Partyflock
 
­ Nederland

Verdomme

anoniem gepubliceerd op
Verdomme
5 januari 2010
Het mopperen begint voor Bob al bij het opstaan. Het is altijd (altijd!) te koud. Of (soms) te warm, in de zomer. Maar nu is het te koud, want het is weer winter. Of herfst. Verdomme, denkt Bob dan, wat maakt het verdomme uit of het verdomme herfst of winter is, het is verdomme te koud om op te staan. Bob heeft het maar moeilijk, bij het opstaan.

Grommend doet Bob dan wat hij moet doen, en beklaagt zich tegen zijn spiegelbeeld in de badkamerspiegel over nutteloze verplichtingen als tandenpoetsen, douchen, aankleden en – vooral – werken. Want Bob werkt wel, o ja, maar niet van harte. Bob heeft nooit echt een keuze gemaakt in zijn leven, dus werkt hij nu als voltijd administratief medewerker bij een ministerie. Echt zo’n baantje waar je inrolt, zoals Bob zo nu en dan bij een sociale verplichting verkondigt aan een nieuwsgierige toehoorder, die hierna al gauw zijn nieuwsgierigheid vergeet. Bob merkt dat dan meteen, en vloekt dan binnensmonds dat die ander ook zo verdomme interessant niet is anders. Kloothommel. Met je lelijke vrouw.

Zo doorloopt Bob het grootste gedeelte van de week. Verdomme, zou je denken. En dat denkt Bob ook, verdomme. Hij zit gevangen, en hij weet het. Gevangen in een bestaan van printen en archiveren, veertig uur per week. Gevangen in de repetitieve roulatie van zijn eenzame bestaan. Bob is verdomme al vijfendertig, Bob heeft verdomme geen vriendin, de verdomde gootsteen zit verstopt, die verdomde trams zitten altijd veel te vol en hij heeft verdomme nooit zijn rijbewijs gehaald. Verdomme!
“Hey, rustig aan nu even, haal even diep adem. Je moet je niet mee laten slepen met Bob, hoe wil je zijn verhaal anders normaal over kunnen brengen? Je zit de hele tijd alleen maar te vloeken! “
Je hebt gelijk, sorry. Ik kan me alleen zo opwinden hè, over Bob.. die man ziet zijn eigen bestaan zo door de gootsteen spoelen, ware het niet dat die verstopt zit. Ik vind het moeilijk om dan niet verstrikt te raken in een mengsel van frustratie, woede en medelijden. Maar je hebt gelijk, ik zal zijn trieste, eenzijdige bestaan proberen te nuanceren, relativeren.
“Maar dit is toch niet het hele verhaal van Bob?â€
Hoe bedoel je?
“Je weet toch wel dat Bob in het weekend helemaal opleeft?â€
In.. het weekend? Bob?
“Wist je dat niet? Mijn God, en ik zat maar te wachten tot je bij het leuke gedeelte aankwam! Jezus Christus, ik moet hier toch echt even ingrijpen. Man, als je zo door bleef gaan over z’n werk en krakkemikkige doordeweekse leven had je ons alleen maar depressief gemaakt!â€
Ik wist van niets! Ik moet inderdaad zeggen, ik was al bang dat het hele gedoe een beetje pathetisch begon te worden. Alsjeblieft, neem het woord en wijd me in!
“Ok, je hebt al een redelijk plaatje geschetst van Bob z’n ochtenden, en Bob z’n doordeweekse dagen. En, toegegeven, dat is allemaal niet zo verdomd spannend. Maar als Bob vrijdagmiddag klaar is met werken, dán begint zijn leven pas. Man, je zou hem moeten zien als ‘ie thuiskomt! Zijn stropdasje af, zijn gezicht van zuur en bitter naar spontaan en vrolijk, het is alsof Bob zijn huid afstroopt en er een nieuwe, vitale jongeman van amper twintig verschijnt. Partybob!â€
Haha, dat meen je niet.
“Eh? Is dat grappig? Nee, serieus, Partybob, zo heet ‘ie in het weekend. En op Internet. Hij heeft een flinke reputatie zelfs hoor, Partybob heeft zijn gelijke nog niet gevonden in het feestcircuit. Wat ik dus aan het vertellen was; vrijdagmiddag verrijst Partybob uit de as van de schim van zijn voorganger Bob. Vrijdagavond wordt hij vervolgens gesignaleerd tussen de rookmachines en de lasers, tussen de podia en lounges, tussen de stroboscopen en DJ’s, tussen het publiek en de artiesten, tussen de hemel en de aarde. Ook op zaterdag leeft het fenomeen, en gaan de geruchten als lopende vuurtjes de rondte: Partybob is er weer!â€
Verdomme, je zit me voor de gek te houden hier. Hoe kan iemand als Bob, eenzaam en permanent mopperend, grommend tegen zijn spiegelbeeld en medepassagiers opeens zo transformeren? Zelfs als zou je de waarheid spreken, lijkt dat me geen gezonde levensstijl.
“Maar Bob, je weet toch dat je die twee uitersten nu eenmaal in je hebt? Nu, hop, aankleden en naar je werk. Het is een mooie maandagochtend, en je hebt het weer veel te laat gemaakt dit weekend. Jezelf verhaaltjes vertellen, daar schieten we allebei niks mee op.â€
Verdomme..

108 opmerkingen

 
Uitspraak van verwijderd op zondag 31 januari 2010 om 20:54:
Hij leest lekker weg! Voor velen van ons ook zeker een herkenbare situatie! Ik vind 't knap dat je daar zo op kan anticiperen, vind ik zelf een stuk moeilijker ;)
Ik denk alleen dat ook jouw talent beter uitkomt in columns/betogen waarbij je een 'revolutionaire' mening laat zien. De hersens en de schrijfvaardigheid heb je zeker. Daarmee kan je een hoop mensen aan het denken zetten.. Maargoed, zo iets plaatst partyflock helaas niet.

Anniewai, Keep up the good work, maar verspil je talent niet..... ;)

Haha dankje! Vooral het gedeelte van 'talent' vond ik leuk om te lezen, maar je moet ook weer niet overdrijven he ;)

En tsja, revolutionaire mening.. ik had niet verwacht dat mensen zich hier heel erg in zouden herkennen, nu is er inderdaad weinig discussie mogelijk. Waarover er gediscussieerd zou kunnen worden is ook niet heel helder, wat dat betreft is dit meer een kort verhaal dan een column, maar ook dat kan iemand tot denken zetten (hoop ik).

De volgende wordt nog een niveautje lager ben ik bang, maar hopelijk wel vermakelijk ;)
goeie column! :respect:
Uitspraak van Victor? op woensdag 27 januari 2010 om 16:25:
"Kloothommel. Met je lelijke vrouw."

:LOL:

Geniale column!!:respect:
 
:lol:

lees niet vaak een colum'n maar deze is gewoon te geweldig
zo zie je maar weer dat niet alleen mensen met borderline

2 gezichten hebben!
maar ook dagelijke mensen die werken willen wel eens wat anders :lol:

met veel aandacht gelezen ,:respect:
Uitspraak van lucje_b op woensdag 27 januari 2010 om 00:06:
die man ziet zijn eigen bestaan zo door de gootsteen spoelen, ware het niet dat die verstopt zit.

:lol:

Leuk stukje :respect:
 
Artiest Derek te R.
leuk stukje:D
moet eerlijk toegeven dat ik zelf ook altijd naar het weekend toe leef om weer naar een lekker techno feestje te mogen:P
gelukkig vermaak ik me ook in de tussentijd genaamd doordeweeks;)
Wat een ongelooflijke kut column.
Bij deze nomineer ik deze column tot slechtste column op PF tot nu toe.
 
Uitspraak van Emiel :bounce: op woensdag 3 februari 2010 om 03:07:
Wat een ongelooflijke kut column.
Bij deze nomineer ik deze column tot slechtste column op PF tot nu toe.

Het is een twijfelachtige eer, maar toch bedankt.
Uitspraak van verwijderd op woensdag 27 januari 2010 om 20:01:
Toen je over Fight Club begon dacht ik eerst dat je doelde op die schizofrenie, die hier toevallig ook een beetje in zit

wanneer je last heb van schizofrenie moet je je natuurlijk altijd van je beste kant laten zien!;)

ontopic: heeelll herkenbaar:D al leef ik doordeweeks geen saai leven, ik kijk altijd uit naar het weekend!:)
laatste aanpassing
 
Altijd al geweten dat je nooit binnenwerk moet gaan doen.
 
Artiest Dimão
jongens nog anderhalve dag werken......!!:D
laatste aanpassing
gesprekken met jezelf blijven het leukst :)
He he, eindelijk weer es een leuke column! (y)
godverdomme wat een k*t column, klote pf, dat gezeik hier altijd... verdomme :P
 
goed geschreven (Y)
Sorry heb het niet af kunnen lezen het verveelde me! Heel de tijd bob dit verdomme dat! Boeide me niet echt
Een beetje een vage column,
verveelde inderdaad wel een beetje..
 
Uitspraak van rQse op dinsdag 9 februari 2010 om 18:53:
Een beetje een vage column,

idd, maar het heeft iets :D

ik zeg: (Y)
bob is hier ook aanwezig:D
goede column, keep it up!
 
Goeie column:D
Ge-weldig en ontzettend herkenbaar!(Y)
 
Haha je bent top bob!