Daten is (z)weten

Mensen die mij langer dan vandaag kennen weten dat ik een absolute RAMP ben op het gebied van daten en alles wat daar bij komt kijken. Van versieren heb ik sowieso geen kaas gegeten. De beste openingszin die ik kan bedenken zou je enigszins gedateerd kunnen noemen: “Deed het pijn..? Toen je uit de hemel viel?� Eigenlijk weet ik ook niet zo goed waarom ik deze openingszin als ‘beste’ betitel, want het is niet zo dat ik er ooit succes mee heb gehad. Sterker nog, ik heb ‘m nog nooit gebruikt.

Als ik van mijn eigen versierkunsten afhankelijk zou zijn, dan was ik nu waarschijnlijk nog maagd. Want als ik een interessant mannelijk exemplaar tegenkom, verdwijnt mijn doorgaans zo grote mond als sneeuw voor de zon. In plaats van dat de ware jaagster in me naar boven komt, verander ik in een verlegen mekkerend lammetje. Als het exemplaar dan ook nog eens in mijn richting kijkt, verstop ik me het liefst achter de rug van een van mijn vriendinnen.

Ik ben dus aangewezen op de helden die op míj afstappen en me, voordat ik gillend ben weggerend, weten te strikken voor een praatje. Als het ijs dan eenmaal gebroken is komt godzijdank m’n eigen brutale ik weer boven. In het uitzonderlijke geval dat de meneer in kwestie zo leuk is dat hij mijn aandacht langer dan een uur weet vast te houden, dan stem ik eventueel in met een volgende ontmoeting. Een d.. da.. een date.

Wat een marteling, dat hele date gebeuren! Ik ben er van overtuigd dat een date, mits met een erg interessant exemplaar, je 10 jaar van je leven kost. Wat moet ik aan? Lijk ik dik hierin? Help, een pukkel! Wie belt wie? Wat gaan we doen? Eten? Of gewoon wat drinken? Dansen? Of gaan we iets quasi origineels bedenken? (Wat dan eigenlijk weer heel erg cheesy is, omdat picknicken in het Vondelpark inmiddels ook wel z’n beste tijd gehad heeft.) Waar spreken we af? Nee, nee, nee, geen sex tijdens de eerste date! Toch? En wat als hij helemaal niet zo leuk blijkt te zijn? Hoe loos ik hem dan subtiel? En als hij wél heel erg leuk blijkt te zijn.. daar zit ik toch eigenlijk helemaal niet op te wachten? Het liefst zou ik het daten dus voorgoed afschaffen. Maar het is lente en de hormoontjes gieren als een gek door mijn lijf. En sex groeit nou eenmaal niet aan de bomen. En je kan ook niet even naar de slager gaan voor 1 pondje sex (“tuurlijk mevrouwtje, mag het iets meer zijn?�).

Nou zijn er tal van mogelijkheden om die rondvliegende hormoontjes te temmen. We leven in een tijd dat je op iedere hoek van de straat wordt doodgegooid (nou ja, niet letterlijk natuurlijk) met neplullen. Je kan tegenwoordig zelfs bij de Kijkshop terecht voor een flinke vibrator. Of je gaat naar de Etos, waar ze het met een chique woord ‘massagestaaf’ noemen. Krijg je er ook nog airmiles bij, toch mooi meegenomen. Je bepaalt met zo’n ding helemaal zelf wanneer je het doet, hoe vaak, hoe snel en als je klaar bent kan ie gewoon terug in het nachtkastje. Geen gezeur over naspel of sigaretten in bed. Genoeg voordelen zou je denken. Maar hoe je het ook wendt of keert: een trillend stuk rubber is lang niet zo leuk als een lekker potje stoeien met een échte man. Je zou dan natuurlijk ook, heel erg geëmancipeerd, een gigolo kunnen huren. Maar betalen voor sex vind ik eigenlijk nog triester dan helemaal geen sex. Dus die optie laat ik ook voor wat het is.

Dan is er nog de mogelijkheid om blindelings een gewillige kerel (die zijn er immers genoeg) van de straat te plukken, mee naar huis te sleuren en je ding op te doen. Sex kan zo simpel zijn! Waarschijnlijk ben ik stiekem toch iets te romantisch, want sex met een volslagen onbekende vind ik absoluut een No Go.

Geen Tarzan-de-luxe met 20 versnellingen, geen man die je 100 euro moet betalen voor een uurtje rampetampen en ook geen oppervlakkig geneuk met “Hoe heet ie nou eigenlijk?" Wil je vlinders en vuurwerk? Dan ontkom je er niet aan. Ben je benieuwd of dat interessante exemplaar ook echt zo interessant is als dat ie na 10 rosé tijdens jullie 1e ontmoeting leek? En of dat wederzijds is? Want onbegrijpelijk maar waar, het gebeurt wel eens dat hij (sukkel) níet de droomprinses in jou ziet, die jij graag voor hem zou willen zijn. En heeft ie wat te vertellen? Of komt ie niet verder dan: “Wat heb je mooie ogen�? Kan je met hem lachen, of is het een saaie lul? Kan je met hem over straat, of draagt ie (bij wijze van spreken) foute schoenen? Er is maar één manier om daar achter te komen: Daten is weten.

Het kost je wel steeds weer tien jaar van je leven.. Maar je zal er iets voor over moeten hebben!