Zo eens in het half jaar probeer ik het weer. Dit gebeurt altijd nadat ik Ãets te diep in het glaasje heb gekeken en ik met vrienden ben die mijn liefde voor elektronische muziek niet met mij delen. Op dat moment is er niets anders voorhanden en door de vertroebelde stemming waarin ik verkeer, gooi ik al mijn prioriteiten die ik normaliter rondom mijn avondprogramma heb, in één keer overboord. Alsof ik ze nooit heb gehad.
Vol goede moed (die ik naar binnen gedronken heb) stap ik op zaterdagavond dus de kroeg binnen. Waarom loop ik in godsnaam voorop, denk ik terwijl ik de kroeg binnenstap en mij door de mensenmassa heenwurm, ik ken hier de weg helemaal niet. Ik vind een plekje waar mensen niet direct in je lichaamsruimte staan en doe snel mijn jas uit. Wat is het hier abnormaal warm. Mijn vriendinnen hangen hun jas over een barkruk maar ik ga op zoek naar de garderobe. Een jas van tweehonderdvijftig euro (in letters lijkt het minder) op een barkruk leggen vind ik een groot risico, zeker met dit voor mij onbekend en dus onbetrouwbaar publiek.
Aan de andere kant van het snikhete, rokerige hol denk ik iets te zien wat een garderobe voor zou kunnen stellen. De grote overtocht begint. Na eerst bijna een snoekduik richting vloer gemaakt te hebben door een afstapje wat zich in een donker hoekje verdekt heeft opgesteld, word ik in mijn ass geknepen door een onbekend manspersoon. Ik sta middenin een groepje jongens en ze kijken allemaal op hun onschuldigst. Ik weet natuurlijk wel beter. Waarschijnlijk de enige manier voor ze om af en toe toch nog een stukje vrouwvleesch in handen te hebben. Lichtelijk geïrriteerd kom ik erachter dat ik de wc aan zag voor de garderobe. Op de terugweg weet ik op het nippertje te voorkomen dat de inhoud van een glas bier mijn witte truitje veranderd in een wit truitje met piskleurige vlekken. Pfieuw, dat scheelde maar een haartje. Ik keer terug naar mijn vriendinnen waar ik onhandig sta te doen met mijn niet-kroegbestendige jas.
Ik stel voor een drankje te halen en terwijl ik dit doe besef ik me dat dit helemaal niet slim is. Nu moet ik wéér die helse overtocht maken. De avondvierdaagse is er niets bij. Hier staat je familie je alleen niet met cadeautjes op te wachten bij de bar. Drankjes kan je er wel krijgen maar daar moet je dik voor betalen. Ik pers me tussen de mensen door en nadat ik mijn bestelling drie keer heb herhaald doordat de muziek mij overstemd, begrijpt het meisje achter de bar mij eindelijk. Eenmaal bij mijn vriendinnen aangekomen ben ik een sigarettenafdruk op mijn arm rijker en twee halve drankjes armer. Volhouden Kim, denk ik, het wordt zodirect vast wel gezellig.
Dan maar een beetje dansen, want dat doen ze hier volgens mij. Ze doen in ieder geval iets wat er op lijkt. Marco Borsato met ‘Ik leef niet meer voor jou’ komt uit de krakende speakers. Mensen brullen mee alsof hun leven er vanaf hangt. Ik ken alleen een stukje uit het refrein en zelfs daar maak ik nu een potje van. Een nummer van André Hazes komt voorbij. Shit, nu val ik helemaal door de mand. Ik sta er verloren bij. Wat deed ik hier ook alweer? Er komt geen einde aan het geblèr. Gelukkig schiet mijn té kleine blaas mij te hulp. Ik moet plassen. Yes!
Bij de wc zit een geblondeerd, zonnebankgekleurd vrouwtje in tijgerprint. Zelfs hier kosten de wc’s 50 eurocent. Er staat een rij, maar gelukkig ben ik dat wel gewend. Geen enkele rij krijgt mij na Time Warp meer klein. Als ik aan de beurt ben en de wc binnenstap zie ik dat de deur niet op slot kan en dat er kots ligt. Mijn jarenlange praktijkervaring op het gebied van dixies komt hier goed van pas. Het lukt mij op miraculeuze wijze zo min mogelijk aan te raken en daarnaast te voorkomen dat de deur opengetrokken wordt. Iemand met smetvrees kan hier een puntje aan zuigen. Deze handelingen doe ik terwijl ik geconcentreerd door mijn mond ademhaal. Kots stinkt en door je neus ademen is met mijn zwakke maag - in combinatie met de hoeveelheid alcohol die er in zit - geen goede optie. Snel terug het warme rookhol in.
Er komt een jongen naast mij staan. Waar ik vandaan kom, wil hij weten. Uit Lutjebroek nou goed, zie je dat niet? Zijn adem stinkt naar bier en sigaretten. Moet dit nu, denk ik, ik wil hier eigenlijk helemaal niet zijn, ik ben hier per ongeluk, kan ik dan in ieder geval gewoon met rust gelaten worden? De boodschap komt snel over en hij druipt af.
Ik probeer te dansen op een r&b nummer maar ik heb geen idee hoe ik mij moet bewegen. Het is bijna tien jaar geleden dat ik dit heb gedaan en het lijkt wel of mijn heupen zitten vastgeroest door de housemoves die ik de afgelopen zeven jaar fanatiek heb uitgeoefend. Even denken, hoe ging dit ook alweer? Misschien moet ik nog meer alcohol hebben. Dat maakt de heupen wat losser toch? Een drankje later sta ik er nog steeds verloren bij. Nu alleen met wat minder geld in mijn portemonnee. Mijn longen beginnen tekenen van doorgerooktheid te vertonen. Sigaretten smaken al een uur supergoor maar ik blijf stug doorroken. Ik moet echt iets om handen hebben hier. Was ik maar op mijn eigen gebied, dan snapte ik het tenminste allemaal. Net als ik op het punt sta te zeggen dat ik naar huis ga, komt een vriendin met nieuwe drankjes. Shit, nu kan ik nog niet weg.
Een andere vriendin gaat zich steeds losbandiger gedragen. Hmmmm, misschien ook iets teveel gedronken? Het zal niet lang meer duren totdat ze haar ‘ik ben sexy en kijk mij eens geil doen’-dans voor groot publiek op de bar op gaat voeren. Ik moet dat zien te voorkomen of er in ieder geval voor zorgen dat ik weg ben voordat haar opvoering begint. Terwijl ik dat sta te overdenken wordt ze misselijk. Ze zegt dat ze naar buiten wilt omdat ze moet kotsen. Goed plan. Dat naar buiten gaan dan natuurlijk. We lopen naar buiten en ze gooit haar laatst gedronken drankjes er als een goed geoefend braakster netjes uit in een steegje. Als haar maag leeg is wilt ze naar huis. Weer zo’n goed plan. Fijn dat ze mee is. Ik moet een andere kant uit en zeg iedereen gedag. Op de fiets bedenk ik me dat ik nu écht nooit meer naar de kroeg ga. Tot ik de volgende keer waarschijnlijk weer bezopen ben en nergens anders heen kan. Nood breekt wetten zeggen ze. Dacht het niet. Alcohol breekt wetten. In ieder geval wél die van mij.
329 opmerkingen
Uitspraak van verwijderd op woensdag 6 februari 2008 om 00:16:Je beschrijft bijna exact wat er door mijn hoofd gaat als het eens zover is dat ik per ongeluk in een kroeg ben beland
Idem, die ene keer dat ik in een jaar in een cafe ben sta ik er ook als een verloren hond bij Moet daar echt niks van hebben
Uitspraak van verwijderd op woensdag 6 februari 2008 om 01:46:Geleen
daar kwam ik dus een jaar of 8/9 geleden. De picasso dus voornaamlijk omdat daar een poohl tafel stond...
ik ben ook al jaren geen kroegtype meer en dat blijft mooi zo
kan me nog goed herinneren de periode dak wél vaker ging .. met de fiets r naartoe ( staat dat ding eik nog in de garage ? ) .. barkruk .. zuipen .. wat snacks ( bevordert immers t zuipen ) .. onzin uitkramen .. onzin aanhoren .. eventueel kaarten .. hmz .. ja .. dat was t wel zo'n beetje .. en dan zo lam als n kameel thuis proberen te komen .. t kroegenleven .. jeuj
kan me nog goed herinneren de periode dak wél vaker ging .. met de fiets r naartoe ( staat dat ding eik nog in de garage ? ) .. barkruk .. zuipen .. wat snacks ( bevordert immers t zuipen ) .. onzin uitkramen .. onzin aanhoren .. eventueel kaarten .. hmz .. ja .. dat was t wel zo'n beetje .. en dan zo lam als n kameel thuis proberen te komen .. t kroegenleven .. jeuj
Zo anders snap ik wel wat je bedoelt, ik kom uit Brabant en Carnaval is hier GODZIJDANK net voorbij, teveel dronken mensen en ordinair tuig dat met carnaval een goedkope reden heeft gekregen zich te misdragen en ook nog eens teveel te drinken. Heb net m'n laatste avond afgewerkt ik ben er klaar mee gelukkig zit er weer een jaar tussen voordat deze HELL weer begint. Ik zeg u allen welteruste en tot volgend jaar en o ja! Handjes boven de dekens!
P.s: Idd erg lekker geschreven. Ode!
P.s: Idd erg lekker geschreven. Ode!