Verleden en tegenwoordige tijd liefde.

Vroeger toen de koeien nog met de hand werden gemolken en katoenen luiers gewassen werden was liefde een heel ander begrip dan tegenwoordig. Men leerde elkaar kennen en gingen rustig afspreken op de woensdag avond, dat was immers de enige avond dat de jonge mensen van huis mochten. En af en toe in het weekend, als het maar niet te laat werd.

Vervolgens gingen er talloze weken misschien wel maanden voorbij tot dat de eerste kus kwam. Wat ook letterlijk een eerste kus voor beide was. Na een jaar/anderhalf jaar nog steeds elke woensdagavond het kei gezellig met elkaar te hebben en af en toe in de weekenden als het niet te laat werd kon men zeggen dat het om echte liefde ging. 1 jaar daarna komt de verloving, en een half jaar daarna een trouwerij. ‘’tot de dood ons scheid’’ en dan écht tot de dood ons scheid. Na beide ja te hebben gezegd en een schitterende huwelijksnacht te hebben doorgebracht. Waar ze beide uiteraard pas voor het eerst seks hadden begint het samenwonen en het onderhouden van een koophuis. Een paar jaar later begint het stichten van een gezinnetje en komen er in 10 jaar tijd 3 prachtige kinderen in hun wereld waar ze hun hele leven lang voor zullen zorgen.

Tegenwoordig kan er na 10 minuten kennismaking worden verteld dat degene van je houd, een week later willen ze je nooit meer kwijt en na een maand is het stel al samenwonend. Een koophuis natuurlijk, je wilt elkaar immers nooit meer kwijt. Na 2 maand komt er een zwangerschap wat natuurlijk gehouden wordt om de liefde die ze voor elkaar hebben. Intussen is het ja woord al gesproken en ligt de baby in zijn ledikantje. 2 maand later komt de factuur op de mat van de advocaat die is ingehuurd om de scheiding rond te krijgen. 2 weken verder woont het stel gescheiden bij de ouders met een hypotheek schuld vanjewelste en een bijstand uitkering. Werken met een kind kan immers niet. Een wereld waar meisjes van 15 het bed in gaan met jongens van 23 die ze dezelfde avond hebben leren kennen is voor mij niet reëel.

Nu wil ik natuurlijk niet zeggen dat iedere alleenstaande moeder met een bijstand uitkering dit heeft meegemaakt en hier en daar zou een forse overdrijving staan. Alleen de grootste irritatie voor mij is dat er liefde kan worden verklaard terwijl je nog niet eens degene zijn naam kan spellen. Maargoed, vroeger was natuurlijk alles beter.