eigenlijk aan je eerste residentie gekomen?
Dat was via een mix-tape van mij. Een vriend van me had deze stiekem aan een party organisator gegeven. En deze man maakte onder andere de line-up van de Kozmoz in België. Daar werd ik toen dus resident, samen met Reflect en Geoff draaide ik hardcore daar.

Je bent dus voortdurend intensief met geluid bezig. Zitten je trommelvliezen, hamer en aambeeld nog enigszins op hun juiste plek?
Ja dat is het enige grote nadeel van dit beroep. Ik heb een flinke gehoorbeschadiging opgelopen de afgelopen 13 jaar. Vooral toen in mijn resident tijd stond ik vaak de hele nacht in en rond de dj booth, bij die snoeiharde en vaak barslechte monitoren. Ik heb links -20% en rechts -70%, op spraakniveau zeg maar. Dus vooral rechts hoor ik bepaalde toonhoogten niet meer. Ik heb ook constant een piep in allebei mijn oren. In het begin werd ik er helemaal gek van toen ik ’s nachts in m’n bed lag, maar nu ben ik er gelukkig aan gewend.

Daarom zou ik ook heel graag tegen iedereen willen zeggen: haal die oordoppen! Vandaag nog! Als je er te lang mee wacht, dan krijg je dit, en dat wil je echt niet. Wist je dat ik 2 jaar geleden eigenlijk al niet eens meer mocht draaien? Maar ja, mijn passie geef ik niet zomaar op, ik leef voor muziek.

Je krijgt er natuurlijk ook veel voor terug. Wat is voor jou echt dé ultieme waardering voor de dingen die je doet voor de muziekscene?
Als iedereen los gaat op jouw platenkeus en jouw eigen muziek, dat is en blijft de reden dat ik nu fulltime dj en producer ben. Dat gevoel is gewoon onbeschrijflijk.

Afgelopen oktober mocht je op Thrillogy een hele zaal plus bijbehorende line-up verzorgen. Hoe heb je dit event ervaren? Is het centraal stellen van een bepaalde artiest en zijn/haar sounds iets dat we in de toekomst vaker zullen gaan zien?
Thrillogy was geweldig! Ik voelde me dan ook zeker vereerd dat ik van b2s die kans heb gekregen. Het was heel hard werken om alles te regelen, maar vooral de spanning en het 8 uur lang op ’t podium staan was erg zwaar.
Het laatste uurtje early hardcore draaien met Jeroen (Neophyte) en Dov (The Prophet) was voor mij het hoogtepunt van de nacht, en ook wel een hoogtepunt uit m’n carrière. Ik vond het ook één van de beste feesten van 2007, en met mij 99% van de bezoekers geloof ik. Het was een nieuw concept, heel gewaagd van b2s, maar zeer geslaagd denk ik. Dit jaar zal het feest zeker bomvol zijn!

Dit jaar zal ik trouwens mijn eigen Square Beats-bunker hosten op Q-Base. Van 0:00 tot 6:00 zullen GJ Warez, Bassdrum Project, Chicago Zone en Kaoz & Ewe de herrie gaan verzorgen. En ook ikzelf, uiteraard als Ruthless én als Noise Provider. Dus allemaal effe komen feesten daar, wordt gezellig!

Over feesten gesproken, het is misschien moeilijk te accepteren, maar je wordt dit jaar toch echt 30 jaartjes oud. Voel jij je niet te oud worden in een scene met steeds meer jonge honden?
Haha die 30 ja. Hij komt eraan. Pfff... Ja, ik voel me vaak wel oud, maar dan ga ik even bij een Paul, Prophet of Darkraver staan om me weer even jong te voelen. Haha, no offence guys!

Er gaat dan vast ook een groot knalfeest komen. Wat mogen we precies verwachten die dag?
Jazeker, mijn eigen 30th B-Day Bash! Ik heb al 3 jaar geen Birthday Bash meer gegeven, dus het wordt weer eens tijd zeg. Ik vier ‘m sowieso zaterdag 13 september in Complex, en waarschijnlijk ook ergens in Nederland. Je kunt een breed avondje verwachten, zoals je van mij gewend bent. Dus niet 1 stijl, maar reken in ieder geval op jump, French tek, techno, hardstyle , oldschool, early hardcore en hardcore.

Niet alleen was je afgelopen jaar weer veelvuldig te zien en te horen op de grotere Nederlandse happenings, maar ook mocht je weer zo nu en dan een bezoek brengen aan de intiemere clubs. Kun jij het verschil in sfeer en beleving beschrijven wanneer je deze belevenissen naast elkaar legt.
Ja, het is allebei echt supergaaf. De grote feesten in Nederland, daar doe je het eigenlijk voor, maar de kleinere clubs kunnen vaak net zo gaaf zijn. Ik was vorig jaar op een besloten feestje van 30 man en dat vond ik veel vetter dan de dag erna toen ik op een feest van 10.000 man stond te draaien. Klinkt misschien heel gek, maar het was echt zo!



In de Franse clubs krijst het publiek continu enthousiast als een stel ouwe wijven en is het op de dansvloer vaak één maffe, losgaande boel. In Nederland lijkt het soms wel de omgekeerde wereld. Waarom ondervinden wij in Nederland die Franse sfeer zo weinig?
Het verschil zit ‘m in wat de mensen gewend zijn, denk ik. Het draaien in beide landen is gaaf, maar een avond in een Nederlandse disco is totaal anders dan een avond in een discotheek in bijvoorbeeld Noord Frankrijk. De mensen komen daar echt puur om te feesten en voor de muziek. Ze zijn nog niet zo ‘verwend’ als hier. Hier heb je op elke hoek van de straat een feest en elke week wel een groot event met een bizar grote line-up. En dan nog lees je hier soms nog opmerkingen als: 'Wat een kut line-up!'.

Wat is jouw meest schitterende en meest vage buitenlandse draai-ervaring van de afgelopen tijd?
Mijn mooiste ervaring is wel de eerste keer draaien in de H2O en Le Cap’tain clubs, beiden in België, tegen de Franse grens. Voor die tijd wist ik niet dat het mogelijk was dat het geluid van de mensen boven het zaalgeluid uit kon komen. Respect! En laatst was ik bijvoorbeeld in de Lagoa , waar ik 2 uur lang echte techno kon draaien. En los dat het ging...Ongelooflijk! Dat kan ik in Nederland gewoon niet.

Het jaar 2007 zit er al weer lang en breed op. Maar wat is voor jou nou dé plaat van het afgelopen jaar?
Ow, dat is zonder twijfel ‘Norton’ van Max Walder en Manu Kenton. Zo simpel, maar zooo effectief. Ik kan me geen andere plaat meer herinneren waarbij ik bijna flauw viel toen ik ‘m voor het eerst hoorde. Ik heb ook, serieus, mijn nek zwaar overbelast omdat ik ‘m zo vaak in de auto draaide en als een halve zool mee zat te doen met m’n hoofd. Ik heb er 3 weken echt zwaar last van gehad, haha!

Er gaan hard-nek-kige geruchten dat je met onder meer diezelfde Manu Kenton de studio in bent gedoken. Er gaat dus binnenkort iets interessant van jullie beiden uitkomen. Waar moeten we aan denken, meer hardtechno of toch meer jump gericht materiaal?
Ja dat klopt ja, dat wordt uiteraard hardtechno. Het gaat een ‘Ruthless & Vorwerk vs. Manu Kenton’ worden. Je gaat dan ook echt de combinatie van onze stijlen horen, dat vind ik echt gaaf. Hij gaat zeer spoedig uitkomen op Square Beats.

Er zitten vast nóg meer co-ops in de pijplijn. Welke samenwerkingsverbanden gaan er binnenkort nog meer gesmeed worden?
Onder andere met Coone, The Playboyz en nog wat andere, meer voor de hand liggende namen. Ook een aantal hele opvallende namen uit andere harde stijlen. Zo ben ik vorige week met Frontliner de studio ingedoken, en voor de rest staan er samenwerkingen gepland met onder andere Darkraver, Technoboy en The Viper.

Dit jaar belooft een interessant jaar voor de (serieuze) jump-scene te worden. De tech/tek-stijlen zal naar verwachting een nog grotere rol gaan spelen. Hoe denk jij daar over? Verlang je nog wel eens terug naar een eerdere periode?
Ja ik verlang, samen met elke fan denk ik, zeker wel eens terug naar vroegâh. Maar ja, dat is met veel dingen. Je leeft nu, en daar is ook niks mis mee. 'Tek' is erg gaaf maar ik heb het altijd gezien als extraatje omdat de mensen op de dansvloer het niet lang trekken. En je draait tenslotte voor de mensen.

Op internet zie je nu dat 'tek' helemaal gaaf is, maar in de realiteit zijn er maar heel weinig plekken waar je een paar uur lang 'tek' en hardtechno kan draaien zonder dat de dansvloer leegloopt.

Het is in bepaalde muzikale kringen nog altijd een opvallende vertoning: jezelf een vrouwelijke alias aanmeten. En verkleedpartijen hier en daar zijn ook niet van de lucht. Heb je al overwogen dit ook voor jezelf te doen?
Nou, ik ben een hoop van plan in 2008, maar een tweede ‘Kelly’ zit er niet in, haha.

Geen travestieshows dus om je lekker te kunnen uitleven. Waar houd jij je dan eigenlijk door de week wel mee bezig?
Alles wat met produceren en draaien te maken heeft. Heb sinds een paar maanden een nieuwe studio, dus ik kan er weer maximaal tegenaan. In mijn vrije tijd doe ik het liefst gamen, dvd’s checken en af en toe uitgaan. Owja, en veel chillen!

Niet alleen ben je een liefhebber van oude klappers op muzikaal gebied, ook ben je een fervent retrogamer. ‘Pong’ is al zo oud als de weg naar Rome, evenals ‘jump’. Zie jij een verband?
Haha, ja retro games zijn gewoon het vetst: simpel maar effectief. Dat geld ook voor de oldschool, jump en hardcore uit de jaren ‘90. Het hoeft allemaal niet zo moeilijk! Pacman kan ik nog steeds uren spelen, net als Streetfighter II op de SNES. Weinig mensen die mij/’Ryu’ kunnen verslaan.

Voor welke game zou jij de soundtrack willen maken?
Voor een Final Fantasy game; heerlijk die zweverige deuntjes. Ik luister het graag als ik het erg druk heb. Of voor een hele vette First Person Shooter, dan kan je wat ruigere dingen maken.

Is het nu eigenlijk ‘game over’ voor ‘jump’ in Nederland, gezien er landelijk niet zo erg veel meer georganiseerd wordt?
Nee denk het niet, maar voor de naam ‘jump’ wel. Deze is ten onrechte gelinkt aan het dansje en bijbehorende hype. De grote organisaties blijven gewoon jump/French tek area’s houden op de grote festivals. Dat is natuurlijk een goede zaak en het zegt genoeg over de scene. Zij weten immers hoe het echt in elkaar zit en dat je er nooit een platte ‘djampstaail hype plaat’ uit de Top 100 of van een skihut cd zult horen. Maar gek genoeg weet niet iedereen dit, en dat verbaast mij nog steeds heel erg. En ik kan me daar soms ook erg kwaad om maken als ik weer een hersenloze comment lees ergens.

Goed, we zullen er eens een eind aan breien, je hebt vast nog wel wat anders te doen. Wil je tot slot nog wat kwijt aan onze leden. Spit it out!
Het mag wel iets positiever allemaal. Laat iedereen in z’n waarde en doe je eigen ding. ‘Respect Music is buy Music’ en fuck die 1-dimensionale hokjesgeest! Voor de rest: lekker blijven feesten in 2008, ik kom jullie vast nog wel een keer tegen.

Enne, check binnenkort mijn compleet vernieuwde site: www.dj-ruthless.com