DJ-Kicks presents Deetron

De Zwitser Samuel Geiser kennen we al lang.... heel lang. In 1998 verschenen de eerste EP's onder de naam "Deetron" en "Soul Mate". Vrij rauwe en ongepolijste tracks die zo het begin vormden van een nog steeds voortdurende succesvolle carrière. Nu 20 jaar later is Deetron een begrip in het techno-wereldje. Behalve dat hij als dj zo ongeveer overal heeft opgetreden waar je je maar kan voorstellen, is zijn lijst aan EP's en mixen ook flink gegroeid. Zoals een kameleon van kleur verschiet zo past Samuel keer op keer zijn stijl aan aan de huidige trends en mogelijkheden, waarbij het 'ongepolijste' in de loop der tijd vervangen is door 'verfijnd'. Zijn mixen voor series als Fuse, Fabric en Balance zijn ongeëvenaard, razend populair en gaan als zoete broodjes over de toonbank. Daarnaast zijn er nog de uitstapjes waaronder Raveline, RA-312, Fact-Mix-159 en Deetron's Green Selection. Vooral laatst genoemde is een aanrader.

Samuel is niet de persoon ernaar die ons enorm veel 'spamt' met zijn producties of mixen. Liever kwaliteit dan kwantiteit. En laat dat nu net zijn grootste troef zijn. Juist doordat hij zo weinig mixen uitbrengt, zijn de mixen die hij maakt tot in de puntjes verzorgd. De platen zijn met de grootste zorg uitgekozen en met minutieuze precisie aan elkaar geregen tot een samenhangend geheel. Dat is het management van het gerenommeerde "!K7 Records" ook niet ontgaan. Dus na zo'n 4 jaar stilte en wachten, is het moment daar dat Sam zijn geniale mix-kunsten mag etaleren voor een compilatie-mix van het label. Na Maceo Plex, Matthew Dear, Jackmaster, Nina Kraviz, Marcel Dettmann en vele anderen die hen voorgingen, mag ook Deetron zijn naam bijvoegen aan de lange lijst aan "DJ Kicks". Wederom een mooie prestatie die hij van zijn "to-do"-lijstje kan schrappen. Over de mix zelf zegt Deetron:



Samuel begint zijn mix met een combinatie van dromerige klanken en een soort van oriëntaals sitar getokkel, afkomstig van Carl Craig's uit 1997 stammende "Goodbye World", waarbij langzaam aan de synth-klanken de overhand krijgen en een eerste bassline voet aan de grond krijgt. Late-night start-up techno, van de beachclub naar de dansvloer om de eerste pasjes te zetten op zeer subtiele en uitermate ontspannen klankpatronen, vergezeld van de rustig opkomende drumpartijen. Bongo's, soulvolle zang en echoënde organs bereiden ons voor op een broeierige opbouw. New Orleans, de donkere achtertuin van Louisiana, het authentieke geluid van de jazzclub, piano en emotie. Dat is het begin van Samuel's mix.
Met het lome "Song with Blue"van Roman Flügel vervolgen we onze weg langs de obscure nachtclubs, ditmaal in New York of Detroit. Ondanks dat er meer ritme in de mix komt blijft alles relaxt en easy. Geen vol pompende bassen en luid scheurende synthesizers maar geraffineerd opgebouwde tracks met een hoop sfeerelementjes. De vocalen van Julie Dexter zijn vermengd met de ritmes van Morgan Geist, zodanig gemixt dat je de platen nauwelijks uit elkaar kan trekken.
Met de blije klanken van Aardvarck springt Deetron even terug naar de minimal-sound van zo rond 2005. Ondanks dat begint de mix nu toch wel lekker los te komen.
Op 13 vinden we de eerste inbreng van Deetron zelf. Het wat zeurderige "Choose me", welke verweven is met de warme klanken van "Ron Trent & Chez Damier – Morning Factory".
Over warme klanken gesproken, "Thing 1" is de opbouw naar een energieker deel van de mix, te beginnen met "Children of the E". Meer ritme, bassen die opeens hun plek opeisen in de mix en een vibe die je als een magneet naar de dansvloer trekt. Oldschool synths die de rust verdrijven, door het stuckwerk van het plafond te scheuren. Dit is de opmaak voor een nachtje gymnastiek voor gevorderden met HNNY en Tony Allen. Vooral de Afrikaanse klanken in "Kilode" zullen voor de nodige danspasjes zorgen.
Samuel neemt hierna weer wat gas terug maar blijft nog steeds verrassen met de frisse melodielijnen en vrolijke deuntjes van Black Dog Productions. Maar vooral de korte inbreng van Deetron zelf, helaas "Untitled" is zeer te versmaden. Meeslepende techno van een hoog niveau.
Op de achtergrond bouwen de bassen alweer op om ons te trakteren op een volgende uitbarsting, met als hoogtepunt toch wel de vunzig pompende ghetto-techno "Let the Church" van Floorplan.
Het is alleen zo jammer dat we hier behoorlijk lang op hebben moeten wachten. Ondanks de mooie platen die nog volgen, waaronder een klassieker van Terrace uit 1991 van Djax Records, komt het niet meer tot zo'n climax. Melodieuze en meer experimentele tracks van o.a. Derrick may, Equiknoxx en DJ Bone bouwen langzaam af naar een ultiem chill einde, waarbij de licht industiële atmosfeer van K-Lone ons tezamen met de zang en lome beats van Jessy Lanza in slaap wiegt. Flirt Deetron hier toch nog even met electronic-pop? Hoe dan ook, het zit er helaas weer op voor deze editie van DJ Kicks.

Dat de "DJ-Kicks"-mixen vaak net even wat verder gaan dan wat we normaal van een artiest gewend zijn, mag ondertussen wel bekend zijn. Ook Samuel Geiser heeft zich niet ingehouden en is met een flink gevulde platenkoffer de diepte ingedoken om daarna met deze mix weer aan het oppervlak te verschijnen. Melodie, emotie en ritme komen allemaal in meer of mindere mate aan de orde. Dat deze mix goed voorbereid is, blijkt wel uit het feit dat hij het niet schuwde om platen uit lang vergeten tijden te mixen met de allernieuwste producties. Van 1997 schiet hij naar 2010, terug naar 1985 en door naar 2012. Via tussenstops in 2017, 2009 en 1991 belanden we uiteindelijk in 2018 en toch eindige we weer in 2013. Een muzikale reis, waarbij hij van uitermate rustige techno en jazzy house doorschiet naar mainfloor-pumping-beats, om daarna terug te schakelen met meer experimentele producties. Om terug te komen op de vraag: "is de mix plezierig om naar te luisteren, naadloos gemixt en gevarieerd?!" Ja, Deetron is ruimschoots geslaagd met zijn editie voor DJ-Kicks.

Download of koop DJ Kicks - Deetron →