Zullen we maar eens wat gaan doen

Het stukje leerplicht dat je krijgt als je onder de achttien jaar bent, is dat eigenlijk nog wel nodig? Als ik denk aan het MBO, HBO waar je volgens de regering en andere hoge pieten onderwijs krijgt. Het is mij een raadsel, toen ik van het VMBO afkwam, bij ons toch een redelijk gestructureerde school verbaasde ik mij met grote ogen toen ik deelnam op het MBO. Dit was voor mij in ieder geval erg wennen, ik merkte gewoon dat je lekker kon doen waar je zelf zin in had. Oh ja, je moest af en toe ook nog eens deelnemen aan een les. Dit noemen ze dan competentie gericht onderwijs, onderwijs waarbij jij en je “collega’s� deelnemen aan het nieuwe systeem. Dit systeem waar het als je mij vraagt maar om één ding draait, zoveel mogelijk geld besparen.

Ik vind het een goeie regeling dat een leerling zelf moet beseffen dat hij onderwijs volgt voor zichzelf, als hij wat wil bereiken zal hij dat zelf moeten doen. Maar als een leraar mij na een stuk of 10 lessen nog moet vragen wat mijn naam is. Dan vraag ik mij af of ze überhaupt wel bezig zijn met jou als mens, of dat het praatje wat ze vandaag voor de klas gaan houden belangrijker is. Ze hebben gewoon totaal geen binding met een leerling buiten de lessen om. Dan praten ze over vertrouwenspersonen, contactpersonen, mentors enz. Maar als je het lokaal binnenkomt met je probleem, dan moet je je nog wel even opnieuw voorstellen. Hoe moet je een leraar vertrouwen als hij je niet eens kent?

Door de weinige structuur en ritme, wat tegenwoordig zeker niet meer van belang is op het MBO. Dit is zeker te merken, je komt de eerste paar maanden op school en wat een drukte, gelukkig dat hier na een paar maanden de helft van al weg is. Dit scheelt mij behoorlijk minder lang wachten bij de snackbar in de school, laat ik daar dan maar het positieve van in zien. Zodat ik samen met nog honderd veel te dikke jongeren voor de snackbar niet te lang hoef te wachten op mijn vieze vette patatje.

“De jeugd van tegenwoordig daar ligt het hem aan� dat is dan een uitspraak van de volwassen die wij vaak horen, ook school is een onderdeel van onze opvoeding. Deze opvoeding zullen wij later in ons leven telkens weer gaan gebruiken. Als een leraar dus de les in komt met de instelling van over drie kwartier weer pauze, want ach vandaag heb ik even geen zin. Dit zullen wij later ongemerkt wel als een voorbeeld gebruiken, dus vind je het vreemd dat de meeste jeugd niet met die vrijheid kan omgaan. Als ik op het MBO loop, voel ik me echt nutteloos, dan moet ik elke dag me motivatie weer halen uit het denken aan mijn diploma waar ik het dan maar voor moet doen. Vaak loop ik dan ook de school weer uit met het idee, vertel mij nou eens wat ik geleerd heb.

Mij lijkt het juist in deze tijd, waar wij alle mogelijkheden hebben. Alle middelen zijn er, alles kan worden opgezocht op internet. Iedereen heeft de mogelijkheid om te leren, iedereen die iets wil weten kan dat opzoeken. Van een PowerPoint tot een mooie nieuwe methode van ‘werken’ het kan allemaal, tenminste als je er zelf zin in hebt. Vroeger zonder middelen werd er veel meer kennis op gedaan. Vroeger waar je de stok nog achter de deur had, en gewoon je verplicht voelde om op te komen dagen. Nu met alle mogelijkheden verspillen we onze tijd, en blijven we maar weg wanneer we dat willen. De nieuwe leraren hebben dan ook hetzelfde MBO en HBO gevolgd als ons, deze leraren hebben dus de zelfde instelling. Ik denk dat de kennis van de nieuwe leraren ook erg beperkt is,gebaseerd op internetbronnen.

De regering is maar op één ding uit de combinatie vinden tussen goedkoop lesgeven, en dat moeten dan ook nog goede lessen zijn. Deze combinatie bestaat niet als je het mij vraagt, als je wil dat jongeren goed onderwijs krijgen zul je daar gewoon geld voor over moeten hebben. Dit zul je later terug verdienen als de jongeren werken, en ze veel kennis op gedaan hebben.

Uitspraken als: “Oh zullen we maar eens wat gaan doen?� en “Wanneer heb jij zin om naar school te gaan?�. Dit is het motto van het MBO. Laten we het maar in stand houden, zo wint sowieso iemand er iets op. Volgens mij zijn we één ding een beetje kwijtgeraakt, dat is de O.