Elektronische muziek? There ain't no such thing!

Elektronische muziek bestaat niet. Het is een soort tijdelijk hobby van een stel amateurs, vooral gebezigd op afgelegen locaties, besmet door drugs, drank en verafgode eenlingen op een hoog podium aanbeden door de hersenlozen onder ons. Nogal kort door de bocht natuurlijk, maar het heeft veel weg van het standpunt van de officiële media ten aanzien van elektronische muziek. Of je nou van house, techno, hardstyle of zelfs van hardcore houdt, het moet menigeen toch opgevallen zijn dat de feesten waar er in Nederland legio van zijn, die door tienduizenden liefhebbers bezocht worden, tot files lijden en in sommige gevallen tot talloze arrestaties in de moderne `mediacratie’ niet bepaald breed uitgemeten worden. Zo smal zelfs, dat je je heel goed moet vasthouden, wil je er niet vanaf vallen. Vanuit journalistiek oogpunt een enorm drama, want er ligt op een gemiddeld festival genoeg stof tot schrijven. Voor de duidelijkheid: dan heb ik het niet over 3voor12 reportages, of magazines zoals DJBroadcast, maar gewoon de dagelijkse media, zoals de NOS, De Volkskrant en, vooruit, De Telegraaf.

Journalistieke pareltjes liggen er voor het oprapen. Alleen al gezien vanuit de keerzijde van dit fenomeen: de drugs, maar ook vanwege de verregaande beleving van veel bezoekers en de voorbode van een nieuwe generatie met hoge eisen en een complete nieuwe beleving van muziek en uitgaan. Het valt misschien voor de buitenstaander niet te bevatten en misschien is het voor niet-kenners zelfs een verwerpelijke cultuur, maar het is er al jaren één waar je niet om heen kunt. Antropologen, laaf u! Het is een stroming die je een stuk beter begrijpt, als je er gewoon eens komt kijken. Zelfs al ben je als medium niet eens geïnteresseerd aan wat er achter deze enorme stroming schuilgaat, wie de trendsetters zijn, waar de miljoenen naar toe gaan en wat het voor impact heeft op de komende generaties; dan nog valt er genoeg te halen. Wat dacht je van de toenemende status van dj’s, het morele verval en nieuwe muziek. Hoeveel platen komen vanuit de `underground’ niet steeds weer bovendrijven? Hoezo de jaarlijkse haringtest in het AD? Het festivalseizoen is begonnen. Dan heb je het pas echt over iets dat in gang wordt gezet.

Neem nou deze website. Honderduizenden leden, waarvoor duizenden feesten worden georganiseerd. In de agenda zoveel sterretjes dat het je voor de ogen schittert. De vraag is of deze journalistieke starheid iets is waarmee je je als liefhebber van techno, house of welk ander genre dan ook (zelfs hardcore) in je handen moet wrijven. Zolang het niet al te breed uitgemeten wordt, blijven de excessen, waar er genoeg van zijn, ook uit de spotlights. Kijk, als dat iets is waar je zelfs schuldig aan bent, dan snap ik dat je je in bovenstaand standpunt kunt vinden, maar dan kun je tot de minderheid rekenen en beter een andere hobby zoeken. Natuurlijk is er een minderheid die vlucht in de muziek, in de drugs, weg van de beklemmende werkelijkheid. Ik weet alleen dat ik een grote groep muziekliefhebbers vertegenwoordig, die zich evenredig weet te gedragen aan het getal dat er achter zijn leeftijd staat. Dan hebben we het toch over een grotere groep dan de bezoekers van mijnheer Roelvink in Ahoy, Northsea Jazz, Marco Borsato en Ome Henk (Op de Camping, lalalala) samengevoegd in het meervoud.

Laten we eerlijk zijn: underground is het natuurlijk alleen niet meer, daarvoor zijn de diverse stromingen, enkele uitzonderingen daargelaten, wel wat te groot geworden. Maar gezien de enorme aantallen bezoekers van talloze indoor en outdoor feesten vraag ik me af wat er, in de onuitgesprokene zijn naam, nodig is voor een fair share aan representatieve media-aandacht in deze natie. Lowlands is toch wel het meest schrikbarende voorbeeld van dit alles. Een onuitstaanbaar en toonaangevend staaltje selectieve journalistiek. Zo'n dertig procent van alle optredens werd dit jaar verzorgd door dj's vanuit binnen en buitenland die enkele tenten tot de nok toe vol wisten te krijgen. Het lijkt niet echt doorgedrongen. Nog altijd is het de `mainstream’ muziek die in de samenvattingen op radio en tv, en zelfs op 3voor12 aan bod komt. Dat valt toch niet te verdedigen? Het wordt stilaan tijd dat een nieuwe generatie journalisten eens heel kritisch naar zichzelf gaat kijken, en dan bij voorkeur in de spiegel.