Partyflock
 
­ Nederland

Weekendtrip

door , gepubliceerd op
Weekendtrip
15 maart 2008
Mijn vriendinnen en ik staan erom bekend dat we nogal een stel feestbeesten zijn. We verlaten standaard als laatste een feest of club en ook voor een afterparty (of een afterafterparty) draaien wij onze keurig gemanicuurde handjes niet om. Menig persoon zal daarom zijn of haar wenkbrauwen fronsen bij het idee dat ook wij wel eens een zaterdagavond gezellig thuis op de bank doorbrengen.. Toch was dat afgelopen zaterdag het geval. Een meidenavondje om lekker samen te eten en gezellig bij te kletsen. Met z'n vieren zitten we op de bank in het huis van één van mijn vriendinnen. Ze heeft heerlijk gekookt: Lasagne en een salade met gerookte kip en rucola. We praten honderduit over nieuwe vriendjes, mislukte dates, werk, reizen en zelfs over wat nou de beste ziektekostenverzekering is. Als je ons zo ziet zitten zou je zweren dat het een mini bijeenkomst van Libelle lezeressen is.

Dan is het tijd voor het toetje: Chocolade Bavarois. De beste (en enige?) manier om vrouwen stil te krijgen is door ze chocola voor te schotelen. En zo storten we ons als wilde dieren op de heerlijke luchtige chocolademassa. Op af en toe een kreunend geluidje na, eten we in stilte onze bordjes leeg. Na het toetje merk ik op dat ik het bijna onwerkelijk vind hoe wij hier zo zitten. Op de bank met een kop thee op zaterdagavond! We hebben het zelfs over verzekeringen gehad! "We kunnen wel de kroeg in?" merkt één van mijn vriendinnen op. "Nee, dat kan niet," antwoord ik. "Ik ben met de auto en dan kan ik niet drinken. En zonder alcohol naar een kroeg in Castricum... dat overleef ik niet." Mijn vriendinnen knikken eensgezind. "Ik heb ook 2CB in huis..." zegt onze gastvrouw van vanavond met een veelbetekenende glimlach. Vier paar ogen beginnen ondeugend te twinkelen. 2CB is een zogenaamde 'Designer Drugs'. Ik heb een zwak voor designer tassen en schoenen, dus het is niet zo vreemd dat ik bij het horen van de term 'designer drugs' in mijn handjes begin te wrijven van plezier. 2CB is een psychedelische drugs, het effect wordt vaak omschreven als een mix van MDMA en LSD. Ik werp een blik op de klok. Het is bijna 22.00 uur. Een 2CB trip kan soms tot zo'n 6 uur duren weten we. We kijken elkaar aan. Niemand durft als eerste ja te zeggen, maar we weten alle vier wat dit betekent: We gaan nog lang niet naar huis.

Laten we er over stemmen, oppert één vriendin. "We typen in een smsje 'ja' of 'nee' en leggen dan onze telefoon op tafel. Als iedereen ja heeft gezegd, dan doen we het." We pakken alle vier ons mobieltje erbij en typen ons antwoord in. "En ehm, als iemand nou nee zegt... dan gaan we diegene overtuigen!", zegt ze er met een knipoog achteraan. Giechelend leggen we onze telefoontjes neer. Dan buigen we ons over tafel heen om te zien wat de anderen geschreven hebben. Ik tel vier keer ja. We doen het! Jubelend nemen we ieder twee van de kleine witte pilletjes. M'n vriendin steekt hier en daar wat kaarsjes aan en zet een fijn muziekje op. Ze heeft een lamp met ronddraaiende gekleurde lichtjes die ze goed in het zicht zet, want die wordt vast heel mooi als we straks aan het trippen zijn.

Het duurt niet lang voordat we het beginnen te voelen. We moeten gapen en onze vingers tintelen. Dan krijgen we spontaan een enorme lachkick. De tranen biggelen over onze wangen van het lachen. Steeds als iemand iets zegt moeten we nóg harder lachen. Het is ook allemaal zó grappig! "Weet je wat lekker zou zijn? Een matrasje"!" stelt een van mijn vriendinnen voor. Wat een goed idee! We schuiven de tafel aan de kant en slepen 2 matrassen de huiskamer in. Met z'n vieren liggen we nu gezellig naast elkaar in het midden van de kamer.

Ik ga even naar het toilet. Daar merk ik pas echt dat het begint te werken, want de toiletborstel verandert van vorm, de draken en bloemen op de flyer van Mysteryland aan de muur komen tot leven en ik ben omringd door een prachtige roze gloed. Terug in de huiskamer stap ik een hele andere wereld binnen. Het is warm en knus, en overal zie ik magische dingen... Er gebeurt zoveel, ik kan het nauwelijks bevatten. De bladeren van de plant ademen, het plafond verandert van vorm, de verwarmingsbuizen zijn roze met groen, het gordijn beweegt en af en toe begint er een fel licht te schijnen. Ondertussen praten we over van alles en nog wat, maar we liggen voornamelijk te gieren van de lach. We hadden geen van allen verwacht dat het zo heftig zou zijn. De laatste keer dat we 2CB gebruikten voelden we amper iets. Nu is het één grote geweldige trip.

"Hoe kan dit?" , vraag ik. "We gingen toch een burgerlijk avondje doen? Een uur geleden hadden we het nog over verzekeringen..."
"Ja, en nu zitten we opgesloten in een grote roze flikkerende kerstbol!", zegt een van mijn vriendinnen.
"Het was de chocolademousse denk ik", roep ik. "Daar ging het mis!"
"Het was bavarois", corrigeert m'n vriendinnetje. Weer gillen we het uit van de lach: Bafarooooisj! BavaWie? Bafrawa? BavaWHAAAT?! Jaaaa dit komt zéker allemaal door de bavarois!

Ik doe mijn ogen dicht. Aan de binnenkant van mijn ogen is een hele andere wereld gaande. Het is er prachtig: fluoriserende snelwegen lopen kriskras door elkaar heen. Maar om nou met je ogen dicht te blijven zitten is ook zo ongezellig, dus ik hou ze toch maar open. Eén van mijn vriendinnen heeft haar vriendje per sms op de hoogte gebracht van wat wij aan het uitspoken zijn. Ze krijgt een smsje van hem terug met de tekst: "Voel je eigenlijk wel wat van dat spul?" We schieten weer in de lach. En of je er wat van voelt! Ze wil iets terugsturen, maar komt niet verder dan de letters pffff. "Dit is niet normaal zeg!" zeg ik.
"Moet je voorstellen dat het altijd zo zou zijn... dan is het leven een enorme glitterende roze homotent!"
"Ja, en moet je voorstellen dat je je dan ergens op zou moeten focussen met al die lichtflitsen en als alles beweegt!" antwoord mijn vriendin.
"Haha, nou... probeer maar eens vaag te worden, als iedere dag zo is als dit! Dát zou pas lastig zijn" merkt een andere vriendin scherp op.

Ik heb het idee dat we hier nooit meer uit gaan komen. Overal gebeurt iets, in m'n ooghoeken zie ik van alles bewegen... Overal zijn kleuren. En we blijven maar lachen. We liggen letterlijk op de grond van het lachen. We vinden werkelijk álles hi-la-risch! Het gekke is dat de gekleurde ronddraaiende lamp die mijn vriendin heeft neergezet het enige is dat normaal blijft. Juist die over the top hysterische lamp is vandaag ons rustpunt.

De gordijnen blijven van vorm veranderen. "Sjeetje, ik wist niet eens dat jij gordijnen had," zegt een van de meiden. "Had ik nooit achter je gezocht. Ik vond je altijd meer zo'n luiken typje!" En weer rollen we over het matras van het lachen. Na een uur of drie wordt het minder. Het geflikker van de lichten zwakt af en heel langzaam komen we terug in de echte wereld. We hebben ontzettend honger gekregen, zo'n trip is blijkbaar nog hard werken. We verslinden een zak chips en chocolade. Heerlijk! De trip is afgezwakt, maar nog niet voorbij. De plant leeft nog en het plafond verandert nog heel af en toe van vorm.

Na vijf uur zijn we dan toch echt geland. Moe maar voldaan liggen we op het matras na te genieten van onze weekend trip naar mysterieuze oorden. Het mooie van 2CB is dat je alles heel bewust meemaakt. Je weet precies wie je bent, waar je bent en wat er gebeurt. Maar daarnaast maak je een wonderlijke visuele trip mee en voel je alles heel intens. Je lacht niet zomaar een beetje, je lacht uit de grond van je hart. Iedere cel van je lichaam geniet, lacht, ziet en voelt mee.

M'n vriendin kopieert de CD die we deze avond keer op keer geluisterd hebben voor ons. Deze muziek zal ons altijd blijven herinneren aan deze avond. Ze schrijft met stift 'bavarois' op het CD'tje. Na nog een paar uur weten we zeker dat we allemaal weer helemaal helder zijn. Tijd om terug naar huis te gaan. Ik stap naar buiten, de kou in. Ik kijk nog even om naar het huis van mijn vriendin en glimlach. Wat een heerlijk burgerlijk meidenavondje was dit. Dit zouden we vaker moeten doen!

391 opmerkingen

Heel erg leuk! Leest lekker weg en sappig verhaaltje :D Nooit van 2cb gehoord :no: Maar es proberen dan ;)
 
adresje??
Uitspraak van Allaaaaaard op woensdag 2 april 2008 om 22:47:
Pure reclame deze column

Whehe sja, ik heb aandelen in 2cb B)



(Grapje. Voordat straks iedereen me gaat plat PB'en om die zooi :lol: )
 
jep leuke column
 
Wat een verhaal !!! zit aan het werk en ben zit nu helemaal happy met een grote smile achter mijn PC2cb hahaha

Nog nooit gehoord hiervan dat 2cb . te vergelijken met paddo's ?
wooooow helemaal gehypnotiseerd door het verhaal echt vet!!!
 
leuk geschreven. Klinkt als een superleuke beleving
hahahahaaa vet ! (y)
 
irritante schrijfstijl en totaal niet grappig
"Sjeetje, ik wist niet eens dat jij gordijnen had," zegt een van de meiden. "Had ik nooit achter je gezocht. Ik vond je altijd meer zo'n luiken typje!"


Haha machtig verhaal, brengt me op leuke ideeën!:respect:
laatste aanpassing
 
Vette shit!
 
hmm lijkt me leuk :P moet maar is proberen :D
lang leve de gekke ingevingen :D
 
mooi verhaal :D
jhaa geweldiig!!
Mooi verhaaltje :D

Gaat er wel wat rustiger aan toe dan in Arnhem..

Maar meisjes aan de space altijd leuk :P
Uitspraak van DJ Tharum op maandag 14 april 2008 om 16:29:
Gaat er wel wat rustiger aan toe dan in Arnhem..

zoveel bijzonders is er anders niet in arnhem:9

leuke column, toch maar eens proberen die 2cb:D
Uitspraak van verwijderd op maandag 7 april 2008 om 07:51:
irritante schrijfstijl en totaal niet grappig

ja, alleen het onderwerp liet me doorlezen

doe dan eens yopo http://www.azarius.net/smartshop/psychedelics/ayahuasca/yopo_seeds/

raoul duke lives!
waaar kun je da fixe:P lijkt me net zoiets als paddo's:P
Hahaha, 'luiken typje' :lol:.
 
Echt gaaf geschreven zeg.... :respect:! Leest idd lekker weg!
Wil ik ook weleens proberen! Lijkt me een stuk smakelijker dan die gore rotpaddo's (al waren die visuele beelden ook wreed gaaf)!! 2CB, ik zal 't onthouden! ;)
 
hahahaha ik lig helemaal dubbel!! ook vanwege dat 'luiken typje' hahahahaha!! :lol:
dacht dat het de bedoeling was om hier columns te plaatsen?!