Sinds iets meer dan een jaar werk ik in de verpleging, prachtig werk. Het geeft me voldoening iets voor een ander te kunnen doen wat deze zelf niet meer kan. Ik werk nu nog in een verpleeghuis, op een somatische (voor mensen met een lichamelijke beperking) afdeling. Vanaf december ga ik naar Eindhoven, werken in het ziekenhuis en daar mijn opleiding afmaken.
Maar goed, to the Point!
Tijdens het werken met de mensen op de afdeling heb je (begrijp me niet verkeerd) heel intiem contact. Niet alle bewoners krijgen evenveel bezoek terwijl ze hier wel behoefte aan hebben. Ze willen hun verhaal kwijt en hun gevoel kunnen uiten. Dat hebben ze hun hele leven lang kunnen doen bij hun naasten, maar nu? Nu zitten ze daar maar ‘achter de geraniums’. Ze zijn ziek en heel erg afhankelijk van dat wat mogelijk is voor de verpleging om te doen. Ze vertellen mij hun verhalen, hun gevoel. Over hun overleden man, vrouw. En wat ze vroeger wel niet meegemaakt hebben. Ook krijg ik heel vaak te horen: “Ik voel me zo alleenâ€. Het doet mij pijn dit te zien. Je luistert naar de mensen hun verhalen en probeert met ze mee te leven hoe moeilijk dit ook is. PIEPPIEP! Mijn pieper gaat weer af, iemand anders die wil dat je bij ze komt. Terwijl ik kijk welk kamernummer het is en me klaarmaak om te gaan zie je de ander kijken en als je in hun ogen kijkt dan zie je ze vragen, ga je alweer weg? “Ik moet even verder†en iedere keer als ik daar weer weg loop vraag ik mezelf af.. Hoe moet dit voelen?
Ik ben 18, een snotaap voor velen en heb in vergelijking tot deze mensen nog niets gezien van deze wereld. Toch vertel ik een man van 83 dat hij niet naar buiten toe mag. Ik vertel een oudere vrouw dat ze nog even moet wachten voor dat ze naar het toilet kan. Wie ben ik om dit te beslissen? Is dit een soort van macht die ik heb omdat ik toevallig in een wit pak rondhuppel? Tuurlijk, ik probeer er alles aan te doen om de mensen zo tevreden mogelijk te houden. Dit gaat niet en dat zit me dwars.
Ze hebben hun hele leven hard gewerkt, onze maatschappij min of meer opgebouwd. En nu? Nu liggen ze daar maar in bed, de hele dag. Niemand die bij ze langs komt, behalve de verpleging om ze te verzorgen of eten te geven. Er zijn altijd wel wat vrijwilligers die wat met de mensen gaan doen, een stukje wandelen of een spelletje spelen. Super dat dit gebeurt! Maar dat is toch niet wat deze mensen verdienen? Is dat ons lot? Je hele leven hard werken en dan op een gegeven moment maar in een verpleeghuis gestopt worden tussen allemaal andere ouderen?
Telkens als ik klaar ben met werken heb ik een goed gevoel; ik heb weer iets goeds gedaan! Heerlijk! Maar toch bedenk ik me, en wat als ik ooit zo oud mag worden? Dit wil ik niet, écht niet! Ik zeg dan tegen mezelf, dan zorg ik wel dat ik al dood ben. Want heeft het leven nog waarde? Heeft het nog zin om er te zijn als je niet eens bezoek krijgt van je eigen kinderen? Ja, op je verjaardag of zo af en toe eens op een zondag komen ze langs. Wil ik dat er straks mensen voor mij bepalen wanneer ik naar het toilet kan? Nee! Wil ik straks daar in bed liggen, niets meer kunnen en dat alles voor mij bepaald wordt? Nee!
Voor mij is het nu al duidelijk, ik ga dit goed regelen. Dit gaat mij niet gebeuren. Ik vind ’t prachtig om dit voor deze mensen te kunnen doen maar goed; ik hoef dat niet..
Wat als ik later écht groot ben?
anoniem gepubliceerd op
10 juli 2007
461 opmerkingen
Zo oud wil ik ook niet worden, dat ik niets meer kan..
ik werk ook in de zorg al 6 jaar al en heb dr totaal geen spijt van ik werk liever in n verpleeghuis dan in n ziekenhuis.
In n ziekenhuis begin je net iemand te kenne en die gaat weer weg. in t verpleeghuis kun je tenminste die oudere mensen leren kenne.
greetz
In n ziekenhuis begin je net iemand te kenne en die gaat weer weg. in t verpleeghuis kun je tenminste die oudere mensen leren kenne.
greetz
Ben liever dood op 60e en mooi leven gehad te hebben dan leven tot 90e en eigenlijk niks gedaan te hebben 
Maar desondanks goed stukje! Keep up the good work
Maar desondanks goed stukje! Keep up the good work
laatste aanpassing
goeie column!
iets om over na te denken..
iets om over na te denken..
Raar verhaal al zeg ik het zelf. Wanneer vind je jezelf te oud? Klinkt als een stukje dat je niet afhankelijk van anderen wil zijn. Maar als je kinderen hebt en misschien wel kleinkinderen? Dan maak je er maar een einde aan omdat je die sleur niet wil. Wat doe je die mensen aan? Volgens mij heel veel verdriet.
De dag dat ik afhankelijk word van anderen en niets meer mag, is de dag dat ik niet meer kan lachen in het leven en dan geef ik mezelf een nekschot! 
laatste aanpassing
maar echt, oudere mensen zijn vaak heel eenzaam. Toen mijn oma nog leefde, woonde ze in een verpleeghuis (ze had de ziekte van Alzheimer) en het is echt triest dat er zoveel oudere mensen in die verpleeghuizen wonen die gewoon echt nooit bezoek krijgen. Zoveel mensen die daar helemaal alleen zaten en afhankelijk zijn van alles..
Inderdaad. Mooi geschreven stuk.
Wat betreft de foto, was deze man niet 2 jaar geleden aanwezig op Q-Base? Herken hem volgens mij..
Wat betreft de foto, was deze man niet 2 jaar geleden aanwezig op Q-Base? Herken hem volgens mij..
De dag dat ik afhankelijk word van anderen en niets meer mag, is de dag dat ik niet meer kan lachen in het leven en dan geef ik mezelf een nekschot!
Je zou niet bepaald de eerste zijn die uit het raam springt in een verzorginghuis. Dat en vele andere 'gekke' situaties meegemaakt in de tijd dat ik veel in verzorgingshuizen en verpleeghuizen werkte.
Bizar, maar helaas zo waar...
Een mooi stukje! Kan er helemaal inkomen! Ik woon naast een bejaardentehuis en zo eens in het jaar staan daar 3 keer zoveel auto's(en dan ook echt van die dikke bolides) voor de deur dan normaal, echt heel triest om te zien. Komen zeker hun ervenis veiligstellen denk ik dan.
Maar of ik vroeg wil sterven, tja eerst een mooi pensioen opbouwen en verhuizen naar het buitenland en lekker gaan rentenieren, zodat als het ervan mocht komen, ik terecht mag komen in een mooi rusthuis, als dat niet gaat lukken dan zie ik het vanzelf wel.
Life is what you make of it!
Maar of ik vroeg wil sterven, tja eerst een mooi pensioen opbouwen en verhuizen naar het buitenland en lekker gaan rentenieren, zodat als het ervan mocht komen, ik terecht mag komen in een mooi rusthuis, als dat niet gaat lukken dan zie ik het vanzelf wel.
Life is what you make of it!
laatste aanpassing
Hmm kweet niet zo goed wat ik hier van moet vinden.
Je doet net alsof het leven van oudere mensen nix meer is.
Tuurlijk snap ik dat als er mensen om je heen wegvallen, je je eenzaam gaat voelen. Maar er zijn zoveel dingen die eenzame mensen kunnen doen nog. Juist voor mensen die alleenstaand zijn en zich alleen voelen zijn er veel dingen te doen.
Het leven houdt echt niet opeens op, omdat je ouder wordt..
Mijn opa is 92 jr oud en mn oma 83 jr oud. Wonen beide nog samen in een eigen huis, met super grote tuin. Mn broertje komt helpen voor de tuin. Mn oma heeft iedere dag wel een buurvrouw op bezoek of iets.
Mijn opa is niet goed meer ter been, maar er zijn juist heel veel dingen voor oudere mensen tegenwoordig.
Zo hebben ze een traplift, er komt iemand mn opa wassen, bloedprikken word bij hem thuis gedaan, ze kunnen een pasje aanvragen, waarmee ze door het hele land kunnen reizen, ze kunnen uitstapjes maken met allerlei verenigingen. Veel bejaardentehuizen organiseren zelf veel leuke dingen (mn oudtante die dement is zit in een verzorgingstehuis en doet allerlei dingen).
Dus het is maar net wat je er zelf van maakt, als je nergens mee naar toe wilt of iets, ja dan vereenzaam je ja. Maar dat is dan je eigen keuze. Er zijn juist veel dingen voor ouderen.
Je doet net alsof het leven van oudere mensen nix meer is.
Tuurlijk snap ik dat als er mensen om je heen wegvallen, je je eenzaam gaat voelen. Maar er zijn zoveel dingen die eenzame mensen kunnen doen nog. Juist voor mensen die alleenstaand zijn en zich alleen voelen zijn er veel dingen te doen.
Het leven houdt echt niet opeens op, omdat je ouder wordt..
Mijn opa is 92 jr oud en mn oma 83 jr oud. Wonen beide nog samen in een eigen huis, met super grote tuin. Mn broertje komt helpen voor de tuin. Mn oma heeft iedere dag wel een buurvrouw op bezoek of iets.
Mijn opa is niet goed meer ter been, maar er zijn juist heel veel dingen voor oudere mensen tegenwoordig.
Zo hebben ze een traplift, er komt iemand mn opa wassen, bloedprikken word bij hem thuis gedaan, ze kunnen een pasje aanvragen, waarmee ze door het hele land kunnen reizen, ze kunnen uitstapjes maken met allerlei verenigingen. Veel bejaardentehuizen organiseren zelf veel leuke dingen (mn oudtante die dement is zit in een verzorgingstehuis en doet allerlei dingen).
Dus het is maar net wat je er zelf van maakt, als je nergens mee naar toe wilt of iets, ja dan vereenzaam je ja. Maar dat is dan je eigen keuze. Er zijn juist veel dingen voor ouderen.
laatste aanpassing
tligt tog egt allemaal aan jou zelf wat je doet
en niet iedereen word oud en gaat het tehuis in !!
en niet iedereen word oud en gaat het tehuis in !!
Prachtig stuk 
ga zo door!
ga zo door!
Ja van die dagjes uit naar de keukenhof bijvoorbeeld, heel cliché maar daar kunnen ze echt van genieten. Mijn oma had in haar verzorgingstehuis een bridgeclub opgericht, zaten ze een paar keer per week lekker de bridgen met hapjes en drankjes, prijzen, prachtig! en haar medebewoners deden allemaal mee, zo komen ze veel met elkaar in contact en kunnen ze elkaar oa. verhalen vertellen over vroeger..heel mooi. Het kan dus ook anders, maar dan moeten de ouderen ook zelf initatief tonen.
laatste aanpassing
column > zit wat in 
over mezelf > ik zorg wel dak nu leef en nie m'n hele leven keihard werk en dan als k eindelijk zou kunnen " genieten " ( terwijl je eik te oud bent om nog alles te kunnen doen ) ik aftakel of r van de 1 op de andere dag niemeer ben
je leeft maar 1x ( reincarnatie f buiten beschouwing gelaten ) en reken maar dak daar ook van wil profiteren en doe wat ik wil .. bepaalde gebeurtenissen in t verleden hebben me deze denkwijze bezorgd en daar stap k nie 1-2-3 vanaf
toch heb k n doel .. en dat gaak bereiken ook .. maar op mijn manier
over mezelf > ik zorg wel dak nu leef en nie m'n hele leven keihard werk en dan als k eindelijk zou kunnen " genieten " ( terwijl je eik te oud bent om nog alles te kunnen doen ) ik aftakel of r van de 1 op de andere dag niemeer ben
je leeft maar 1x ( reincarnatie f buiten beschouwing gelaten ) en reken maar dak daar ook van wil profiteren en doe wat ik wil .. bepaalde gebeurtenissen in t verleden hebben me deze denkwijze bezorgd en daar stap k nie 1-2-3 vanaf
toch heb k n doel .. en dat gaak bereiken ook .. maar op mijn manier
hele mooie column,, denk dat het nu veel meer heerst dan vroeger dat jongeren tegen ouderdom aanhikken.
maaja als ik later misschien ooit in een verpleegtehuis kom, geef mij maar de playstation 20 en pro evolution soccer 80 dan kom ik wel me laatste daagjes door hoor, daag ik heel het tehuis uit
(A)
maaja als ik later misschien ooit in een verpleegtehuis kom, geef mij maar de playstation 20 en pro evolution soccer 80 dan kom ik wel me laatste daagjes door hoor, daag ik heel het tehuis uit
(A)laatste aanpassing
wat een wijs man ooit is tegen me zei:
"het leven is NU! morgen? dat zien we dan wel weer!"
deze spreuk heeft me echt heel wat katertjes opgeleverd zeg
mensen, het leven is echt veel te kort en je hebt ook echt maar 1 leven ... geniet er van zo lang het kan, maar eigenlijk belangrijker:
wees er van bewust en laat niet alles zo maar voorbij schieten, want dan is het echt nog sneller voorbij allemaal
"het leven is NU! morgen? dat zien we dan wel weer!"
deze spreuk heeft me echt heel wat katertjes opgeleverd zeg
mensen, het leven is echt veel te kort en je hebt ook echt maar 1 leven ... geniet er van zo lang het kan, maar eigenlijk belangrijker:
wees er van bewust en laat niet alles zo maar voorbij schieten, want dan is het echt nog sneller voorbij allemaal
hahaha ja das een goeie! Hoe bedoel je de verwende generatie..haha
't leven is hard
in italie wonen al die oudere mensjes bij hun kinderen enzo... die worden er ook door verzorgd. alleen is het wel zo dat er niks is voor die mensen. ze zitten de hele dag maar thuis en hebben niks te doen.
ik zou zelf ook niet in een verpleeghuis willen zitten. zou dan liever nog thuis willen blijven.
ik zou zelf ook niet in een verpleeghuis willen zitten. zou dan liever nog thuis willen blijven.
ik verzorg dementerende mensen op een gesloten afdeling en heb ook die bevoegdheid te zeggen dit wel en dit maja inderdaad is dit wel aan ons haha ik zou et later nie willen !
Mooie collumn!! Ik doe dit werk ook en weet precies wat je bedoeld! Dat het soms ook hartverscheurend kan zijn!
Schitterende column!
Die zin is hard...maar waar!
Je hele leven hard werken en dan op een gegeven moment maar in een verpleeghuis gestopt worden tussen allemaal andere ouderen?
Die zin is hard...maar waar!
Denk dat iedereen zondag lkkr verrot op bezoek gaat bij grandma 
super colum!
werk zelf ook in de zorg maar dan pg,
en het valt mij inderdaad ook op hoe weinig bezoek dat die mensen krijgen,
en geloof me,zo wil ik ook niet oud worden,een hele dag een beetje naar buiten staren,koffie drinken in mn eentje,en als het de verplegers uitkomt uit bed komen,eten,en savonds weer naar bed...
zeer goed geschreven hoor!
werk zelf ook in de zorg maar dan pg,
en het valt mij inderdaad ook op hoe weinig bezoek dat die mensen krijgen,
en geloof me,zo wil ik ook niet oud worden,een hele dag een beetje naar buiten staren,koffie drinken in mn eentje,en als het de verplegers uitkomt uit bed komen,eten,en savonds weer naar bed...
zeer goed geschreven hoor!
aardig stukje maar niet echt een column. Werk zelf bij een bedrijf dat voor veel verzorgingshuizen de maaltijden levert en herken wel wat je bedoelt. Het is schrijnend om te zien hoe sommige hun laatste dagen doormaken.
Life´s a bitch, then you die!!
Life´s a bitch, then you die!!
Heb ook in de zorg gewerkt..
Heel dankbaar werk, maar ik kon er ook slecht tegen om al dat verdriet mee te maken.
Dat sommige mensen de hele dag in een bed in de huiskamer liggen en dan alleen maar naar het platfond staren..
Ik hoop dat ik niet zo eindig..
Heel dankbaar werk, maar ik kon er ook slecht tegen om al dat verdriet mee te maken.
Dat sommige mensen de hele dag in een bed in de huiskamer liggen en dan alleen maar naar het platfond staren..
Ik hoop dat ik niet zo eindig..