Waar een treinreis wel niet tot kan leiden..
Vorige week pakte ik 's avonds de trein vanuit Den Haag naar huis (Ede-Wageningen). Een aardig reisje. De stoptrein werd geannuleerd in verband met een defecte trein dus, je raadt het al, ik moest omreizen. Eerst naar Centraal en dan naar Utrecht, terwijl je dan in de intercity vanaf Centraal weer langs je eerste vertrekplaats komt. Zuur. Maar goed.
Terug naar dat eerste perronnetje, vlak na het horen van het omroepbericht; Paniek in de tent bij een vrouw die naast mij stond, begon druk te bellen en te zenuwen over hoe laat ze nu dan wel niet thuis zou zijn. Om haar gerust te stellen sprak ik haar aan, dat ik haar reis wel even kon plannen via mijn mobiele telefoon/internet. Zo gezegd, zo gedaan. “Een half uur vertraging mevrouw. U moet op Centraal naar perron 5 en in Utrecht naar perron 14. Fijne reis he.†Ze vroeg of ze bij me mocht zitten in de trein, mocht het weer mislopen. “Natuurlijkâ€. Ik realiseerde me even wat een uitkomst het eigenlijk is, dat mobiele internet. We komen aan op Den Haag Centraal en zien plots de trein staan die wij zouden missen op 2 minuten (zo handig is dat internet dus). Dat wordt dus rennen. Mevrouw & ik ontzettend blij die eerdere intercity naar Utrecht gehaald te hebben, zo zouden we wellicht eerder thuis zijn. Totdat de trein maar niet vertrok. Tien minuten vertraging. Weer dikke pech. Ik ondertussen weer druk in de weer met mijn telefoon, “Shit, nu missen we op Utrecht centraal onze overstap!â€. Mevrouw weer in de stress, ze vond het eng zo laat nog te reizen en nu werd het nog later. Begrijpelijk.
Onderweg merkten we dat de trein een aardig tempo erin had zitten. Thank God! Mevrouw vertelt op bezoek te zijn geweest bij haar dochter. Deze is bij haar vriend ingetrokken en dat spijt haar. Ze mist haar, vindt het maar niets dat haar kleine meid zo ver weg woont. Als ik vraag hoe oud haar dochter is, antwoordt ze '33'. Als ik dan moet grinniken, kijkt ze me raar aan.
Eenmaal bij Utrecht hadden we de vertraging aardig ingehaald, zo werd omgeroepen. We zaten nu op twee minuten. Dat zou betekenen dat we drie minuten hadden om van spoor elf naar veertien te komen. Weer stress & rennen. “Dames en heren, we staan helaas voor een rood sein. Het perron waarop wij aankomen is nog bezet. Een moment geduld alstublieft.†T*ring! You've got to be kidding me! Dit keer was niet alleen Mevrouw in de stress, nee, nu had ik het ook wel gehad. Net op het moment dat ik m'n stortvloed aan pech wilde delen via een sms, ging de trein weer rijden. Nog 1,5 minuut! Rennen, rennen, rennen. Na een flinke sprint te zijn aangekomen, al hijgend en puffend merkt Mevrouw op dat de trein er nog niet staat. “Goh, zou deze dan ook weer vertraging hebben?†En ja hoor, twee minuten. Dat zou dan voor mij weer betekenen dat ik de bus zou missen. *Zucht* Hoezo je mist elke overstap?
Eenmaal in de trein was Mevrouw niet meer gestrest. Zij moest naar Arnhem en wist nu in ieder geval op tijd thuis te komen. Good for her. En toen begon het. Een spraakwaterval aan informatie en vragen. “Wat doe jij in je leven? Studeer je? Heb je een vriend? Of beide? Want ik zie dat je een grote weekendtas bij je hebt. Was het leuk?†Wow. Ik vertel over mijn studie. Dan begint het tweede deel van de ondervraging. “Oke, wat wil je uiteindelijk doen als beroep? En je vriend, neem nog steeds aan dat je die hebt, wat doet hij? Doet hij ook iets in de psychologie? Ga je ook bij hem intrekken net als mijn dochter? Waar woon je eigenlijk? Vind je het leuk daar?†Na veel oh's en ah's lijkt ze tevreden met de geringe informatie die ze krijgt. Totdat natuurlijk de volgende vraag volgt “Ga je wel eens in Arnhem stappen dan?†Na enige uitleg dat ik voornamelijk hardstyle feesten bezoek en het daardoor soms voorkomt dat ik dan ook in Arnhem te vinden ben, begint ze over drugsgebruik. Want na een feest in het Gelredome in November jl. had ze gehoord dat er veel feestgangers waren opgepakt met drugs. “Ja mevrouw, helaas hoort dit erbij.†“Oh, doe jij dat ook? Die drugs?†(Vol met afkeer spreekt ze het uit). “Nee, heb een hekel aan drugs.†“Oh, goed zo meisje.†Er volgt een stilte, heerlijk. Ik overweeg stiekem elders te gaan zitten. Ik hoor Mevrouw weer wat zeggen. Ik krijg alleen het volgende mee; “Ik heb zo mijn ervaringen met drugs. Soms doet een mens gekke dingen. Zelfs zo'n oudere dame als ik. Maar he, ik ben sinds een half jaar weer clean.â€
Freaky gewoon, hoeveel je te weten kunt komen over een mens, in een verrekt irritante treinreis.
231 opmerkingen
Mooi,!
Moet je beter Lezen
Uitspraak van verwijderd op zaterdag 14 maart 2009 om 19:20:maar ik snap niet echt wat je punt is.
Moet je beter Lezen
laatste aanpassing
Uitspraak van Tha_RaveBeast op woensdag 11 maart 2009 om 09:20:Mensen zouden sowieso wat opener moeten zijn.
dat vind ik ook, leuk verhaal, minder van het ov.
Uitspraak van verwijderd op maandag 16 maart 2009 om 12:04:lekker belangrijk
reageer dan niet
laatste aanpassing
Uitspraak van verwijderd op donderdag 12 maart 2009 om 17:29:Leuke stukje maar minder goed als column.. moeilijk doorheen te komen vond ik
klopt
Ik vind het niet echt vreemd hoe open sommige mensen kunnen zijn..
Ben ik het mee eens. Als ik die oude dame was dan zou ik mijn verhaal veel makkelijker kwijt kunnen aan een vreemde die je toch nooit meer ziet, dan aan bijvoorbeeld de buurvrouw.
Maar voor de rest, goeie colum
Uitspraak van verwijderd op maandag 2 maart 2009 om 20:21:Ik denk dat je soms nog beter open tegen vreemden (die je waarschijnlijk toch nooit meer ziet)kunt zijn dan tegen sommige bekenden...
Ben ik het mee eens. Als ik die oude dame was dan zou ik mijn verhaal veel makkelijker kwijt kunnen aan een vreemde die je toch nooit meer ziet, dan aan bijvoorbeeld de buurvrouw.
Maar voor de rest, goeie colum
laatste aanpassing
Uitspraak van Tha_RaveBeast op woensdag 11 maart 2009 om 09:20:Mensen zouden sowieso wat opener moeten zijn.
Dag allemaal, ik wil jullie allemaal uitnodigen om eens een kijkje te komen nemen op mijn weblog. (www.internegeneeskunde.web-log.nl) Ik schrijf daarover wat ik meemaak op mijn werk (op de afdeling interne geneeskunde van een academisch ziekenhuis.) Geloof me, het is de moeite waard.