En ik dacht aan kerstmis en hoe het vroeger was. Mijn moeder die het huis volzette met kerstberen, potjes, kaarsen fimo-klei-pupkes en kerststukjes die ik zelf mocht maken op school. Mijn vader had de leiding over de buitenverlichting. Uren was hij bezig om de lampjes op de perfecte manier in de kerstboom in de achtertuin te hangen terwijl ik de helft van het beslag voor de cake al op had.
In die tijd rekende ik nog in Turtles. De Turtles was een succesvolle tv-serie over vier ninja-schildpadden die de misdaad bestreden onder leiding van een rat. Ik wist dat een Turtle-actiefiguur ongeveer vijftien gulden kostte. Als ik een cd wilde hebben van van 30 gulden wist ik dat ik daar ook twee turtles voor kon krijgen. Het waren moeilijke keuzes.
Leuk en tegelijkertijd moeilijk waren de avonden voor kerst waarop ik de binnenstad afstruinde, op zoek naar kerstcadeautjes voor mijn hele familie. Omdat mijn budget ongeveer één Turtle was, bestond mijn bijdrage aan de kerstcadeautjes onder de boom meestal uit marsen en snickers voor mijn broers en een nieuwe kerstbal voor mijn ouders. De hond kreeg een plastic kerstman om op te bijten. Op kerstavond gingen we naar de kerk, waar ik de hele avond met mijn broers de klok vooruit zat te kijken. Niet dat we zo gelovig waren, maar omdat het nou eenmaal zo hoorde. Meestal snapte ik geen woord van wat er gezegd werd omdat mijn gedachten meestal al bij de pakjes onder de boom waren.
Bij thuiskomst waren er pasteitjes met ragout en worstenbroodjes. Nadat de cadeautjes waren uitgepakt werd de kerststal even gerestyled. De schapen werden op het dak gezet. Jezus werd in de boom gehangen en Maria liet Josef voor wat 'ie was en dook het stro in met de Driekoningen, want zo was ze dan ook wel weer. Het hoorde er gewoon bij.
En dan waren er de twee kerstdagen. 's Ochtends kerstontbijt met kerststol waarvan ik alleen de spijs echt lekker vond en zoveel mogelijk eten dat ik tot het kerstdiner vooruit kon. Dan, zoals elk jaar, dezelfde kerstvideobanden kijken, eten, drinken, spelletjes doen, praten en lachen. En huilen omdat de hond de duurbetaalde snickers voor mijn broers had opgegeten.
De laatste jaren leek kerst anders. Iedereen had het druk, ik had het druk en de kerst leek gewoon een lang, vrij weekend waarin vooral heel veel gegeten en gedronken werd. De cadeautjes werden afgeschaft. De kerststal ging kapot. De kerstvideo's pasten niet in de dvd-speler. De hond zit bij Jezus. De jaaroverzichten werden grimmiger. De lampjes in de achtertuin werden afgeschaft omdat de kerstboom te groot werd. We gingen uit eten in restaurants waar je ongeveer acht Turtles per persoon moest afrekenen. Het veilige vroeger werd verleden tijd, ik werd volwassen en ik moest ineens allerlei beslissingen nemen; er werden afspraken gemaakt met schoonfamilies wie wat wanneer en waar zou vieren. Het was net zoals bij de kerk; niet omdat we er echt in geloofden, maar het hoorde er nou eenmaal bij.
Maar voortaan doe ik het anders. Ik heb weer een kerstboom. We kopen cadeautjes voor elkaar. De kerstfilms zijn intussen op dvd uitgebracht en er zijn uren besteed aan het koken van een kerstdiner. De kerstbeertjes zijn weer terug en er staat een nieuw, klein kerstboompje in mijn achtertuin waar de kerstverlichting wél in past. De mooiste kerstboom in jaren. Maar een huis maakt nog geen thuis. Dit jaar vier ik vier kerst met de mensen met wie ik het wil vieren. En niet omdat het er gewoon bij hoort.
Kerstschapen op het dak
anoniem gepubliceerd op
117 opmerkingen
"We gingen uit eten in restaurants waar je ongeveer acht Turtles per persoon moest afrekenen" hahahahahahaha!
leuk leuk
leuk leuk
leest lekker weg, erg leuk geschreven
Een van de betere columns van 2009
hij is fijn.
complimenten
complimenten
Mooi geschreven