DJ-Kicks presents Robert Hood

Vergeleken met zo'n 15 jaar terug is het technolandschap behoorlijk veranderd. Nadat we vanuit de jaren '90 de millennium-jaren binnen kwamen, heeft techno een ruime sprong naar voren gemaakt. Er zijn tegenwoordig veel meer substromingen die lang niet altijd even bekend zijn. Natuurlijk, iedereen kent acid-, minimal-, Detroit-, schranz of hard-techno zoals dat tegenwoordig heet, maar de meer abstractere vormen zijn moeilijk in een hokje te plaatsen. Neem daarbij dat ook tech-house, de meer club gerelateerde en meer toeganglijke vorm van techno, die ervoor gezorgd heeft, dat meer producers de overstap van dance en house naar techno hebben gemaakt. Door al deze kruisverstuivingen is er een ruim aanbod aan stijlen, maar als je dan weer gaat kijken naar de hoeveelheid albums en compilaties die uit komen, valt het op dat we bij lange na de overkill aan cd's van begin dit millennium niet halen. Het is zoeken naar de juiste mix, of dat ene album van die artiest die je al jaren volgt.
Daar waar oudere verzamel-series als "Trust the DJ", "Essential Underground", "Fuse Presents", "U60311", "Ekspozicija", "I Love Techno" een zachte dood zijn gestorven, dankzij commercie en de massale opkomst van mp3 en downloads, gaat een handje vol labels stug door met het uitbrengen van kwaliteits-cd's. Deze mixen werden de afgelopen jaren werden voornamelijk aan de man gebracht door een klein select groepje labels, waaronder EPM Selected, "Intec" van Carl Cox", Marco Bailey's "Materia", Polegroup bekend van de "Unknown Landscapes"-serie, het majestueuze Fabric London en niet kapot te krijgen !K7-Records.
Helaas heeft Fabric besloten om na hun 100e releases in beide series te stoppen om iets nieuws te beginnen. Wat dat is nog niet bekend, maar hopelijk pakken zij komend jaar de draad weer op in een nieuw formaat. Blijven Polegroup en !K7 over. Polegroup gaat de laatste jaren lekker. Zij zijn gespecialiseerd in uitermate abstracte techno die ondanks het repetitieve karakter ongelofelijk pompend en opzwepend kan zijn. !K7 is van een heel ander kaliber. Groot geworden door diversiteit, wars van allure en gewoon blijven doen wat hun goed dunkt. Het resultaat is een tot op heden goed lopend label met een catalogus vol kwalitatieve releases. Één van hun parade paardjes is al jaren de "DJ-Kicks"-serie. Hoewel niet iedere editie een even aansprekende naam op de voorkant van de cd heeft prijken, zijn het wel altijd mix-cd's die het beste van de betreffende artiest laten horen. Daarnaast spreken ze altijd wel een bepaald publiek aan, waardoor er voor ieder wat wils is.

Voor de doorgewinterde technoliefhebbers zijn daar de afgelopen jaren Nina Kraviz, Marcel Dettmann, Daniel Avery en Deetron voorbij gekomen. Stuk voor stuk artiesten die ook op andere labels en eerder genoemde series terug te vinden zijn. Aan dat mooie rijtje is recent wederom een aansprekende naam toegevoegd. En wel die van Robert Hood. De Detroit legende en oprichter van het fameuze "Underground Resistance" Label. Daarnaast runt hij M-Plant, zijn eigen label waarop hij ook onder de naam "Floorplan" regelmatig van zich laat horen. Onder dat pseudoniem gebruikt hij voornamelijk een meer housy sound met disco en jaren 70 soul invloeden. Onder zijn eigen naam "Robert Hood"krijg je toch de meer elektronische en abstracte kant van zijn repertoire. Zegt dat dan iets over zijn nieuwe mix hier voor DJ-Kicks? Het antwoord is nee. Wederom laat een artiest zich niet gemakkelijk in een hokje schuiven.

Na het intro is "Focus", welke speciaal voor Dj Kicks is geproduceerd, de eerste track die de voeten van de vloer krijgt. Een plaat die dankzij de kenmerkende claps en langzame opbouw qua stijl doet denken aan zijn Floorplan alter ego. Sommige dingen kan je niet verbergen.Daarna gaan we gelijk de diepte in met "Truncate – Terminal 5" en vol gas door met "Slam – Remain" en zijn eigen "Clocks". Robert laat er geen gras over groeien, er moet gedanst worden en de mix mag niet verzanden in saaie langdradige riedeltjes. Tempo is het devies.
De mix blijft stevig en neigt toch weer richting de "Floorplan" sound, echter is het Mark Broom die daar voor zorgt en niet Robert zelf. Zijn tracks blijven toch in de abstracte dan wel stevige hoek.

De eerste echte mindfuck komt met "Stare5 – We willl Not". Wat een zalige synthline zit er in deze plaat. Een instant klassieker die menig feest zal opleuken. Hoe kan het ook anders, maar hier zit Bryan Zentz achter, de man van "Watch the Sun" en "D-Clash". Hier kan je uren naar luisteren. En als je net bijgekomen bent, gaat Robert weer verder met Gary Beck, Mark Reeve en eigen inbreng "Bond Solid". En solide is het allemaal zeker. Vooral zijn remix van "Signs of Change". De meeslepende synthline snijdt en galmt. Zeker in een grote ruimte gaat dit lekker klinken. Lekker toch, ja tog! Dus …."Make you feel Good"....zeker. Van deze club-banger uit 2014 van Adrian Hour zal je zeker blij worden.
Daarna bouwt Robert gestaag op naar een ultieme climax. "Clouds – Chained to a dead Camel" is al wat ouder maar ramt nog steeds je speakers omver. Alsof dat niet genoeg is volgt het dreigende "Inwards" van Hans Bouffmyhre & Kyle Geiger. Een track met een mooie industriële glans. Robert's eigen Machine Form en vooral "Hall of Mirrors" zijn weer twee pareltjes om in te lijsten. De heldere klanken in laatst genoemde weergalmen zoals zang in een kathedraal en blijven nog lang na echoën tussen je oren. Als je daar al niet enigszins "Confuzed" van was, dan wordt je het wel van de laatste klanken en ritmische snaredrums uit "Protocol". De hyperactieve afsluiter van de mix.

22 Tracks en een paar gesloopte conussen verder, kunnen we dan ook concluderen dat ook deze DJ-Kicks-editie weer een meesterlijke mix is geworden, die van begin tot eind blijft door pompen. Robert schuwt de oudere platen niet en heeft daarbij een aantal gloednieuwe tracks verzameld om zodoende een gevarieerde mix voor te kunnen schotelen.
Zeker na een aantal keer luisteren blijkt hoe geraffineerd Robert zijn mix heeft vorm gegeven. Stevige tracks worden op de juiste momenten even afgewisseld met platen die meer melodie en warmte bevatten. Door pompen of juist even meer de abstracte kant op, het kan allemaal.
Na voorgaande edities is ook dit weer een geslaagde editie, die de komende tijd kan gaan zorgen voor de nodige plezierige luistermomentjes.