Ode aan het krantenmeisje

Hoe vaak zie je ze daar wel niet staan die meiden op het station met hun krantjes, gratis krantjes wel te verstaan. Jij loopt daar met je ochtendhumeurkop en denkt 'rot op. met die krantjes.. ik wil koffie!' Leef ik wel? En waarom schijnt dat licht (dat is de zon) zo fel. Maar bedenk je wel. Achter die rode jassen en achter die half onderkoelde bevroren glimlach zit toch echt een mens met een hart, en gevoel en zo. Tja, theoretisch gezien is het uitdelen van die kranten heel erg dankbaar werk, in ieder geval als je het zo beredeneert dat je ontzettend vaak op een dag het woord DANKJE hoort. Het kleine detail is alleen dat er vaak het woordje NEE voor zit. En dat woordje NEE is toch een populair woord, er van uitgaande dat er op een dag per persoon 600 kranten worden uitgedeeld en 1 op de 5 mensen een krantje wil, komen we op een totaal aan 2400 afwijzingen per dag! 2400 afwijzingen.. Het zou je maar in de kroeg gebeuren. Dat overleeft niemand!

Maar het is niet alleen het “nee dank je!� Er is een “nee ik negeer je gewoon� of de “nee ik kijk heel lang welke krant je in je hand heb en zeg op het allerlaatste moment nee�of de “nee ik hoef je k*tkrant niet hoer� of de “ lip optrek minachtende blik� en de ergste “ nee, ik kijk als of je me een lepel soa aanbied blik�. Je hebt de reactie “nee ik kan niet lezen�. Heel flauw! Of ik de “nee, ik lees geen krant�. Wat kortom eigenlijk gewoon sneu is en wat mensen niet zo vaak hardop zouden moeten zeggen. Maar tuurlijk; het leven als kranten meisje is niet alleen leed! Wel nee!

Je hebt uiteraard ook positieve nee’s die in het dagelijkse leven beter bekend zijn als een JA. Zo heb je de gewone “ja dank je�, de “oh een krantje, fijn!�, de “ja lekker�. Waarom mensen het precies lekker vinden is voor mij helaas nog een raadsel. Misschien is het een nawee van de populaire reclame koekje erbij? De knappe kranten meisjes horen wel eens het “nee geen krantje maar je nummer wel� heb ik van horen zeggen. En uiteraard de enthousiaste kinderen die het krantje hebben aangenomen onder het mom van “om te oefenen met lezen�. Want je bent toch de verkondiger van het vrije woord. De verspreider van het wereldnieuws. De redding in medialoze trein uren. De superman van de zwart-op-wit bedrukte hergebruikte uit beschermde oerwouden afgekapte honderd jaar oude o-wat-zonde-hele-dorpen-stromen-hierdoor-weg gebruikte bomen. Al met al wat een dankbaar werk.. dat realiseer je je maar al te goed als je daar staat tot iemand weer aan je vraagt of je van de straatkrant bent, en of je hier ook wat mee verdient (euh ja duh) en dat ze je kutkrant niet hoeven hoer.. En dat je niet zo moeilijk mot kiekn, want peerden hebbn een veul grotere kop om te denkn! Maar jij niet voor niets je haar bruin hebt geverfd en dus officieel ook het recht hebt om te denken.. Al met al..

De wijze les van vandaag... zie je zo’n arm kranten meisje met haar kranten, pak hem aan zeg “Super.. dank je!� En als je hem dan perse niet wilt lezen leg hem lekker in de trein neer! jij blij, meisje blij, en de mannen die de treinen moeten opruimen behouden ook hun baan, dus zij blij. Iedereen blij. Eind goed al goed!